معرفی شماره یک‌های گروه ایران در جام‌جهانی آلمان

بررسی گروه چهارم رقابت‌های جام‌جهانی ۲۰۰۶ آلمان از زوایای گوناگون، جذابیت‌های خاص خود را دارد. در این میان، آشنائی با ۴ دروازه‌بان مطرح حاضر در ۴ تیم گروه یاد شده نیز جالب توجه است.
تیم‌های ایران، مکزیک، پرتغال و آنگولا دارای دروازه‌بانانی هستند که در نوع خود، بهترین‌های کشورهای متبوعشان به شمار می‌آیند. ابراهیم میرزاپور از ایران، اوسوالدو سانچز از مکزیک، ریکاردو از پرتغال و ژائو ریکاردو از آنگولا در این مطلب معرفی می‌شوند تا با این ۴ مهره‌ مؤثر در گروه ۴، بیشتر آشنا شویم.
● شناسنامه ژائو ریکاردو، دروازه‌بان آنگولا
نام: ژائو
شهرت: ریکاردو
تاریخ تولد: ۱۹۷۰ (۳۶ ساله) - جام جهانی ۱۹۷۰ مکزیک
قد: ۱۸۰ سانتی‌متر
وزن: ۷۶ کیلوگرم
تیم فعلی: ژائو در هیچ تیمی توپ نمی‌زند!
تعداد بازی ملی: ۲۴ حضور
اولین حضور ملی: آنگولا - اوگاندا (۱۶ ژوئن ۱۹۹۶)
● شناسنامه ابراهیم میرزاپور، دروازه‌بان ایران
نام: ابراهیم
شهرت: میرزاپور
تاریخ تولد: ۱۹۷۸ (۲۸ ساله) - جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین
قد: ۱۹۲ سانتی‌متر
وزن: ۸۵ کیلوگرم
تیم فعلی: فولاد خوزستان
تعداد بازی ملی: ۶۲ حضور
اولین بازی کلی: ایران - بوسنی و هرزگوین (۲۲ جولای ۲۰۰۱)
● شناسنامه اوسوالدو سانچز، دروازه‌بان تیم ملی مکزیک
نام: اوسوالدو
شهرت: سانچز
تاریخ تولد: ۱۹۷۳ (۳۳ ساله)
قد: ۱۸۴ سانتی‌متر
وزن: ۷۹ کیلوگرم
تیم فعلی: گوادالاخارا مکزیک
تعداد بازی ملی: ۶۸ حضور
اولین بازی ملی: مکزیک - بولیوی (۸ ژوئن ۱۹۹۶)
● شناسنامه ریکاردو، دروازه‌بان پرتغال
نام: ریکاردو
شهرت: -
تاریخ تولد: ۱۹۷۶ (۳۰ ساله)
قد: ۱۸۸ سانتی‌‌متر
وزن: ۸۰ کیلوگرم
تیم فعلی: اسپورتینگ لیسبون
تعداد بازی ملی: ۴۷ حضور
اولین بازی ملی: پرتغال - ایرلند (۲ ژوئن ۲۰۰۱)
َُُِ‌- اوسوالدو، جسور اما بی‌فکر
مکزیک در آخرین دوره جام کنفدراسیون‌ها، دروازه‌بانی را به دنیا معرفی کرد که از مهارت‌های خوبی سود می‌برد. البته او در سال ۱۹۹۳ هم به عنوان انتخاب اول در تیم ملی جوانان مکزیک جای گرفت.
اوسوالدو سانچز جانشین دروازه‌بان نامداری چون خورخه کامپوس شده است. وی سال‌ها زیر سایه کامپوس بزرگ بود؛ با این همه توانست به عنوان دوازه‌بان مکزیک در المپیک آتلانتا عرض‌اندام کند.
به هر حال این‌بار نوبت به سانچز رسیده تا مکزیک را در یک تورنمنت فوق‌العاده سطح بالا، همراهی کند. در آخرین نمایشی که از این دروازه‌بان مکزیکی دیدیم، جسارتش قابل توجه بود؛ با این همه در خروج‌هایش آنچنان که باید مطمئن نشان نداد، البته رویاروئی با تیمی چون فرانسه استرس‌های زیادی را در پی دارد که حاصل آن، اقداماتی است که بی‌فکری هم می‌تواند در آن دخیل باشد. او روی توپ‌های ارسالی از ۲ جناح بخصوص اگر مواج باشند، چندان که باید کم اشتباه نیست. از آنجائی هم که خط دفاعی مکزیک روی دفع توپ‌های هوائی تبحر زیادی ندارد، ضریب اشتباهات اوسوالدو روی این توپ‌ها بالاتر می‌رود. این را هم فراموش نکنید که سانچز از قد و بالای فوق‌العاده‌ای سود نمی‌برد.
