اهانت به مقدسات نمودی از اسلام ستیزی درغرب

این کاریکاتور که به همراه ۱۱ کاریکاتور توهین آمیز دیگر علیه مقدسات مسلمانان در روزنامه «جیلاندز بوستن» درج شده بود، (۱) در روزهای گذشته در برخی مطبوعات دیگر اروپایی، از جمله نروژ، فرانسه، اسپانیا و سوئیس هم تکرار شد که خشم مسلمانان را در سراسر جهان، بویژه کشورهای اسلامی برانگیخت. به جز واکنشهای مردمی مسلمانان که از عقاید عمیق مذهبی و ارادت آنان به پیامبر اکرم اسلام (ص) نشأت می گیرد، مقامات رسمی کشورهای اسلامی و سازمانهای بین المللی جهان اسلام نیز در این باره به موضعگیری رسمی پرداختند و با احضار سفیر دانمارک،نامه نگاری و تماس تلفنی با مقامات آن کشور، اقدام توهین آمیز مسؤولان روزنامه و سکوت مقامات دانمارکی در قبال آن را محکوم کردند و ابراز انزجار خود، دولت متبوعشان و مسلمانان سراسرجهان را به مقامات آن کشور ابراز داشتند.
با اذعان به زشتی کردار مسؤولان نشریات مذکور و عدم برخورد منطقی مقامات کشورهای ذیربط، آنچه از دیدگاه این نوشتار موردتوجه است، واقعیاتی است که نوع واکنش مردم و مسؤولان کشورهای اسلامی بیانگر غافل ماندن جهان اسلام از آنها، چه در سطح مردمی و چه در سطح دولتها است.
«نکته اول»، تبدیل شدن اسلام ستیزی به روندی رو به رشد در دنیای غرب است که به اشکال مختلف، ازجمله مظنون به تروریست بودن مسلمانان (مخصوصاً مسلمانان تبعه کشورهای اسلامی) ممنوعیت حجاب، مخالفت با قوانین شرعی دین مبین اسلام (درچارچوب هنجارهای حقوق بشر علیه جهان اسلام) و «توهین به مقدسات اسلامی» صورت می گیرد.
دراین میان، اسلام ستیزی در قالب «توهین به مقدسات» روندی است که به صورت آشکار و درحد وقیحانه (توهین به کتاب الهی و پیامبر اکرم (ص) ) از سال ۱۳۶۷ با خیال پردازی های شیطانی عنصری به نام «سلمان رشدی» نویسنده هندی تبار تبعه انگلیس، با چاپ کتابی به نام آیات شیطانی در سال ۱۳۶۷ آغاز گردید و از آن زمان، «استفاده از حربه توهین» در برخورد با ارزشهای اسلامی و موج اسلامگرایی آن زمان جهان اسلام، به روندی دائمی تبدیل شد. «نکته دوم»، واکنش دیرهنگام مسلمانان و کشورهای مسلمان (دراین وسعت) به چنین اهانتهای گستاخانه ای است؛ چرا که به عنوان مثال، حجم اعتراضات علیه نشریه دانمارکی درحالی دراین روزها شدت می گیرد که این کاریکاتورها در روز جمعه ۸ مهر ۱۳۸۴ (۳۰ سپتامبر گذشته) یعنی بیش از چهارماه قبل در روزنامه یادشده درج شده بود.
این امر در دهه اول قرن بیست و یکم _ که به دلیل رشد شتابان فناوری اطلاعات و گسترش روزافزون ارتباطات رسانه ای، بویژه ازطریق خدمات ماهواره ای و اینترنت، دریافت اطلاعات تقریباً آنی شده است _ اصلاً قابل توجیه نیست و نشان از ضعفهای ساختاری و سازمانی در کشورهای اسلامی دارد. «نکته سوم»، توجیه مسؤولان کشورهای غربی و اروپایی دراین باره است که در پاسخ به اعتراضات مسلمانان، «آزادی بیان» را توجیهی بر ابراز و انتشار هرگونه مطلب توهین آمیز به مقدسات دیگران اعلام می کنند. در حالی که در قوانین همان کشورها، توهین به اشخاص جرم محسوب می شود.
به عنوان نمونه، «آندراس راسموسن» نخست وزیر دانمارک در اکتبر گذشته با درخواست سفیر کشورهای اسلامی در «کپنهاگ» برای بررسی این اقدام اهانت آمیز روزنامه دانمارکی به بهانه وجود آزادی بیان در کشورش، مخالفت کرد. (۲) «نکته چهارم»، هماهنگی و انسجام سازمانی در کنشها، واکنشها و موضعگیری های کشورهای غربی در همه مسائل، ازجمله مورداخیر (توجیه در قالب آزادی بیان) است؛ درحالی که مسلمانان، علی رغم آموزه قرآنی «واعتصموا بحبل الله جمیعاً و لاتفرقوا»، از این ویژگی بی بهره اند و واکنشهای دولتها و سازمانهای اسلامی، بدون هماهنگی و انسجام و بدون تعیین حدود خواستها و اتخاذ موضع یکسان یا دست کم، موضع هماهنگ است.
برای مثال در حالی که برخی دولتهای اسلامی با احضار سفیر دانمارک در کشورشان، عذرخواهی مقامات دانمارکی را خواستار شدند، عربستان سعودی، سفیر خود را از آن کشور فراخواند. (۳)
