جمعه, ۱۰ فروردین, ۱۴۰۳ / 29 March, 2024
مجله ویستا
«ازدواج به سبک ایرانی»؛ فیلمی برای گذراندن یک بعدازظهر خالی
«ازدواج به سبك ایرانی» اولین تجربه كارگردانی حسن فتحی در عرصه سینما است كه از روز چهارشنبه ۱۶ فروردینماه در ۱۹ سینمای تهران به روی پرده رفته است و ظاهراً از فروش خوبی هم برخوردار است. حسن فتحی پس از كارگردانی سریالهای تاریخی موفقی چون «شب دهم» و «روشنتر از خاموشی» در اولین تجربه سینماییاش به سراغ موضوعی كمدی اجتماعی رفته است و قصه یك خانواده سنتی را روایت میكند؛ پدر خانواده كه یك حاجی بازاری متعصب (داریوش ارجمند) است رفتارهای سختگیرانهیی را در قبال دختر و پسرجوانش اعمال میكند و محدودیتهای فراوانی برایشان به وجود میآورد.
اما دایی نسبتاص جوان خانواده (سعید كنگرانی) سعی دارد این وضعیت را تا حدودی تغییر دهد و دختر حاجی (شیلا خداداد) را برای كار به آژانس هواپیمایی خودش میبرد. در آنجا دختر با جوانی اروپایی روبرو شده و آن دو دلباخته هم میشوند و تصمیم به ازدواج میگیرند، اما قانع كردن حاجی بازاری متعصب برای موافقت با این ازدواج راه دشواری را پیش روی اهالی خانواده و خصوصاً «دایی» قرار میدهد و حوادث بامزه و خندهداری را به وجود میآورد.
داریوش ارجمند، سعید كنگرانی، فاطمه گودرزی، شیلاخداداد، محمدرضا شریفینیا، لادن طباطبایی و حسام نوابصفوی بازیگران اصلی فیلم «ازدواج به سبك ایرانی» هستند كه در نخستین تجربه كارگردانی حسن فتحی در قالب نقشهایی كمدی ظاهر شدهاند.
اولین فیلم بلند كارگردانی كه پیش از این، سیاه مشقهایش را در تلویزیون با ساخت سریالهای پرهزینه و پرلوكیشن و پربازیگر تاریخی انجام داده (و این خود یك مساله بامزه به شمار میآید كه چگونه آدمی كم تجربه میتواند و اجازه دارد چنان كارهایی را بسازد)، اگرچه ناشیگریهای مرسوم فیلم اولیها را ندارد، اما فاقد آن «چیز»ی است كه بتواند حسن فتحی را در سینما ماندگار كند و بعید نیست كه او پس از این باز هم به همان روند سریال سازیاش بازگردد و هر از چندگاهی با كمك تهیهكنندهیی، فیلمی هم بسازد و روزی بگذراند... اما «ازدواج به سبك ایرانی» چیزی بیشتر از این نشان نمیدهد... بله، فتحی در كار با انبوه بازیگران تبحر نشان میدهد (كه این از تجربه سریالسازیاش میآید)، فیلمش طراحی صحنه پر و پیمانی دارد، قصهاش را تقریباً راحت تعریف میكند و... در كل اثر مفرح و سرگرمكنندهیی است و جان میدهد برای گذراندن یك بعدازظهر خالی؛ اما آن ویژگی و تشخصی را كه باید یك فیلم سینمایی از آن برخوردار باشد ندارد. چه در قصهگویی و چه در ساختار تصویری و نمایشی. «ازدواج به سبك ایرانی» از منطق سریالسازی عامه پسند تلویزیونی بهرهمند است. شخصیتهای سیاه و سفید مطلق با منطق كارتونیشان (مثل شخصیت حسامنواب صفوی و پدرش محمدرضا شریفینیا) یا ریشه در فیلمفارسی سخیف دارند یا سریالهای تلویزیونی. آن مزه پرانیهای «سعید كنگرانی» خیلی خواسته شده شبیه «پرویز صیاد» در «دایی جان ناپلئون» باشد و... البته ساختار تصویری هم، با اینكه كوشیده شده به نسبت تلویزیون بیشتر از نماهای لانگ شات (دور) استفاده شود، اما باز هم یك چیزی آن را به تلویزیون ربط میدهد. سادگی و تخت بودن پلانها در عین شلوغ بودنشان، نگاه یك كارگردان تلویزیون را نشان میدهد و البته شاید هم این مساله تقصیر سابقه تلویزیونی موفق حسن فتحی باشد و مسلماً اگر این فیلم مثلاً اولین تجربه او بود، چنین دیدگاهی در مورد فیلم او به وجود نمیآمد...
با همه این مسائل «ازدواج به سبك ایرانی» یك كمدی شیرین است كه وقت را پر میكند و اوقات نسبتاً خوشی را برای یك بعدازظهر بهاری رقم میزند. قدر همین را باید دانست. آنهایی كه از تلویزیون میآیند، حداقل این حسن را دارند كه تماشاگر و نحوه قلقلك دادن او را میشناسند و در سینمایی كه در آن گویا تماشاگر به هیچ گرفته شده یا اینكه برای تماشاگر جذب كردن از سخیفترین راهها مثل فیلمهای «شارلاتان» و «چپدست» استفاده میشود، این خودش غنیمتی است.
نگار باباخانی
منبع : روزنامه اعتماد
همچنین مشاهده کنید