حاکمان اینترنت

عالی‌ترین مراجع تصمیم‌گیری و تصمیم‌سازی درباره اینترنت را می‌توان ISOC و ICANN معرفی كرد...
آیا تا بحال فكر كرده‌اید كه این كدام قسمت از اینترنت است كه اگر از كار بیفتد كلیت شبكه وب تعطیل خواهد شد؟ یا سوال را طور دیگری مطرح كنیم، طبق برهان سینوی در فلسفه، ابن سینا معتقد است هر چیزی برای ـ بردن و شدن ـ نیازمند علت است ولی اگر یك علت‌العلل غایی وجود نداشته باشد و علت هر چیزی یك واقعیت دیگر باشد امكان اینكه دنیایی حاصل گردد، به صفر می‌رسد. چراكه باید واقعیتی نیز باشد كه برای بودن یا نبودن نیازمند علت دیگر نباشد. حال طبق همین برهان، در اینترنت چگونه می‌توان به دنبال علت العلل و مركز اولیه اینترنت بود.
شاید بتوان گفت كه محیط سایبر تا حدودی این برهان را به چالش كشیده است چراكه اینترنت طوری طراحی شده است كه در صورت از كار افتادن بخشی از شبكه، سایر بخش‌ها به فعالیت خود ادامه خواهند داد. به عبارت دیگر طراحان اینترنت محوری‌ترین اصل پیش روی خود درباره بقای اینترنت را تمركز زدایی قرار داده‌اند به این معنی كه وب برای بقا و دوام نیازمند خاموش شدن هیچ كامپیوتر خاصی نیست و اگر چنین اتفاقی بیفتد كامپیوترهای دیگری هستند كه بتوانند همان وظیفه را بر عهده بگیرند ولی موضوع به این بی‌در و پیكری‌ها هم نیست و هستند كسانی كه بر اینترنت و عملكرد آن نظارت دارند.
این مسئله یعنی نظارت بر اینترنت به یكسری شركت‌های فنی و غیردولتی واگذار شده است كه البته دولت ایالات متحده هم اكنون بر آنها نظارت دارد.
عالی‌ترین مراجع تصمیم‌گیری و تصمیم‌سازی درباره اینترنت را می‌توان ISOC وICANN معرفی كرد. عموم مراجعی كه تحولات را رهبری می‌كنند به صورت داوطلب و غیرانتفاعی عمل می‌نمایند و اعضاء آن متخصصین هستند كه می‌توانند از سراسر جهان نظرات خود را به این ارگانها انتقال دهند.
ولی مسوولیت این ارگانها نیز بصورت قانونمندی طراحی شده است. برای مثال ISOCكه یك نهاد داوطلب محور می‌باشد توسط یك شورای عالی به نام (IAB (Internet Architecture board یا شورای عالی برای مسوولیت فنی تحولات، رهبری می‌شود و هدف آن توسعه فناوری‌ها موجود برای گسترش و در عین حال تبادل اطلاعات می‌باشد.
ولی امروزه آنچه به عنوان حاكم اصلی و اداره كننده خاص اینترنت به شمار می‌رود شركت ICANN می‌باشد كه در اینجا سعی می‌كنیم به معرفی و بررسی آن بپردازیم. از آنجا كه پرداخت فنی به آن قصد اصلی ما نیست بیشتر می‌خواهیم معرفی اجمالی تخصصی را به همراه نقطه نظرات حقوقی عجین نماییم.
●ICANN: واقعیت آن است كه هم اكنون هیچ مامور، پلیس و انتظاماتی در راه عبور و ارسال مطالب به شبكه جهانی وب در سطح بین‌المللی وجود ندارد و به عبارت دیگر كارت زرد و قرمز در دست هیچ داوری نیست تا كسی از زمین اخراج شود. ولی در عین حال برعكس آنچه همگان فكر می‌كنند محیط مجازی آنقدرها هم یتیم نیست.
شركت آیكان امروزه به عنوان گرداننده اصلی اینترنت شناخته می‌شود و با مدیریت خوبی كه براه انداخته است می‌تواند امیدواری‌های فراوانی را به وجود بیاورد. پیش از سال ‌‌١٩٩٨ میلادی تنها موسسه‌ای كه به كار ثبت اسامی و قانونی كردن عناوین و یا به عبارت بهتر دادن پاسپورت برای ورود به محیط وب اقدام می‌كرد موسسه استانداردهای ملی آمریكا NSI بود كه چون یك سازمان دولتی به شمار می‌رفت بخوبی می‌توانست برای منافع آمریكا برنامه‌ریزی نماید.
در این سال بود كه ایالات متحده و متخصصین اینترنت تصمیم گرفتند این وظیفه را به یك سازمان غیرانتفاعی واگذار كنند. از این بابت بود كه مرجع ثبت حوزه‌های ژنریك با سطح بالا به سازمان ICANN سپرده شد و قرار بر این شد تا چند مرجع ثبت تحت نظر آن به كار ثبت حوزه‌های جهانی و بین‌المللی بپردازند.
به این ترتیب بود كه آیكان بر مبنای تفاهم نامه‌ای با وزارت بازرگانی آمریكا در نوامبر ‌‌١٩٩٨ به وجود آمد و به عنوان یك شركت خصوصی غیرانتفاعی در ایالات كالیفرنیا به ثبت رسید. در سند تاسیس آن ‌‌٣٥ هدف برای آیكان طراحی شده است كه بعضی از آنها به شكل تخصصی و فنی و برخی دیگر به شكل‌های رفتاری در امور ارگانیزاسیون قابل شناسایی می‌باشند. ولی واقعا چه تعریفی را می‌توان از آیكان و عملكرد آن به دست داد.
از نظر میلتون مولر، این شركت، محلی است كه قدرت را در بین گروههای كوچك كه حتی فاقد نماینده در آن نیز هستند تقسیم می‌كند. وی در ادامه می‌افزاید آیكان یك مدل آزمایشی از یك نوع دولت جهانی است كه در آن بجای مبنا قرار گرفتن قدرت و مشروعیت داخلی یك پیمان مبنا قرار گرفته است و از این لحاظ یك تجربه فوق‌العاده بحساب می‌آید.
دولت آمریكا كه داعیه حكومت بر جهان را دارد می‌تواند از فیلتر ظرفیتهای متعددی كه به این شركت سپرده شده تجارت گرانسنگی را بدست آورد. ایجاد این شركت در میان شلوغی سالهای قبل از ‌‌٢٠٠٠ یك نوع اجماع به حساب می‌آید.
شركتهای كوچك و بزرگ فراوانی به وجود آمده بودند و هریك ادعاهایی نسبت به اینترنت مطرح می‌كردند لیكن ایجاد آن یك توافق جمعی بود كه طی آن ادعاهای متعددی كنار گذاشته شده و در عوض بر روی یك واقعیت مشخص تمركز حاصل شد...

نویسنده : مهدی صمدی

منبع : تراشه