سامانه ی پشتیبان تصمیم گیری

در واقع از تصمیم گیری های ساخت یافته سطوح راهبردی و اجرا ،در تمام سطوح بدنه سازمان ها می‌توان استفاده كرد.با این رویكرد به استفاده از سامانههای پشتیبان تصمیم گیری می رسیمكه در عملیات مدیریت به اختصاربه DSS معروف است.این نوع تصمیم گیری كه از سال ۱۹۷۰ به شكل نوین تعریف شد در واقع پیش از دهه ۷۰ میلادی نیز كاربرد داشته گرچه از تعریف كلاسیك خود به دور بوده است اما كم وبیش به شكل ساخت‌ یافته مورد استفاده قرار می گرفته است.با توجه به شكل گیری اینترانت جامع در بسیاری از ساختارهای دولتی و خصوصی كه در آینده نزدیك تحقق آن به شكل عملیاتی فراگیر خواهد شد، به دور از اساس رسالت ساختارهای مدرن عملیاتی است كه از این امكانات بهینه جهت ایجاد ساختار MIS به دور باشیم.سامانه های اطلاعات مدیریت به شكل جامع در سطوح مختلف از ‍TPS و ANN كه به ترتیب اولین و آخرین سطح MIS است در مدیریت راهبردی اعم از سطح راهبردی تا سطوح اجرا كاربرد داشته و توانائی بسط آن در تمام بدنه شركت هاو ادارات وجود دارد. مدیریت در قاعده هرم تا بالاترین سطح یعنی قله هرم كه مدیریت ساختار قرار دارد، از چینش خاصی برخوردار است كه با صعود به سطح بالای هرم به سمت عدم ساخت‌یافتگی میل می‌كند.گرچه هر بخش تا حدودی دارای جامعیت در ساخت‌یافتگی و تا حدود كمی میل به سوی عدم ساخت‌یافتگی دارد.این ماهیت همان‌طور كه در قبل بیان شد با صعود به سطح بالای هرم به شكل وارونگی میرود ودر نهایت در بالاترین سطح به شكل عدم ساخت‌یافتگی رخ می نمایاند.با ارائه این چنین الگوئی می توان به اهمیت حجم داده ها در پشتیبانی از ساختار های تصمیم پی برد.اهمیت موضوع MIS در سامانه های امروزی به گونه ای است كه بدوا در شكل گیری یك مكان مدیریتی می بایست زیر ساخت MIS در آن مكان شكل گیرد . با توجه به اهمیت موضوع و روند رو به رشد رقابت در عرصه های مختلف جای شك وشبهه ای در ایجاد این زیر ساخت به شكل جامع جهت مدیریت سطوح پائین – میانی –بالای شركت نمی ماند. در بعد خصوصی سازی نیز این مهم به نوبه خود رخ می نمایاند چرا كه نظارت جامع در بخش خصوصی به لحاظ اهمیت در پاسخگوئی به نیازهای مطروحه جایگاه خاص خود را داراست. هرچه داده ها ی پیرامون مسئله ای بیشتر باشد قطعا منجر به نظارت بهتر و برتر خواهد گردید و با این دید می‌توان رخنه ها و شكاف‌های بزرگی را پوشش داد كه در بدنه نظام اجرائی خصوصی گرا وجود دارد.
در بخش زیر ساخت فنی ارتباط در شركت مخابرات نیز می توان این شكل از نظارت را بسط داد و این مهم امروزه در سطح شركت های استانی به لحاظ وجود اینترانت جامع به شكل مطلوب قابل اجرا خواهد بود .بدین روش كه با ایجاد بخشهای نظارت در كلیه ساختارها اعم از سوئیچ ، انتقال و.. كه پی بستركلی ارتباط را تشكیل میدهند تحت كارخواههای نظارتی می توان در هر زمان از وضع موجود به لحاظ كنترل كیفیت بهره گیری كرد و از طرفی با انجام این عمل ایجاد فرایند كنترل جامع را شكل داد.
با ایجاد سامانههای تصمیم و بهره گیری از تحلیل رایانه ای جهت مدیریت پروژه ها می توان با تعریف كلیه فرآیندها ی اجرای یك پروژه ودر نظر گرفتن مدت تكمیل هر فرآیند ، در هرزمان اطلاعات جامعی در خصوص شیب خط پیشرفت كار تحت برنامه ریزی خطی استفاده نمود وبا ارائه نمودارهای مدل مسیرهای بحرانی در مقاطعی كه نیاز به تصمیم گیری های خاص و بسیار مهم است از خطر پذیری و مخاطره در تصمیم جلوگیری نمود. بجاست كه در پروژه عظیم شركت های مخابرات استان هاكه در سال جاری در حال انجام است از این مهم بهره گرفت و با تحلیل رایانه ای با توجه به پیشرفت كار طبق شیب خط پیشرفت از چگونگی – تقدم –تاخر پیشرفت كار، آگاه شد.با توجه به بررسی های به عمل آمده در مباحث فوق كاملا مشهود است كه نظام سنتی جواب گوی نیازهای شركت های مخابرات خصوصا در دراز مدت نیست و خلاء مطلق سامانه ی جامع MIS به كلی بیش از پیش مشهود است.از این رو پیشنهاد می شود به این مهم از دیدگاه جدیدی نظاره كرد.

محمدرضا پوریگانه

منبع : ماهنامه دنیای مخابرات و ارتباطات