افسوس و حسرت برای آبی و قرمز

فوتبال ایران از دهه هفتاد هجری شمسی، پوست انداخت و در دایره بزرگان آسیا قرار گرفت.قهرمانی تیم ملی ما در سال ۱۹۶۸ و فتح جام ملت های آسیا، نخستین سكوی پرتاب فوتبال این مرز و بوم بود و به واقع موجب گشت تا بزرگان قاره كهن، سر تسلیم فرود آورند و هوش سرشار و نبوغ بی بدیل فوتبالیست های ایران را باور كنند.
این توفیق سترگ در عرصه ملی حاصل شد و پس از آن باشگاه های بزرگ ما هم مرزها را درنوردیدند و هویت بین المللی یافتند.قهرمانی باشگاه ریشه دار استقلال در جام باشگاه های آسیا در سال ۱۹۷۰ و سپس كامیابی تیم ملی در سال های ۱۹۷۲ و ۱۹۷۶ در جام ملت های آسیا و دریافت بلیت بازیهای المپیك مونترال و جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین، از دیگر افتخارات شامخ ما بود كه از قوه به فعل درآمد و اسباب تحسین همگان را فراهم آورد. پس از پیروزی انقلاب به ویژه از دهه ۹۰ میلادی، مجدداً فروغ فوتبال ما آشكار شد و در پهنه رقابت های معتبر ملی و باشگاهی، تیم های ایران توانستند سر بر آسمان بسایند و برای رقبای دندان گرد آسیایی، خط و نشان بكشند.
بی هیچ شبهه ای در این كامیابی ها و افتخارات ماندگار، دو باشگاه مردمی و ریشه دار «استقلال» و «پرسپولیس» نقش محوری و انكارناپذیری داشتند. پرسپولیس و استقلال به عنوان دو سرمایه بی بدیل ورزش و میزان الحراره فوتبال، سال ها است كه در میادین داخلی و بین المللی، عصای دست و برگ برنده فوتبال آریایی به شمار می آیند.
با این اوصاف، بی انصافی است كه مسؤولان نسبت به این دو باشگاه پرطرفدار كم مهری نمایند و به قول بچه های جنوب شهر، بی خیال طی كنند.
این روزها نغمه های ناخوشایندی از اردوی آبی و قرمز به گوش می رسد كه قلب های تپنده میلیون ها هوادار را می آزارد.استقلال پس از فتح لیگ پنجم، آبستن حوادث تازه شد و با «منیت» و اختلافات داخلی دست و پنجه نرم كرد. عقل سلیم حكم می كرد كه پس از توفیق آبی ها، راه های تقویت این تیم هموارتر می شد اما بناگاه، ورق برگشت و بار دیگر ساز اختلاف از این باشگاه شنیده شد.
هرچند كه مسؤولان این باشگاه، دائماً دم از اخبار خوشایند می زنند اما واقعیت این است كه فتیله اختلافات و منیت، هنوز پایین نیامده است.مهندس كاظمی، رضایی و قریب به عنوان اضلاع مثلث مدیریت، نقش بسزایی در این رهگذر دارند تا هرچه سریع تر آب خوش از گلوی استقلالی ها پایین برود و قلعه نویی و سربازان آبی بتوانند در فضایی مطلوب، خود را مهیای حضوری با صلابت در جام باشگاه های آسیا نمایند.
اما در ارتش سرخ، وضعیت به گونه دیگری است و بحران مالی هنوز از اردوی پرسپولیسی ها رخت بر نبسته است.محمدحسن انصاری فرد مدیرعامل جوان و فعال پرسپولیس همچنان با رایزنی و من بمیرم و تو بمیری، این باشگاه را سرپا نگه داشته است اما آیا در عصر سیطره فوتبال حرفه ای، اینگونه حركات سنتی، خریدار دارد؟ در برهه ای كه «پول» مهم ترین ابزار در فوتبال حرفه ای است و برگ برنده به شمار می آید، «امروز برو، فردا بیا» دیگر مفهوم ندارد.
صدای «نداری» به آسمان رسیده و از بازیكن گرفته تا مدیر و كارمند، از این شرایط نامتعارف به ستوه آمده اند.اگر بناست این باشگاه مردمی از وضعیت بغرنج، خلاص شود و پرسپولیس با عزمی جزم و قدم های استوار در لیگ ششم حضور یابد، رهایی بی چون و چرا از این «بن بست» است.انصاری فرد با تفنگ خالی نمی تواند به جنگ رقبای تا بن دندان مسلح برود و به نظر می رسد با این شرایط راهی به غیر از تحت پوشش قرار گرفتن پرسپولیس توسط یكی از نهادهای متمول، پیش روی قرمزها نیست.

منبع : روزنامه ایران ورزشی