میلاد امام حسن عسگری ( ع )

در چنین روزی در سال ۲۳۲ ه ق حضرت امام حسن عسگری ( ع ) دیده به جهان گشودند .
حضرت ابومحمد حسن بن علی، یازدهمین امام شیعیان جهان در ریبع الثانی سال ۲۳۱ یا ۲۳۲ ه ق دیده به جهان گشودند. پدر بزرگوارشان امام هادی (ع) و مادر ارجمند شان سوسن یا حدیثه یا سلیل نام داشت .از مشهورترین القاب دیگر حضرت، «نقی‏» و «زکی‏» و کینه‏اش «ابو محمد» است. ایشان بیست و دو ساله بودند که پدر ارجمندش به شهادت رسیدند . دوران امامت آن امام همام برابر بود با سختگیری و ظلم بیش از حد عباسیان علیه علویان چنانکه در دوران امامت آن حضرت دو تن از سادات علوی به نام های عیسی بن محمد و علی بن زید در کوفه علیه حکومت وقت دست به طغیان زدند . حکام وقت با درک موقعیت بر جسته علمی و سیاسی آن امام همام هرچه بیشتر سعی خود را بر محدود کردن آن امام قرار دادند چنانکه آن حضرت زمان بسیاری از عمر گرانقدر خویش را در محدودیت به سر می بردند . از آنجا که پیشوای یازدهم به دستور خلیفه عباسی در سامراء ،و در محله «عسکر» سکونت اجباری یافته بودند ، به همین جهت «عسکری‏» نامیده می‏شود. مدت امامتشان شش سال و عمر شریفشان بیست و هشت سال بود. معتمد عباسی که همواره از محبوبیت و نفوذ معنوی امام در جامعه نگران بود، چون می دید توجه مردم به امام روز به روز بیشتر می‏شود و زندان و اختناق و مراقبت تاثیر معکوس دارد، سرانجام به همان شیوه مزورانه دیرینه متوسل شد و امام را پنهانی مسموم ساخت. وقتی خبر درگذشت آن حضرت پخش شد، سامراء به حرکت در آمد و سراپا فریاد و ناله گردید و بازارها تعطیل و مغازه‏ها بسته شد. چنانکه در میان دانشمندان شیعه مشهور است، حضرت مهدی-عج-به طور خصوصی بر جنازه پدر بزرگوارش، امام عسکری-علیه السلام-نماز گزارد. ایشان را در خانه خود در سامراء در کنار مرقد پدرش به خاک سپردند .حضرت امام حسن عسگری ( ع ) در طول عمر پر بر کت خویش شاگردان بسیاری تربیت کردند . سمعانی در انساب نوشته است: ابومحمد احمد بن ابراهیم بن هاشم طوسی بلاذری حافظ قرآن و واعظ، در مکه از امام اهل بیت ابومحمد حسن بن علی بن محمد بن علی بن موسی رضا (ع) روایت نقل کرده است. ابن شهر آشوب در مناقب گوید: از یاران موثق او علی بن جعفر قیم ابوالحسن (ع) و ابوهاشم داود بن قاسم جعفری که پنج تن از امامان را درک کرده بود، و داود بن ابوزید نیشابوری و محمد بن علی بن بلال و عبدالله بن جعفر حمیری قمی و ابوعمر و عثمان بن سعید عمری، زیات و سمان و اسحاق بن ربیع کوفی و ابوالقاسم جابر بن یزید فارسی و ابراهیم بن عبیدالله بن ابراهیم نیشابوری و از وکلای آن حضرت محمد بن احمد بن جعفر و جعفر بن سهیل صیقل، این دو امامت پدر امام حسن عسکری را نیز درک کرده بودند، و از اصحابش محمد بن حسن صفار و عبدوس عطا و سندی بن نیشابوری و ابوطالب حسن بن جعفر فأفاء و ابوالبختری مودب ولد الحاج و دربان آن حضرت حسین بن روح نوبختی از آن حضرت روایت نقل کرده‏اند.
از گفتار آن حضرت است :
علامات مومن پنج چیز است : پنجاه و یک رکعت نماز گذاشتن در هر شب و روز ( که مراد ۱۷ رکعت فریضه و ۳۴ رکعت نافله است ، زیارت اربعین کردن ، انگشتر در دست راست کردن ، جبین را در سجده بر خاک گذاشتن و بسم الله الرحمن الرحیم را بلند گفتن.

برگرفته از www.iranhoo.com

منبع : سایر منابع