پنجشنبه, ۶ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 25 April, 2024
مجله ویستا

خود کشی‌ باطناب‌ «مشاجرات‌ طاقت‌ فرسا»


خود کشی‌ باطناب‌ «مشاجرات‌ طاقت‌ فرسا»
پس‌ از لوکزامبورگ‌ و بریتانیا که‌ در سال‌ ۲۰۰۵، ریاست‌ ادواری‌ شورای‌ کشورهای‌ عضو اتحادیه‌ اروپا را در دست‌ داشتند، حال‌ نوبت‌ اتریش‌ است‌ که‌ از روز اول‌ ژانویه‌ سال‌ آینده‌ میلادی‌، این‌ وظیفه‌ را برعهده‌ گیرد. ریاست‌ شوراهای‌ وزیران‌ اتحادیه‌ اروپا و همچنین‌ نشست‌های‌ گوناگون‌ این‌ اتحادیه‌ به‌ این‌ معنی‌ است‌ که‌ کشور عهده‌ دار ریاست‌، در کنار پرداختن‌ به‌ مسائل‌ روز، خود نیز می‌تواند موضوعاتی‌ محوری‌ تعیین‌ کرده‌ و نقشی‌ تعیین‌ کننده‌ در روند تحولات‌ بازی‌ کند.
ریاست‌ ادواری‌ اتریش‌ در سال‌ ۲۰۰۶ در شش‌ ماه‌ نخست‌ خواهد بود در پایان‌ ماه‌ ژوئن‌ نیز خاتمه‌ خواهد یافت‌. نگاهی‌ می‌اندازیم‌ به‌ آنچه‌ دولت‌ اتریش‌ قصد انجام‌ آن‌ را دارد.
خانم‌ اورزولا پلاسنیک‌ وزیر خارجه‌ اتریش‌ قصد دارد که‌ در طی‌ شش‌ ماه‌ ریاست‌ آتی‌ این‌ کشور در اتحادیه‌ اروپا به‌ سه‌ چیز دست‌ یابد: «اگر من‌ بخواهم‌ سه‌ میل‌ و آرزو در این‌ راستا ابراز دارم‌، باید بگویم‌: اعتماد بیشتر، شفافیت‌ بیشتر و رونق‌ بیشتر.»
ولفگانگ‌ شوسل‌، صدراعظم‌ اتریش‌ معتقد است‌، پس‌ از کسب‌ سازش‌ و توافق‌ نظری‌ که‌ دو هفته‌ پیش‌ در نشست‌ رهبران‌ اتحادیه‌ اروپا در مورد کم‌ و کیف‌ بودجه‌ این‌ اتحادیه‌ تا سال‌ ۲۰۱۳ حاصل‌ شد، حال‌ باید نگاه‌ و توجه‌ اتحادیه‌ اروپا به‌ موضوعات‌ بزرگ‌ و مهم‌ معطوف‌ گردد: نخست‌ قانون‌ اساسی‌ اروپا، دوم‌ معنا و اهمیت‌ اتحادیه‌ اروپا و سوم‌ حد و مرز گسترش‌ اتحادیه‌ اروپا و پذیرفتن‌ اعضای‌ جدید.
ژوزه‌ مانوئل‌ باروسو رییس‌ کمیسیون‌ اتحادیه‌ اروپا نیز خواهان‌ آن‌ است‌ که‌ اختلاف‌ نظر اعضا درباره‌ مسائل‌ مالی‌ هر چه‌ زودتر پایان‌ یابد. وی‌ می‌افزاید: «من‌ فکر می‌کنم‌ که‌ می‌توانیم‌ سال‌ ۲۰۰۶ را با خوشبینی‌ آغاز کنیم‌ و نیروی‌ خود را بر مسائلی‌ متمرکز کنیم‌ که‌ برای‌ شهروندان‌ اروپا مهم‌ است‌: رشد اقتصادی‌ و فرصت‌های‌ شغلی‌ بیشتر.»
به‌ گفته‌ ولفگانگ‌ شوسل‌ صدراعظم‌ اتریش‌، تکرار بحث‌ و مشاجرات‌ طاقت‌فرسا بر سر بودجه‌ و مسائل‌ مالی‌ که‌ در سال‌ ۲۰۰۵ روی‌ داد، به‌ معنی‌ خودکشی‌ اتحادیه‌ اروپا خواهد بود. وی‌ بر این‌ باور است‌ که‌ اتحادیه‌ اروپا به‌ منبع‌ مالیاتی‌ و درآمدی‌ خاص‌ خود نیاز دارد، تا دیگر به‌ کرم‌ و گشاده‌ دستی‌ سران‌ و رهبران‌ کشورهای‌ عضو اتحادیه‌ محتاج‌ نباشد.
