سیاست شوکه کننده انگلیس در قبال ایران

این سلاح های انفجاری که با اشعه ماوراقرمز کار می کنند، اوایل هفته گذشته موضوع صحبت مقامات وزارت خارجه انگلیس بودند و نکته ای کاملا روشن می نمود: این سلاح های جدید در جنوب عراق مورد استفاده قرار گرفته، موجب کشته شدن سربازان بریتانیایی شده اند و قطعا از سوی سپاه پاسداران ایران به عراق آورده شده اند. اما این بار نیروهای نظامی بریتانیا محتاطانه تر عمل کرده و گفته اند: ما نمی توانیم از این موضوع مطمئن باشیم. چنانکه یکی از مقامات ارشد انگلیس به ساندی هرالد گفت: شدت انفجار به حدی شدید بوده که چیزی برای تشخیص سلاح ها باقی نمانده است. به علاوه هر کسی می تواند اطلاعاتی را درباره چگونگی ساخت آنها در اینترنت بدست آورد.
امریکا هم در این قضیه اندکی با ملاحظه تر عمل کرده است و سخنگوی پنتاگون در مورد دست داشتن ایران در تامین تسلیحات عراق گفته است: « من از این موضوع اطلاعی ندارم.» با اینکه وجود یا عدم وجود چنین سلاح های مخربی، یکی از بخش های اساسی سیاست بریتانیا در قبال کشوری اسلامی است، ادعاهایی که مطرح شده اند، وقفه ای نگران کننده در روابط با ایران به وجود آورده اند.
تا چندی پیش بریتانیا استراتژی «زندگی کن و بگذار زندگی کنند» را در قبال تهران به کار می برد و حفظ مذاکرات را بر حرکت به سوی مواجهه، ترجیح می داد. حتی جک استرا هم ایران را به سبب دموکراسی درحال ظهور آن تحسین کرده بود ولی دلیل چنین چرخشی کاملا ساده است: ایران رو به سوی ادامه فعالیت های هسته ای خود دارد و ترس از امکان ساخت سلاح هسته ای حس می شود.
وقتی دولت امریکا تهدید به حمله نظامی یا اعمال تحریم های اقتصادی کرد، بریتانیا به همراه سایر کشورهای اروپایی سیاست تنش زدایی و مذاکره را در پیش گرفتند. حتی انتخاب رئیس جمهوری جدید و تندروی ایران موجب تغییر عقیده اروپایی ها نشد و هفته گذشته هم آنها سعی داشتند مانع از تهدیدات امریکا برای ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت و مجازات های متعاقب آن شوند ولی اکنون همه چیز تغییر کرده است. ایران دیگر نقطه ثبات خاورمیانه به شمار نمی آید بلکه تامین کننده سلاح های مرگبار برای قتل سربازان بریتانیایی و ارتش ائتلافی است البته این در صورتی است که هزاران عراقی را که قربانی نسل جدید این سلاح ها بوده اند، در نظر نگیریم. وقتی تونی بلر اتهامات ایران را مطرح می کرد سخنان او کاملا بدون ابهام بودند: این سلاح های جدید در نهایت به عوامل ایرانی یا حزب الله منتهی می شوند ولی ابراهیم جعفری ادعاهای بریتانیا را بی پایه دانست و گفت که روابط ایران و عراق دوستانه است. این سوال وجود دارد که منافع چه کسانی با رساندن این سلاح ها به شورشیان تامین می شود؟ در جنوب عراق اکثریت شیعه، متحد تهران هستند و در مرکز عراق، نا‌ آرامی ها از سوی سنی ها و حزب بعث ناشی می شود که قصد دارند از تشکیل هژمونی شیعه جلوگیری کنند. دشوار است که بتوان دلیلی برای دامن زدن ایران به خشونت ها آن هم یک هفته قبل از برگزاری رفراندوم در عراق پیدا کرد و البته مدرکی مبنی بر این موضوع وجود ندارد که ایران قصد دارد دولت فعلی را بی ثبات کند. پیروزی حزب شیعه در این مقطع می تواند به تشکیل دولتی جدید منجر شود که روابط دوستانه با همسایه نزدیک خود یعنی ایران برقرار می کند پس با تخریب این مناسبات هیچ چیزی حاصل ایران نخواهد شد. امکان ندارد که ایران بخواهد توجه جهان را از برنامه هسته ای خود به سوی مشکلات عراق معطوف کند زیرا رسیدن به این هدف در شرایطی که نظارت بین المللی شدیدی بر تهران وجود دارد، به هیچ وجه آسان نیست. از وقتی که امریکا، ایران را در محور شرارت قرار داد، دیپلمات های ایران از خصومت امریکا در قبال کشورشان کاملا آگاه بودند و به تهدیدهای گاه و بیگاه واشنگتن عادت کرده اند. آنچه که نامعمول است، اتهامات بلر علیه این کشور است که ایران را متهم به دامن زدن به بی ثباتی منطقه می کند.

منبع : خبرگزاری آفتاب