پنجشنبه, ۶ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 25 April, 2024
مجله ویستا


شخصیتی‌ سرشار از زندگی‌


شخصیتی‌ سرشار از زندگی‌
● نظر هنرمندان‌ درباره‌ آنتونی‌ كویین‌
▪ الناز جعفری‌ دودران‌
آنتونی‌ كویین‌ چهره‌یی‌ آشنا برای‌ همه‌ نسل‌های‌ سینماروی‌ ایران‌ است‌. وی‌ مرد هزار چهره‌ بازیگری‌ است‌ كه‌ از دهه‌ ۱۹۳۰ تاكنون‌ به‌ بازیگری‌ مشغول‌ بوده‌ و با وجود آنكه‌ همه‌ هم‌دوره‌های‌ او یك‌ به‌ یك‌ كنار رفتند اما كویین‌ روی‌ پرده‌ باقی‌ ماند.
اولین‌ فیلمش‌ در سال‌ ۱۹۳۶ روی‌ پرده‌ رفت‌ و تاكنون‌ بیش‌ از ۶۰ سال‌ حضور بی‌وقفه‌ او در سینما افسانه‌یی‌ به‌ شمار می‌آید كه‌ دور از دسترس‌ به‌ نظر می‌رسد. اما كویین‌ این‌ زمان‌ را پشت‌ سر گذاشت‌ و با توفیق‌ به‌ این‌ امر و دست‌ یافتن‌ به‌ آن‌ ركورد طولانی‌، اسطوره‌اش‌ را شكل‌ داده‌ است‌.
از این‌ رو به‌ مناسبت‌ این‌ پرونده‌ بر آن‌ شدیم‌ تا با چند چهره‌ مطرح‌ ایران‌ در مورد نوع‌ بازی‌ و شخصیت‌ او در فیلم‌هایش‌ و... گفت‌وگویی‌ داشته‌ باشیم‌.
‌▪ علیرضا خمسه‌
خمسه‌ با نگاه‌ روان‌شناختی‌ شخصیت‌ كه‌ از تحصیلاتش‌ در این‌ رشته‌ نشات‌ گرفته‌ درباره‌ كویین‌ می‌گوید:
برای‌ رسیدن‌ به‌ جایگاه‌ آنتونی‌ كویین‌ باید چند اتفاق‌ همزمان‌ افتاده‌ باشد. شخصی‌ به‌ دنیا بیاید با استعداد و شگرف‌ و آنچه‌ كه‌ ما به‌ اصطلاح‌ خداخواهی‌ می‌نامیم‌ و آنها شانس‌ می‌گویند را داشته‌ باشد.
به‌ این‌ معنی‌ كه‌ موقعیت‌هایی‌ برای‌ كویین‌ به‌ وجود آمد و تلفیق‌ همزمان‌ آن‌ با مسائل‌ دیگر خوش‌شانسی‌ و همه‌ شرایط‌ جاودانگی‌ را برایش‌ مهیا كرد.
مثلا در فیلم‌ زوربای‌ یونانی‌ در سال‌ ۱۹۶۴ اثر مایكل‌ كاكویانیس‌ كه‌ در نقش‌ زوربا بازی‌ داشت‌. این‌ فیلم‌ نه‌ تنها برای‌ یونانیان‌ بلكه‌ برای‌ كل‌ جهان‌ اثر و نشانه‌یی‌ جاودانه‌ بر جای‌ گذاشت‌.
وی‌ در ادامه‌ می‌افزاید: من‌ در سفری‌ كه‌ به‌ یونان‌ داشتم‌، تور سینمایی‌ را می‌دیدم‌ كه‌ از نقاشی‌ها و پیكره‌هایی‌ از زوربای‌ یونان‌ كه‌ به‌ تصویر و متجسم‌ كرده‌اند با ویژگی‌ كویین‌ تهیه‌ می‌كردند. به‌ این‌ نتیجه‌ می‌رسیم‌ كه‌ یك‌ بازیگر هالیوودی‌ با بازی‌ خودش‌ در یك‌ فیلم‌ می‌تواند سمبل‌ یك‌ كشور مثلا یونان‌ باشد. هم‌ جامعه‌شناسی‌، تاریخ‌ و روانشناسی‌ و همه‌ آن‌ اسطوره‌های‌ یك‌ جامعه‌ را در بازی‌ خود نشان‌ دهد. نمونه‌ دیگر آن‌ در فیلم‌ عمر مختار به‌ كارگردانی‌ مصطفی‌ عقاد كه‌ در كشور لیبی‌ ساخته‌ شد كویین‌ بازی‌ خیلی‌ خوب‌ و ماندگاری‌ برای‌ مسلمانان‌ خصوصا كشور لیبی‌ بر جای‌ گذاشت‌.