از سوی‌ دیگر اورزولا پلاسنیک‌ وزیر خارجه‌ اتریش‌ اعلام‌ کرده‌ است‌ که‌ قصد احیای‌ قانون‌ اساسی‌ اروپا را دارد که‌ در همه‌پرسی‌های‌ فرانسه‌ و هلند با مخالفت‌ و شکست‌ روبرو شده‌ بود. به‌ اعتقاد وی‌، تغییرات‌ جزیی‌ در قانون‌ اساسی‌ نتیجه‌ بخش‌ نخواهد بود. خانم‌ آنگلا مرکل‌ صدراعظم‌ آلمان‌ نیز از هم‌ اکنون‌ مخالفت‌ خود را با تغییر متن‌ قانون‌ اساسی‌ اروپا که‌ از سوی‌ آلمان‌ به‌ تصویب‌ رسیده‌، ابراز داشته‌ است‌. مرکل‌ معتقد است‌ که‌ در این‌ راستا پروتکل‌ و ضمیمه‌یی‌ درمورد مسائل‌ اجتماعی‌ می‌تواند مفید واقع‌ شود.
البته‌ وزیر خارجه‌ اتریش‌ متذکر شده‌ که‌ هیچگونه‌ راه‌ حلهای‌ کلی‌ در مورد قانون‌ اساسی‌ ارایه‌ نخواهد کرد، بلکه‌ تنها خواهد کوشید که‌ محیط‌ و جوی‌ مناسب‌ و خوب‌ برای‌ بحث‌ و تبادل‌ نظر در اینباره‌ پدید آید. ناگفته‌ نماند که‌ در زمینه‌ سیاست‌ خارجی‌ اتریش‌ قصد دارد که‌ با توجه‌ به‌ نزدیکی‌ جغرافیایی‌، نیروی‌ خود را بر منطقه‌ بالکان‌ متمرکز کند و اساس‌ پیوستن‌ کرواسی‌ و مقدونیه‌ را فراهم‌ آورد.
ایالات‌ متحده‌ قصد دارد که‌ شمار سربازان‌ خود را تا بهار آینده‌ به‌ میزان‌ ۷ هزار سرباز کاهش‌ دهد. از سوی‌ دیگر جرج‌ دبلیو بوش‌ رییس‌ جمهور امریکا دستور توقف‌ اعزام‌ دو گردان‌ جدید به‌ عراق‌ را داده‌ است‌. در حالی‌که‌ بحث‌ و مشاجرت‌ بر سر مدت‌ استقرار نیروهای‌ امریکایی‌ ادامه‌ دارد، مردم‌ عراق‌ علیرغم‌ تحولات‌ سیاسی‌ و برگزاری‌ موفقیت‌ آمیز انتخابات‌ سراسری‌ در کشورشان‌ همچنان‌ در انتظار پایان‌ دور باطل‌ خشونت‌ و خونریزی‌ هستند.
هنوز مشخا نیست‌ که‌ استقرار نیروهای‌ امریکایی‌ در عراق‌ چه‌ زمانی‌ به‌ پایان‌ خواهد رسید، اما از هم‌اکنون‌ تصمیم‌ به‌ کاهش‌ شمار سربازان‌ ارتش‌ امریکا در عراق‌ گرفته‌ شده‌ و قرار است‌ که‌ تا بهار آینده‌، ۷ هزار سرباز به‌ کشورشان‌ بازگردند. از سوی‌ دیگر قرار بود که‌ دو گردان‌ جدید ارتش‌ امریکا راهی‌ عراق‌ شوند که‌ این‌ برنامه‌ نیز به‌ دستور جرج‌ دبلیو بوش‌ رییس‌ جمهور امریکا لغو شده‌ است‌. محافل‌ سیاسی‌ و نظامی‌ لغو این‌ برنامه‌ را واکنشی‌ دربرابر موفقیتهای‌ سیاسی‌ اخیر در عراق‌، از جمله‌ برگزاری‌ همه‌ پرسی‌ و انتخابات‌ سراسری‌ می‌داند، اما با وجود این‌ روزنه‌های‌ امید، مردم‌ عراق‌ همچنان‌ انتظار پایان‌ خشونت‌ و خونریزی‌ و برقراری‌ صلح‌ و آرامشی‌ واقعی‌ را می‌کشند.
در نگاه‌ اول‌، مردم‌ در بغداد مشغول‌ زندگی‌ روزمره‌ خود هستند و همه‌ چیز عادی‌ به‌ نظر می‌رسد، انسانهایی‌ که‌ راهی‌ بازار هستند، کودکانی‌ که‌ به‌ مدرسه‌ می‌روند و اتومبیل‌هایی‌ که‌ در ترافیک‌ گیر کرده‌اند. شاید حضور پراکنده‌ سربازان‌ امریکایی‌ تنها چیزی‌ باشد که‌ براین‌ تصویر عادی‌ سایه‌ می‌اندازد.
