جمعه, ۱۰ فروردین, ۱۴۰۳ / 29 March, 2024
مجله ویستا


جگرکی‌، سیرابی‌فروش‌، موبایل‌ و تخمه‌ در سالن‌های‌ فرهنگی‌


جگرکی‌، سیرابی‌فروش‌، موبایل‌ و تخمه‌ در سالن‌های‌ فرهنگی‌
جعفر شهری‌ در كتاب‌ «گوشه‌یی‌ از تاریخ‌ اجتماعی‌ تهران‌ قدیم‌»، در قسمتی‌ از كتاب‌ به‌ وضعیت‌ سالن‌های‌ سینما اشاره‌ می‌كند و فضای‌ سالن‌ها را چنین‌ ترسیم‌ می‌كند: «از جمله‌ بی‌انضباطی‌ تماشاگران‌ عبارت‌ بود از: تخمه‌ شكستن‌ و چیز خوردن‌ و تعریف‌ كردن‌ و توضیح‌ دادن‌ فیلم‌ و توضیح‌ خواستن‌ در مورد آن‌، مخصوصا تعریف‌ و تكذیب‌ و تشریح‌ دیده‌ها از طرف‌ آنها كه‌ قبلا فیلم‌ را تماشا كرده‌ بودند برای‌ ندیده‌ها و همراه‌ آن‌ خنده‌ و فحش‌ و خوب‌ و بد گفتن‌ از پسند و غیرپسند فیلم‌ كه‌ به‌ گوش‌ می‌رسید همراه‌ چرك‌ چرك‌ شكستن‌ آجیل‌ و پرتاب‌ پوست‌های‌ آنها به‌ پشت‌ گردن‌ جلویی‌ها كه‌ خود این‌ امر نیز پیوسته‌ موجب‌ نزاع‌ و سروصداهای‌ دیگر می‌شد. اضافه‌ بر جنگ‌ و ستیزهای‌ تن‌ به‌ تن‌ چند نفره‌ كه‌ بر مساله‌ یا نظریه‌یی‌ درباره‌ فیلم‌ یا رفتار خصوصی‌ با بغل‌دستی‌ كسی‌ در می‌گرفت‌ سالن‌ سینما تبدیل‌ به‌ میدان‌ حرب‌ می‌شد. داخل‌ همه‌ این‌ احوال‌ فروشندگان‌ آجیل‌ و تخمه‌ و سیگار و سیراب‌شیردان‌ و جگركی‌ و لیمونادی‌ دم‌ به‌ دم‌ حین‌ نمایش‌ فیلم‌ صدا بلند می‌كردند و به‌ معرفی‌ اطعمه‌ خود می‌پرداختند».
نكته‌ جالبی‌ است‌ . گویا در این‌ سال‌ها كه‌ از ورود سینما به‌ ایران‌ گذشته‌ و این‌ هنر خود را در این‌ كشور تثبیت‌ كرده‌ است‌، رفتار تماشاگران‌ به‌ نسبت‌ پیشرفت‌هایی‌ كه‌ در سینما داشته‌ایم‌ تفاوت‌ چندانی‌ نكرده‌ است‌. بله‌، خب‌، دیگر از صدای‌ تخمه‌شكستن‌ در سالن‌های‌ سینما خبری‌ نیست‌، اما جای‌ این‌ صدا را، زنگ‌های‌ جورواجور موبایل‌، كه‌ از زنگ‌های‌ باباكرم‌ تا آهنگ‌ پدرخوانده‌ را شامل‌ است‌ گرفته‌ است‌. تصور كنید موقع‌ دیدن‌ یك‌ فیلم‌ كمدی‌، ناگهان‌ موسیقی‌ پدرخوانده‌ در سالن‌ به‌ گوش‌ می‌رسد یا موقع‌ تماشای‌ یك‌ فیلم‌ احساسی‌، ناگهان‌ آهنگ‌ باباكرم‌ از گوشی‌ موبایل‌ بغل‌دستی‌ به‌ گوش‌ می‌رسد.
صدای‌ گوش‌خراش‌ بسته‌های‌ چیپس‌ و پفك‌ هم‌ جایگزین‌ دیگری‌ است‌ كه‌ جای‌ جگركی‌ و سیراب‌ شیردان‌ فروش‌ را گرفته‌ و البته‌ در حرف‌ زدن‌ و دعوا كردن‌ هم‌ اوضاع‌ همان‌ اوضاعی‌ است‌ كه‌ جعفر شهری‌ در كتابش‌ آورده‌ و حتی‌ بدتر است‌. كافی‌ است‌ مثلا به‌ سالن‌ نمایش‌ فیلم‌ منتقدان‌ در جشنواره‌ فجر سر بزنید تا تمام‌ توصیف‌های‌ سالن‌ سینماها در نیم‌ قرن‌ گذشته‌ پیش‌ چشمتان‌ رنگ‌ ببازد و خنده‌های‌ مسخره‌آمیز و فریادها و سوت‌های‌ به‌ اصطلاح‌ منتقدان‌ عربده‌های‌ قداره‌كشان‌ دهه‌ بیست‌ را پیش‌ چشمتان‌ تداعی‌ كند.
به‌ هرحال‌، اوضاع‌ همین‌ است‌ دیگر... این‌ ماییم‌ و این‌ هم‌ سینمایمان‌. شاید بتوان‌ همین‌ را هم‌ دوست‌ داشت‌.
منبع : روزنامه اعتماد


همچنین مشاهده کنید