نوای ساز یاحقی برق تهران را ضعیف می کرد!

تاریخ موسیقی ایران را كه ورق بزنیم نام همه قابل تامل و مطالعه است. اما نام استاد پرویز یاحقی یادآور موسیقی خاص و استعداد و نبوغ اوست. او در سی و یكم شهریور ماه سال ۱۳۱۴ در خانواده ای هنرمند متولد شد. در دامان مادری هنرمند كه آن زمان در نواختن ویلن بین زنان نمونه بود و نوازندگی ویلن را آموزش می داد. پس پرویز نیز از همان ابتدای شروع كار موسیقی، چنان استعدادی از خود نشان داد كه بی سابقه بود، او پیش درآمدها، رنگ ها، چهار مضراب ها و پنج دوره ردیف را از پدرش استاد حسین یاحقی كه منزلش آن زمان پایگاه استادان موسیقی بود، فراگرفت. بیشتر كسانی كه برای نوازندگی، نزد استاد صبا می رفتند باید در ابتدا امتحان می دادند و در صورتی كه سربلند از امتحان بیرون می آمدند، می توانستند به فراگیری ویلن مشغول شوند. اما زمانی كه استاد صبا در اولین برخورد ساز زدن پرویز یاحقی را شنید از حسین یاحقی خواست تا پسرش مدتی هم نزد او كار كند تا با سبك و سیاق وی آشنا شود. صبا پیش بینی كرد كه پرویز یاحقی در نواختن ویلن انقلابی به وجود خواهد آورد. این پیش بینی درست از آب در آمد و حالا بالغ بر چهاردهه است كه هرگاه جایی نام ویلن آورده می شود، نام پرویز یاحقی نیز در ذهن تداعی می شود.
تمام اهل فن بر این باورند كه قطعات، ملودی ها و سبك وی موسیقی ایران را از تكرارهای ردیف نوازی و یكنواختی دور كرد. وی نه تنها به شاگردانش بلكه به تمام همكارانش نشان داد كه موسیقی ایرانی وسعت زیادی دارد. استاد حسین یاحقی و استاد ابوالحسن صبا ویلن را در موسیقی ایرانی از صفر به عدد و استاد پرویز یاحقی آن را از عدد به افلاك رساند. پرویز یاحقی چنان در ردیف نوازی مسلط شد كه هر نغمه و چهار مضراب او فصلی تازه و نو برای موسیقی ایران به ارمغان آورد. او از اولین همكاران برنامه گل ها و تك نوازان رادیو است. زمانی كه سلوی او و هنرمندانی مثل او از رادیو پخش می شد یكباره برق شهر تهران ضعیف می شد چرا كه سیستم برق در آن زمان ترانزیستوری بود و زمانی كه اكثر مردم رادیوها را باز می كردند برق ضعیف می شد. زمانی كه یاحقی در رادیو برنامه اجرا می كرد بزرگانی چون حبیب الله بدیعی و شاپور نیاكان از پشت شیشه اتاق فرمان به انگشتان او خیره می شدند. او در بداهه نوازی و بداهه سرایی نوازنده ای پرقدرت است كه احتیاج ها و نیازهای مخاطبان خود را درك كرده و همواره به دنبال كاری است كه همراه با نوآفرینی و ابداع باشد. اگر كارهای او در قالب یك مجموعه گردآوری شود یكی از بزرگ ترین ردیف نویسی و ردیف نوازی های عصر جمع آوری شده است. نوع رعایت ضرب ها و به ویژه استفاده از سیم های بم و مهجور در ویلن نوازی ایرانی از ابداعات و شاهكارهای او محسوب می شود كه وی را در زمره بزرگترین نوازندگان ایران و جهان قرار می دهد. وی در آثارش به گوشه های مهجور ردیف توجه خاصی می كرد كه در این گوشه ها بداهه نوازی و حتی آهنگسازی كرده است؛ گوشه هایی كه شاید نامشان نیز به گوش بسیاری از نوازندگان دیروزی و امروزی نیز نخورده باشد.

بابك بختیاری _ نوازنده ویلن

منبع : خبرگزاری میراث فرهنگی