«والت ویتمن» وبی پرده گویی در شعر

● نگاهی کوتاه به آثار والت ویتمن
شاعر، روزنامه‌نگار و مقاله‌نویس آمریکایی که شاید بتوان شعر LEAVES OF GRASS -۱۸۵۵ را عامل شهرت او دانست، هرچند گاهی اوقات این اثر همانند خالقش در محاق قرار می‌گرفت.
I Sing the Body Electric و Song of Myself از دیگر شعرهای قابل توجه این هنرمند آمریکایی است که باعث شهرت وی در دنیای ادبیات شده است.
«ویتمن» از زبانی ساده در نوشتن شعرهایش بهره می‌برد و آهنگ جمله‌هایش را رعایت می‌کرد ،اما توجهی به وزن آن‌ها نداشت.
«هارلد بلوم»، یکی از چهره‌های نام آشنای ادبیات غرب در اثری با عنوان The Western Canon -۱۹۹۴ درباره «ویتمن» می‌نویسد که «هیچ شاعر دیار غرب نتوانسته است «والت ویتمن» و «امیلی دیکنسون»_شاعره مشهور سیه چرده سال‌های مبارزه با تبعیض رنگ و نژادی ایالات متحده _ را در نیمه دوم قرن ۲۰ میلادی تحت الشعاع خود قرار دهد.»
● قسمتی ازشعر Song of Myself:
"Swiftly arose and spread around me the peace and joy and
----knowledge that pass all the art and argument of the earth;
And I know that the hand of God is the elder hand of my own,
And I know that the spirit of God is the eldest brother of my own,
And that all men ever born are also my brothers... and the
----women my sisters and lovers."
«والت ویتمن» در۳۱ ماه مه ۱۸۱۹ درخانواده پرجمعیتی در منطقه "لانگ آیلند" نیویورک دیده به جهان گشود. پدرش نجار و مادرش نیز از خانواده‌ای کشاورز و هلندی تبار بود.
کودکی این نویسنده با دوران برده‌داری در مزرعه‌های ایالات متحده هم‌زمان شده بود.
«ویتمن»از همان کودکی عاشق طبیعت بود و مطالعاتش درباره تفکر کلاسیک جهان از متفکرانی همچون «گوته»، «هگل» و«امرسون» دنباله روی می‌کرد.
وی در اوان کودکی، دانش آموزی را رها کرده و شاگردی در چاپخانه را آغاز کرد. «ویتمن» هم‌چنین سال ۱۸۳۵ را به پیشه‌های آموزگاری و استادکاری چاپخانه گذراند.
پس از تجربه کردن شغل‌های بسیاری در کنار نویسندگی و ویراستاری، در چند گاهنامه همچون «بروکلین ایگل»_ ۱۸۴۶تا ۱۸۴۸_ و «بروکلین تایمز» _سال‌های ۱۸۵۷تا ۱۸۵۸_ به کارپرداخت. در این بین سه ماه نیز به کار در یک روزنامه تازه تاسیس ایالت نیواورلئان مشغول شد تا هزینه‌های زندگی خود را از نویسندگی بازاری به دست آورد.
«ویتمن» رشد روزافزون و شتابناک نیویورک را به چشم می‌دید و بر آن شد تا شعری در خور این تغییر سرنوشت انسان، آرزوها و توانش بسراید.
دیگرموضوع شعر&#۰۳۹;Song of Myself&#۰۳۹; به مرگ و سرانجام مسیح می‌پرداخت:
"In vain were nails driven through my hands.
I remember my crucifixion and bloody coronation
I remember the mockers and the buffeting insults
The sepulcher and the white linen have yielded me up
I am alive in New York and San Francisco,
Again I tread the streets after two thousand years."
نخستین جلد Leaves of Grass در ماه ژوئن ۱۸۵۵ و با هزینه شخصی او منتشرشد؛ حتی کار ماشین‌نویسی این اثر را خودش انجام داد؛ این شعر به زندگی شخص شاعر می‌پردازد. درهمان سال، شعر Song of Hiawatha نیز از او منتشرشد و توانست در بین شاهکارهای حماسی آمریکا قرار گیرد.
Leaves درسال ۱۸۶۰به سومین چاپ رسید و مورد استقبال قابل توجه خوانندگان قرار گرفت، هرچند نخستین اثر او از استقبال کمتری برخوردار بود.