- انتخاب میرزاپور تعجب برانگیز بود
دروازه‌بان خوش قد و بالای تیم ملی ایران، اولین‌بار توسط میروسلاو بلاژویچ به عنوان شماره یک تیم ملی برگزیده شد. این انتخاب، تعجب خیلی‌ها را باعث شد. اما او رفته رفته جایگاه خود را در تیم ملی ایران تثبیت کرد. روز اگر روز ابراهیم باشد، گل بخور نیست و در دفع توپ‌های هوائی و مهار توپ‌های شلیک شده بازیکنان حریف، دروازه‌بان موفقی است. اما در شروع مجدد یا زمانی که خط دفاعی خوب کار نمی‌کند، نمی‌توان انتظار زیادی از میرزاپور داشت. میرزاپور هرچند از نظر تعداد بازی ملی، آمار حوبی دارد اما در رده دوازه‌بانان بزرگ تاریخ فوتبال ایران نمی‌تواند جائی بین ۳ نفر اول داشته باشد. ناصر حجازی و احمدرضا عابدزاده که هرکدام مسابقه یک بار حضور در جام جهانی‌های ادوار گذشته را دارند، دروازه‌بانان قابل اعتمادتری نسبت به میرزاپور بودند. با این همه، ابراهیم باتجربه‌ترین دروازه‌بان ایران در عرصه بین‌المللی محسوب می‌شود. در آخرین میدانی که ابراهیم را دیدیم، او با روحیه و آماده بود. البته از یک درد قدیمی در کمرش رنج می‌بردو به همین دلیل در عکس‌العمل‌های سریع دچار مشکل می‌شود. این را هم فراموش نکنید که میرزاپور می‌تواند نجات‌دهنده تیم در سخت‌ترین شرایط باشد و گاهی اما به تنهائی، تمامی معادلات را علیه تیم ملی ایران به‌هم می‌ریزد. به نوعی می‌توان او را با بهزاد غلامپوری مقایسه کرد که یک روز در اوج بود و یک روز ازائه‌گر یک نمایش ضعیف. با این اوصاف باز هم تکرار می‌کنیم، به خاطر تجربه بالای میرزاپور در عرصه بین‌المللی، به او اعتماد داریم.
‌▪ ریکاردو به دنبال جبران نوستالژی ۴ ساله
وقتی ترکیب اصلی پرتغال در جام جهانی ۲۰۰۲ کره - ژاپن به میدان رفت، معلوم شد ویتور بایا، دروازه‌بان اول این تیم است. با این حساب ریکاردو، بزرگترین شانس زندگی خود را از دست داد. ۴ سال هم با نوستالژی زندگی کرد. او طی این ۴ سال حسرت این فرصت از دست رفته را می‌خورد. البته در هر ۶ بازی پرتغال در یورو ۲۰۰۴، درون دروازه ایستاد. با این همه همچنان در حسرت جام جهانی می‌سوخت تا اینکه اسکولاری باز هم به او اعتماد کرد. ریکاردو غیر از هنر بالائی که در امر دروازه‌بانی دارد، یک پنالتی‌زن قهار نیز به‌شمار می‌رود. وی در نیمه نهائی یورو ۲۰۰۴ توپ پنالتی هفتم و پیروزی‌بخش پرتغال را وارد دروازه انگلستان قدرتمند کرد تا به‌عنوان یک اسطوره در کشور خود ودر اذهان عمومی بایگانی شود. او برای تیم اسپورتینگ توپ می‌زند. ریکاردو در بازی با پا، مهره قابلی است و اگر در جام جهانی سر به سر مهاجمان رقیب گذاشت، تعجب نکنید.
▪ زائو ریکاردو
▪ تیم ملی و دیگر هیچ
دروازه‌بان تیم ملی آنگولا، ۱۲ ماهی می‌شود که عضو هیچ تیم باشگاهی نیست. علت انتخاب ”ژائو ریکاردوی“ ۳۶ ساله توسط سرمربی آنگولا، استفاده از تجربه بالا و قدرت رهبری این دروازه‌بان است. ریکاردو ساکن پرتغال است و با یک تماس تلفنی از جانب سرمربی، خود را به ردوی تیم ملی آنگولا رسانده است. او از مهاجران زمان جنگ این کشور به پرتغال محسوب می‌شود. ژائو ۴ ساله بود که به پرتغال رفت و الفبای فوتبال را هم در این کشور آموخت. وی ۱۰۰ بازی برای تیم آکادمیکو دی فوتبال ویزیو در لیگ دسته دوم پرتغال انجام داد. نکته جالب در خصوص دروازه‌بان تیم ملی آنگولا، اسم عجیب و غریب اوست؛ ژانو ریکاردو پری‌یه را باتالها سانتوس فریررا. در میان ۴ دروازه‌بان حاضر در گروه ۴؛ ژانو کمترین تجربه و افتخار را دارد، با این همه نمی‌توان او را ضعیف‌ترین دروازه‌بان گروه لقب داد. هر چند که کوتاهترین شماره یک گروه ۴ است.

منبع : روزنامه ابرار ورزشی