خمسه‌ همچنین‌ با اشاره‌ به‌ شخصیت‌ كویین‌ بیان‌ می‌كند: بطور كلی‌ این‌ یكی‌ از شاخصه‌های‌ شخصیتی‌ او بود كه‌ همیشه‌ سرشار از زندگی‌ بود و حتی‌ در آخرین‌ روزهای‌ عمرش‌ با دختر كوچكش‌ و نقاشی‌هایی‌ كه‌ می‌كشید خودش‌ را سرگرم‌ می‌كرد و این‌ همه‌ طراوت‌ و انرژی‌ را باید از او آموخت‌.
▪ همایون‌ بهرامی‌: مدرس‌ تاریخ‌ سینما
آنتونی‌ كویین‌ متولد ۲۱ آوریل‌ ۱۹۱۵ در مكزیك‌ از والدین‌ ایرلندی‌ و مكزیكی‌ بود.از سال‌ ۱۹۳۶ پس‌ از تجربه‌ كوتاه‌ بازیگری‌ تئاتر وارد سینما شد. سپس‌ كویین‌ با كاترین‌ دومیل‌ ازدواج‌ كرد. ازدواج‌ با دختر كارگردان‌ مطرحی‌ چون‌ دومیل‌ (سازنده‌ فیلم‌ ده‌فرمان) همگان‌ را به‌ این‌ فكر واداشت‌ كه‌ به‌ قصد سودجویی‌ و فرصت‌ طلبی‌ این‌ كار را كرده‌. آن‌ دو بعدها از هم‌ جدا می‌شوند.
كویین‌ مدت‌ زیادی‌ برای‌ تهیه‌ كنندگان‌ حكم‌ بازیگر درجه‌ ۲ را داشت‌. او توانست‌ در دو فیلم‌ زنده‌ باد زاپاتا و شور زندگی‌ دو جایزه‌ اسكار برای‌ بهترین‌ بازیگر نقش‌ دوم‌ دریافت‌ كند.
و بعد از آن‌ با ایفای‌ دو نقش‌ پرقدرت‌ «مرؤیه‌یی‌ برای‌ یك‌ مشتزن‌ سنگین‌ وزن‌» و فیلم‌ «باراباس‌» توانست‌ نظر تهیه‌ كنندگان‌ را به‌ خود جلب‌ كند.
او در ۶۰ سال‌ حضور در سینما بیش‌ از ۱۵۰ فیلم‌ بازی‌ كرد و نقش‌هایش‌ طوری‌ بود كه‌ محبوبیت‌ جهانی‌ برایش‌ به‌ ارمغان‌ آورد. بیشتر بازیگران‌ بزرگ‌ جهان‌ مشهورند و ستاره‌ هم‌ می‌شوند ولی‌ در بین‌ مردم‌ محبوبیت‌ ندارند.آنتونی‌ كویین‌ علاوه‌ بر شهرت‌ از محبوبیت‌ خاصی‌ در همه‌ دوران‌ها برخوردار شد.
▪ رضا رویگری‌
آنتونی‌ كویین‌ از چهره‌های‌ پرقدرت‌ و دوست‌ داشتنی‌ سینمای‌ جهان‌ است‌ كه‌ من‌ همه‌ فیلم‌هایی‌ كه‌ بازی‌ كرده‌ را ستایش‌ می‌كنم‌. بازی‌ او در فیلم‌ محمدرسول‌الله‌ خیلی‌ حرفه‌یی‌ و دیدنی‌ بود. با توجه‌ به‌ اینكه‌ ایشان‌ امریكایی‌ بودند اما بهترین‌ نقش‌های‌ كویین‌، همیشه‌ نقش‌های‌ غیرامریكایی‌اش‌ بود. البته‌ به‌ جز استعداد ذاتی‌ كه‌ ایشان‌ داشتند وجودش‌ در سینمای‌ هالیوود و امكاناتی‌ كه‌ در آنجا در دست‌ داشت‌ در پیشرفتش‌ نقش‌ بسزایی‌ داشت‌. كویین‌ یكی‌ از ثروتمندترین‌ بازیگران‌ جهان‌ به‌ شمار می‌رفت‌. ما در ایران‌ هم‌ بازیگرانی‌ داریم‌ كه‌ خیلی‌ بهتر و برتر از كویین‌ نقش‌های‌ ماندگار بر جای‌ گذاشته‌اند از جمله‌ آقای‌ عزت‌الله‌ انتظامی‌ ولی‌ افسوس‌...
منبع : روزنامه اعتماد


همچنین مشاهده کنید