در بسیاری‌ از محلات‌ بغداد، صدای‌ ژنراتورهای‌ برق‌ به‌ گوش‌ می‌رسد که‌ تامین‌ کننده‌ نیازهای‌ ساکنان‌ و صاحبان‌ خانه‌ها و مغازه‌ هاست‌. در مناطق‌ مرفه‌تر بغداد، بسیاری‌ از خانه‌ها خالی‌ هستند و صاحبان‌ آنها از ترس‌ ربوده‌ شدن‌، با کمک‌ پس‌ اندازهای‌ خود روزهای‌ انتظار را در دمشق‌ و یا عمان‌ سپری‌ می‌کنند، به‌ امید آینده‌یی‌ بهتر در وطنشان‌.
از سوی‌ دیگر شمار اتباع‌ بیگانه‌ در عراق‌ نیز روز به‌ روز کمتر می‌شود. در سالی‌ که‌ رو به‌ پایان‌ است‌، خارجیان‌ زیادی‌ به‌ گروگان‌ گرفته‌ شدند، از جمله‌ خانم‌ سوزانه‌ استهوف‌ باستانشناس‌ آلمانی‌ که‌ اواسط‌ ماه‌ دسامبر پس‌ از سه‌ هفته‌ اسارت‌، سرانجام‌ آزاد شد. این‌ روند سبب‌ شده‌ است‌ بازسازی‌ عراق‌ نیز به‌ کندی‌ پیش‌ رود، چرا که‌ سازمانها و نهادهای‌ بین‌ المللی‌ و همچنین‌ شرکتهای‌ خارجی‌ حاضر نیستند که‌ کارکنانشان‌ در عراق‌ به‌ گروگان‌ گرفته‌ شوند و سرانجام‌ بخاطر فعالیت‌های‌ امدادگرانه‌ شان‌ به‌ قتل‌ رسند.
عراق‌ در پایان‌ سال‌ ۲۰۰۵، کشوری‌ است‌ از هم‌ گسیخته‌ و با مردمی‌ که‌ ترس‌ و وحشت‌ برای‌ آنان‌ روزمره‌ شده‌ است‌. اگر از عراقیان‌ بپرسید که‌ از زمان‌ سرنگونی‌ صدام‌ حسین‌ چه‌ چیز تغییر کرده‌، پاسخ‌های‌ گوناگونی‌ خواهید شنید. برخی‌ می‌گویند: «در گذشته‌ همه‌ چیز بهتر بود. قبلا می‌توانستیم‌ بدون‌ ترس‌ و وحشت‌ در خیابان‌ قدم‌ بزنیم‌» و برخی‌ دیگر می‌گویند: «بالاخره‌ به‌ آزادی‌ بیان‌ دست‌ پیدا کردیم‌. کردها، کمونیست‌ها و شیعیان‌ دیگر مورد تبعیض‌ قرار نمی‌گیرند.» این‌ هر دو پاسخ‌ هم‌ درست‌ است‌ و هم‌ نادرست‌. در زمان‌ صدام‌ خیابانها مطمئن‌ بودند، اما مردم‌ عراق‌ نیز بهایی‌ سنگین‌ در ازای‌ این‌ اطمینان‌ پرداخت‌ می‌کردند و با دستگاهی‌ اطلاعاتی‌ و امنیتی‌ روبرو بودند که‌ از ترس‌ آن‌ حتی‌ نزد کودکان‌ خود جرات‌ ابرازی‌ انتقادی‌ کوچک‌ از رژیم‌ صدام‌ را نداشتند.
از سوی‌ دیگر، در حال‌ حاضر آزادی‌ بیان‌ مانند نخستین‌ ماه‌های‌ پس‌ از سرنگونی‌ صدام‌ حسین‌ نیست‌. به‌ گفته‌ یک‌ بازاری‌ در عراق‌، مردم‌ در دوران‌ صدام‌ از سازمان‌ امنیت‌ و اطلاعات‌ می‌ترسیدند و حال‌ از این‌ می‌هراسند که‌ در صورت‌ انتقادشان‌ از شخصیتی‌ سیاسی‌، در دام‌ شبه‌ نظامیان‌ هوادار این‌ حزب‌ و آن‌ حزب‌ گرفتار شوند. تنها روزنه‌ امید، تحولات‌ سیاسی‌ ماههای‌ اخیر در عراق‌ بود. در سالی‌ که‌ گذشت‌، مردم‌ عراق‌ سه‌ بار به‌ پای‌ صندوق‌های‌ رای‌ رفتند. پس‌ از انتخاب‌ پارلمان‌ موقت‌ در آغاز سال‌، عراقیها در ماه‌ اکتبر در همه‌ پرسی‌ قانون‌ اساسی‌ شرکت‌ کردند و با برگزاری‌ انتخابات‌ پارلمانی‌ سراسری‌ در ماه‌ دسامبر، پس‌ از سالها این‌ فرصت‌ را یافتند که‌ نمایندگان‌ دلخواه‌ خود را برگزینند و در تعیین‌ دولت‌ کشورشان‌ سهیم‌ شوند.
منبع : روزنامه اعتماد


همچنین مشاهده کنید