شرکت زیر ساخت ونوسانات بودجه ای

در سند برنامه چهارم توسعه برای بخش مخابرات اهداف خاصی طراحی شده است كه عمده ی آن ها به شرح زیر است؛
دست‌یابی به ۳۵میلیون تلفن ثابت
۲۸میلیون كاربر خدمات داده ای
۲۰ میلیون تلفن همراه
رساندن‌ضریب‌ نفوذتلفن ثابت به ۵۰ درصد
رساندن‌ضریب‌ نفوذ تلفن همراه به ۵۰ درصد
رساندن‌ضریب ‌‌‌نفوذكاربران‌اینترنت‌‌به۳۰درصد
با توجه به اهداف فوق‌واهمیت‌ حضور بهره برداران غیر دولتی در عرصه مخابراتی كشور،بحث زیر ساخت های مخابراتی از اهمیت به سزایی برخوردار خواهد شد.در سال۱۳۸۲ فعالیت‌های لازم برای ایجاد شركت زیر ساخت آغاز شد و پس از طی فرآیندهای طولانی در تاریخ ۲۴/۶/۱۳۸۳ اساس‌نامه این شركت ابلاغ شد . از این تاریخ شركت فعالیت‌های خود را مستقل از شركت مخابرات ایران آغاز كرد اما فعالیت های مالی‌اش به دلیل طی فرآیندهای قانونی با چند ماه تاخیر از تاریخ ۱/۱۰/۱۳۸۳ رسما آغاز شد.بودجه ی سال ۱۳۸۴ شركت زیر ساخت با اهداف كمی ایجاد كانال انتقال و نگهداری شبكه زیرساخت همچون بودجه سال ۱۳۸۳ تدوین شد.در بودجه ی سال ۱۳۸۳ این اهداف به ترتیب ۳۲۰ هزار كانال و ۹۰۰ هزار كانال پبش بینی شده بود اما در بودجه سال ۱۳۸۴، این اهداف به ترتیب ۱۳۸۰هزار و ۸۰۸ هزار كانال برآورد شده است و امید است طی برنامه چهارم تا سال پایانی برنامه این ارقام به ۹۰۰۰هزار كانال در هر دو هدف افزایش یابد . با توجه به این اهداف بودجه سال ۱۳۸۴ به صورت زیر تدوین شد:برای این شركت در سال ۱۳۸۳با ۲۶۰۰نفر كارمند ، ۵۶۳۸۲۲۳میلیون ریال درآمد پیش بینی شده بود ضمن آن كه برآورد شده بود هزینه های این شركت ۴۴۵۵۰۵۶ میلیون ریال باشد كه از این جمع ، ۱۶۸۴۸۰میلیون ریال مربوط به هزینه های پرسنلی می شود.اما برای سال ۱۳۸۴، تعداد كاركنان به ۳هزار نفر افزایش یافت ولی جمع هزینه ها و درآمدكاهش یافت و به ترتیب به ۳۱۵۲۳۷۶ و ۴۸۷۲۴۸۷ میلیون ریال رسید و هزینه های پرسنلی در حدود ۲۱۴۵۰۰ میلیون ریال مشخص گردید.با مقایسه ارقام كلان بودجه سالهای ۱۳۸۳و ۱۳۸۴ مشخص می شود درآمدها نزدیك به ۱۴درصد و هزینه ها ۲۹درصد كاهش یافته است .اما هزینه های پرسنلی به دلیل رشد ۱۵درصدی تعداد كاركنان ، حدود ۲۷درصد رشد نشان می دهد.از جمله سیاست های سال های اخیر دولت در بخش‌نامه های بودجه، انقباضی بودن هزینه ها و جلوگیری از افزایش آن‌هاست اما كاهش ۲۹درصدی هزینه های سال ۱۳۸۴ نسبت به سال ۱۳۸۳ مطمئنا ناشی از این امر نمی تواند باشد . از جمله دیگر دلایلی كه می تواند كاهش هزینه ها را در بخش مخابرات توجیه نماید جانشینی فناوری های جدید به جای فناوری های قدیمی ، بنابراین افزایش بازدهی و در نتیجه كاهش هزینه هاست، اما به نظر نمی رسد طی سال گذشته تغییر فناوری در بخش به این شدت صورت گرفته باشد .آنچه بیشتر در خصوص این نوسانات قابل تصور است نوپابودن این شركت و مشخص نبودن معیارها و نحوه‌ی ارتباط میان استان‌ها و سایر بهره بردارهابا شركت زیر ساخت است.در سال ۱۳۸۳ كه شركت زیرساخت تاسیس شد ، براساس آزمون و خطا و تجربه موجود و براساس وظایف شركت و بنگاه‌های اقتصادی در بخش با رای‌زنی های صورت گرفته میان كارشناسان چگونگی تعامل میان شركت‌های گروه مخابرات تدوین شد و بودجه سال ۱۳۸۳ مشخص شد. اما با آغاز سال ۱۳۸۳و عملیاتی شدن بودجه این سال ، پس از گذشت چند ماه از اجرای آن و هنگام تدوین لایحه‌ی بودجه سال ۱۳۸۴ طی جلسات و نشست‌های صورت گرفته به بررسی آثار روابط تعریف شده دربخش پرداخته شد و مشخص گردید این تعاملات برای بودجه سال ۱۳۸۴ نیاز به بازنگری دارد و باید واقعی تر طراحی شود و باعث زیان سایر بخش‌های گروه نشود. از جمله معیارهای تعریف شده در بودجه سال ۱۳۸۳ می توان به مبنای مكالمه صورت گرفته توسط هر خط در ماه برای تسهیم درآمد شركت‌های زیرساخت ، استا‌ن‌ها و سایر بهره‌بردار ها اشاره كرد در حالی كه این مبنا برای بودجه سال ۱۳۸۴ ، هر شماره تلفن ثابت و میزان استفاده از كانال انتقال تعیین شد.تعاملات به دست آمده طی این دو سال با وجود بازنگری های صورت گرفته مطمئنا قطعی و بدون تغییر است و طی سال های آتی با بررسی آثار آن‌ها نیاز به اصلاح و بهبود خواهد داشت . اما نكته حائز اهمیت در این خصوص این مسئله است كه این موضوع نیز همچون سایر موارد تا سال آینده و تدوین بودجه سال ۱۳۸۵ به فراموشی سپرده نشود و از این فرصت تقریبا یك ساله برای طراحی و تعریف روابط و تعاملات موجود میان گروه مخابرات به نحو بهینه استفاده شود. بررسی آثار این روابط تعریف شده میان شركت ها باید به مرور زمان و به هنگام عملیاتی شدن بودجه بررسی شود تا با تجزیه و تحلیل كارشناسی پیامدها ، بتوان برای بودجه سال های آتی این شركت تصمیم درستی گرفت.

مهنازرنجبر

منبع : ماهنامه دنیای مخابرات و ارتباطات