«رالف والدو امرسون» از نخستین کسانی بود که زبان به تحسین «ویتمن» گشود. وی در سال ۱۸۵۵ نوشت: « بسیار خوشحالم که چنین اثری را با آن قدرت شادی‌بخشی که داشت، خواندم.»
«ویتمن» در هنگام نوشتن اولین نسخه از این اثر چیز زیادی درباره فلسفه بومیان آمریکا نمی‌دانست، اما مدت‌ها بعد منتقدان آثارش به شناختن ایده‌های بومی در شعرهای او پرداختند؛ کلمه‌هایی از سانسکریت دربرخی شعرهای او که پس از سال ۱۸۵۸ گفته شده‌اند، به درستی به کار رفته است.
Leaves of Grass هم‌چنین مجموعه شعرهایی را شامل می‌شود که حاکی از همجنس‌گرایی سراینده آنهاست، هرچند بنا بر نظر شاعر، نشان از علاقه زیبا و دیوانه‌وار مردی به مرد دیگری دارد؛ بنا بر برخی منابع، «ویتمن» تنها یک تجربه ناموفق جنسی ، شاید همجنس‌گرایانه ، در زمستان ۱۸۶۰-۱۸۵۹ داشت.
● «ویتمن» در دولت
«ویتمن» در مدت جنگ‌های داخلی آمریکا به عنوان یک کارمند در واشنگتن کار می‌کرد. جنگ‌های داخلی ایالات متحده تاثیر خود را در این نویسنده در قالب یادداشت‌هایی همچون MEMORANDA DURING THE WAR _ ۱۸۷۵ و شعرهایی همچون DRUM-TAPS درسال ۱۸۶۵ نشان داد. غالب این آثار در رثای «آبراهام لینکلن»، رییس جمهور وقت ایالات متحده است. وی حتی شعری با عنوان &#۰۳۹;O Captain! My Captain!&#۰۳۹; به مناسبت مرگ وی سرود:
"Exult O shores, and ring O bells!
But I with mournful tread,
Walk the deck my Captain lies,
Fallen cold and dead."
(from &#۰۳۹;O Captain, My Captain&#۰۳۹;)
«ویتمن» به دلیل خدمت‌هایش، پستی در وزارت کشور دولت ایالات متحده گرفت. حتی وقتی که رییسش از مجموعه شعر Leaves of Grass به عنوان کتابی زننده یاد کرد، او به دفتر دادستانی کل راه یافت.
"I wear my hat as I please indoors or out.
I find no sweeter fat than sticks to my own bones.
I am the man, I suffered, I was there.
Do I contradict myself?
Very well then
I contradict myself.
Passage to India.
I sound my barbaric yawp over the roofs of the world.
A woman waits for me.
When I give I give myself.
The long brown path before me leading wherever I choose.
The never-ending audacity of elected persons.
Pioneers! o Pioneers!"
دیدگاه این شاعر آمریکایی با شرایط فرهنگی این کشور مهاجرنشین تناسب داشت اما انگلستان از آثار «ویتمن» استقبال بهتری کرده و شخصیت‌هایی همچون «آلفرد تنیسون» و «دانته گابریل رستی» از او به نیکی یاد کرده‌اند.
● پایان شهرت و امید
حمله فلج در سال ۱۸۷۳، «ویتمن» را خانه‌نشین کرد تا دست از نوشتن بردارد. از ۶۴ سالگی به بعد در خانه کوچکی در منطقه «کمدن» از نیوجرسی زندگی می‌کرد و تا پایان زندگی، بدون آن‌که نا امید از نوشتن شود، در همان‌جا باقی ماند و یکی از دوستانش از او مراقبت می‌کرد.
سال‌های ۱۸۸۱، ۱۸۸۸و ۱۸۹۲ شاهد انتشار دوباره آثاری همچون LEAVES OF GRASS و برخی نوشته‌های او در روزنامه‌ها NOVEMBER BOUGHS بود. «والت ویتمن» در ۲۶ ماه مارس ۱۹۸۲ در همان خانه دوران کهنسالیش درگذشت.
