ماهی مرکب و نهنگ

The Squid and the Whale
نویسنده و کارگردان: نوآ بومبک. مدیر فیلم‌برداری: رابرت یومن. موسیقی: بریتا فیلیپس و دین ویرهم. تدوین: تیم استریتر. بازیگران: جف دانیلز (برنارد برکمن)، لورا لینی (جون برکمن)، جسی آیزنبرگ (والت برکمن)، اوئن کلاین (فرانک برکمن)، ویلیام بالدوین (ایوان). محصول ۲۰۰۵ آمریکا، ۸۸ دقیقه.
والت و فرانک برکمن فرزندان نوجوان پدر و مادری هستند که از هم جدا شده‌اند. پدر خانواده، برنارد، مرد خودمحوری‌ست که حتی نمی‌تواند برای چاپ یکی از کتاب‌هایش ناشری پیدا کند و با این‌حال آن‌قدر خودبزرگ‌بین است که یک‌بار خود را با کافکا مقایسه می‌کند؛ و این‌همه در حالی‌ست که حرفهٔ ادبی همسرش، جون، اوج می‌گیرد: ابتدا مقاله و سپس قصه‌ای از دو در نیویورکر منتشر می‌شود، ولی هیچ‌یک از اینها مانع فروپاشیدن زندگی زناشوئی‌شان نمی‌شود. از طرف دیگر، بچه‌ها بلافاصله در برابر چنین موقعیتی موضع خود را مشخص می‌کنند: والت، روشنفکر نوپا، طرف برنارد را می‌گیرد و فرانک هنر ستیز، طرف جون را.
بومبک با نگرشی گاه دراماتیک و گاه طنزآمیز، به‌راحتی تجربه‌های زندگی خصوصی و مسائل کلی و جهان شمول را در هم آمیخته و اثری معتبر عرضه کرده است. بومبک پیش از این نیز وجهه و اعتباری در سینمای مستقل آمریکا برای خود دست و پا کرده و در زندگی در آب با استیو زیو و فیلم جدید آقای فاکس شگفت‌انگیز، با وس‌اندرسن همکاری داشته است. نوشتن برای کارگردان سبک‌دار و شوخ‌وشنگی مثل اندرسن حتماً تجربهٔ پرباری بوده چون حالا به‌طور طبیعی در فیلم خودش شخصیت‌هائی را توصیف کرده که دنیائی با دنیای واقعی بیل مورای اقیانوس‌شناس فاصله دارند. بومبک در دام ملودرام‌های قلابی و ادا و اطوارهای ”سینمای مستقل“ نیفتاده و خانواده‌ای را توصیف کرده که بحرانی شدید پایه‌های زندگی اعضایش را می‌لرزاند و هر یک را در مسیری متفاوت می‌اندازد؛ خانواده‌ای که برخلاف آن‌چه فیلم‌ها به ما می‌گویند، نشان می‌دهند که هیچ‌یک از ما، در نهایت، بالغ نمی‌شویم.

منبع : ماهنامه فیلم