و «نکته پنجم»، نقش سازمانهای غیردولتی غربی (بویژه یهودی) در رصد تحولات و رویدادهای موردنظر خود (مثلاً یهودی ستیزی) در اقصی نقاط جهان و اطلاع رسانی سریع در این باره است که باعث واکنش زودهنگام مردم و مسؤولان کشورهای ذیربط و حتی اقدام هماهنگ سازمانهای غیردولتی دیگر و مؤسسات، نهادها و سازمانهای بین المللی می شود.
عنصری که علی رغم اهمیت روزافزون و کار ویژه های مؤثر آن، درجامعه ما و بسیاری از کشورهای اسلامی، نبود آن هنوز احساس نمی شود. به هرترتیب، باتوجه به این که روند استفاده از حربه توهین به مقدسات، در مقاطع زمانی مختلف علیه مسلمانان تکرار شده است و از این پس نیز احتمال تکرار آن وجوددارد، باید ضمن مدیریت صحیح این مورد و به نتیجه رساندن آن، ازهم اکنون به فکر راهکارهای مؤثرتری برای جلوگیری از تکرار آن در آینده و برخورد مشخص و هماهنگ همه کشورهای اسلامی با موارد مشابه بود.
دراین ارتباط و در قالب این نوشتار، اقدامات زیر پیشنهاد می شود: «اقدام اول» و آنی، نشست اضطراری وزیران فرهنگ کشورهای عضو سازمان کنفرانس اسلامی است تا ضمن هماهنگ سازی موضع کشورهای اسلامی در برخورد با این مورد توهین آمیز، اهمیت حفظ شأن مقدسات اسلامی در نزد مسلمانان همه کشورها و ازهمه مذاهب اسلامی را به غرب نشان دهند و از هم اکنون، دستورالعمل برخورد با موارد مشابه را تدوین کنند.
همچنین در داخل آن سازمان، «کمیته»ای را برای رصد موارد احتمالی در آینده و گزارش سریع آن به سازمان تشکیل دهند. «اقدام دوم»، تبیین دقیق «آزادی بیان» ازسوی کشورهای اسلامی (تفاهم برسر حداقل خواستهای مشترک همه کشورهای اسلامی یا اکثر آنها) و اعلام آن به عنوان موضع واحد کشورهای اسلامی به دولتهای غربی است که در این ارتباط می توان از قطعنامه های مصوب کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل متحد درباره مقابله با توهین به مذاهب و همچنین قطعنامه های مجمع عمومی سازمان ملل متحد درباره گفت وگوی بین تمدنها و فرهنگها (که طی آن توهین به مذاهب و مقدسات مردودشمرده شده است) استفاده کرد.
در همین خصوص، لازم است با عینی کردن و ترسیم دقیق جزئیات موردنظر کشورهای اسلامی، آن را درمجمع عمومی سازمان ملل متحد مطرح کرد و سعی در به تصویب رساندن آن داشت. و «اقدام سوم»، لزوم همکاری و مساعدت مسؤولان برای ایجاد سازمانی غیردولتی برای رصد رویدادهای «اسلام ستیزانه و توهین به مقدسات اسلامی» درکشورهای مختلف است. دراین ارتباط، با فعال شدن نهادهای غیردولتی مذهبی، ازقبیل حوزه علمیه قم و دفتر تبلیغات اسلامی و یا فعال کردن سازمانها و نهادهای مذهبی دولتی مانند سازمان تبلیغات اسلامی، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی (و همچنین سازمانهای دیگری چون مجمع تقریب بین مذاهب، سفارتخانه های ایران در کشورهای خارجی و...) می توان یک همکاری ملی و هدفمند را ایجاد کرد که در صورت همکاری با سازمانهایی همانند مستقر در کشورهای اسلامی و جامعه مسلمانان کشورهای غربی، موضع کشورهای اسلامی را در قبال موارد مشابه آتی، قوی تر و هماهنگ تر می سازد. تشکیل «سازمان های غیردولتی» برای این منظور، از آن رو مورد تأکید قرار می گیرد که (درعصر جهانی شدن و ادغام بازارهای جهانی تحت قوانین یکسانی که اکثراً از سوی کشورهای غربی تدوین و تصویب شده است) آزادی عمل بیشتری نسبت به دولتها در دعوت به تحریم کالاهای کشورهای توهین کننده خواهدداشت.
حربه تحریم کالاها، امری است که همه کشورها از آن بیم دارند و بویژه کشورهای غربی که اهمیت بسیاری به رونق تجاری خود قایلند، در صورت جدی دانستن حربه تحریم کالاهایشان ازسوی بیش از یک میلیارد مسلمان، خود به عنوان مانعی درانتشار مطالب توهین آمیز عمل خواهندکرد.

پانوشت:
۲۷۲۸۰= http:// www. Mehrnews.com/ fa/ News Detail.aspxNewsID- ۱
۲۷۲۸۰۲= http:// www. Mehrnews.com/ fa/ News Detail.aspxNewsID- ۲
&code =۱۰ ۸۴۱۱۰۷۱۴۲۴۵۴۰۹ http://www.Shabestan.ir/ newsdetail.asp?newsid-۳

حسین رمضانی خردمردی

منبع : روزنامه ایران