● ویژگی‌های سبک شعری «ویتمن»
سبک موج گونه شعرهای «ویتمن» و به کار بردن واژگان نو به آزاد شدن ساختارهای ادبیات ایالات متحده کمک فراوانی کرد، هرچند برای اسطوره کردن او در دنیای شعر و شاعری کافی نبوده و بی‌پرده گویی او درباره رابطه جنسی در شعرهایش مانع از پذیرفته شدن وی درمیان شاعران عصر رمانتیسم می‌شد.او همواره به گزاف خود را بیسواد و بی‌ادب می‌خواند، که حقیقت نداشت.Leaves of Grass در ابتدا مجموعه‌ای با ۱۲ شعر بود که پنج بار در زمان حیات شاعر ویراستاری و چاپ شد. «ویتمن» به ساده نویسی و ناتورالیسم باور داشت و آن را به دور از قافیه و وزن رایج می‌پسندید. نگاه اصلی شعرهای «ویتمن» از دیدگاه چندخدایی او در زندگی وشناخت سمبولیک طبیعت ریشه می‌گرفت.وی در یکی از آثارش می‌نویسد: هیچ چیز بهتر از سادگی نیست... چیزی نمی‌تواند زیاده روی یا نبود صراحت را جبران کند.

● برای مطالعه بیشتر می‌توانید به این منبع‌ها مراجعه کنید:
Reader&#۰۳۹;s Guide by G.W. Allen (۱۹۷۰); Critical Essays on Walt Whitman, ed. by J. Woodress (۱۹۸۳); Language and Style by C.C.Hollis (۱۹۸۳); Walt Whitman by James E. Miller Jr., Helen Regenstein (۱۹۹۰); From Noon to Starry Night: A Life of Walt Whitman by Philip Callow (۱۹۹۲); Masculine Landscapes by Byrne R.S. Fone (۱۹۹۲); The Growth of Leaves of Grass by M. Jimmie Killingsworth (۱۹۹۳); Walt Whitman; The Centennial Essays, ed. by Ed Folsom (۱۹۹۴); The Cambridge Companion to Walt Whitman, ed. by Ezra Greenspan (۱۹۹۵); Walt Whitman by Catherine Reef (۱۹۹۵); Walt Whitman & the World, ed. by Gay Wilson Allen, Ed Folsom (۱۹۹۵); Walt Whitman: A Gay Life by Gary Schmidgall (۱۹۹۷); Walt Whitman: An Encyclopedia, ed. by J.R. Lemaster, Donald D. Kummings (۱۹۹۸); Walt Whitman: A Comprehensive Research and Study Guide, ed. by Harold Bloom (۱۹۹۹); A Historical Guide to Walt Whitman, ed. by David S. Reynolds (۱۹۹۹); Walt Whitman, ed. by Jim Perlman (۱۹۹۹); Walt Whitman by Jerome Loving (۱۹۹۹) - other studies among others by J. Kaplan (۱۹۸۰); H. Aspiz (۱۹۸۰); W.H. Eitner (۱۹۸۱); P. Zweig (۱۹۸۴); D. Cavitch (۱۹۸۵); M.W. Thomas (۱۹۸۷) - Museums: Walt Whitman&#۰۳۹;s birthplace, ۲۴۶ Old Whitman Road, Huntington Station, Suffolk - Note: Edgar Lee Masters, who wrote Spoon River Anthology, published a biography of Walt Whitmanin in ۱۹۳۷.
● از دیگر نوشته‌های این نویسنده آمریکایی می‌توان به نمونه‌های زیر اشاره کرد:
FRANKLIN EVANS, ۱۸۴۲
LEAVES OF GRASS, ۱۸۵۵ (first edition) - Ruohoa, suom. Arvo Turtiainen
SEQUEL TO DRUM.TAPS, ۱۸۶۵
DEMOCRATIC VISTAS, ۱۸۷۱
MEMORANDA DURING THE WAR, ۱۸۷۵
SPECIMEN DAYS & COLLECT, ۱۸۸۲-۸۳
NOVEMBER BOUGHS, ۱۸۸۸
COMPLETE WRITINGS, ۱۰ vol., ۱۹۰۲
CORRESPONDENCE, ۱۹۶۱-۶۹ (۴ vols., ed. by E.H. Miller)
PROSE WORKS, ۱۹۶۳-۶۴ (۲ vols., ed. by F. Stoval)
DAYBOOKS AND NOTEBOOKS, ۱۹۷۸
WALT WHITMAN: POETRY AND PROSE, ۱۹۸۲ (ed. by Justin Kaplan)
CORRESPONDENCE ۱۸۸۶-۱۸۸۹, ۱۹۸۹
CORRESPONDENCE ۱۸۹۰-۱۸۹۲, ۱۹۸۹
THE JOURNALISM: ۱۸۳۴-۱۸۴۶, ۱۹۹۸
مترجم: احسان ابدی خواه

منبع : ماهنامه ماندگار