جمعه, ۱۰ فروردین, ۱۴۰۳ / 29 March, 2024
مجله ویستا

رستگاری در فرانکفورت


رستگاری در فرانکفورت
برای ایران آخرین فرصت برای راهیابی به مرحله دوم رقابت های جام جهانی دیدار با پرتغال است.
تیم ملی كشورمان در بازی با مكزیك به رغم این كه یك نیمه بازی خوبی به نمایش گذاشت، نتوانست این انسجام را در نیمه دوم تداوم دهد و روی اشتباهات فردی بازیكنان خود و تاكتیكی كه می توانست از سوی ایوانكوویچ تغییر كند نتیجه را به حریف واگذار كرد.
تیم ملی ایران در بازی دوم خود با تیمی به مراتب پرقدرت تر از مكزیك به نام پرتغال روبه رو می شود . آنها در بازی با آنگولا به پیروزی ساده یك بر صفر رسیدند؛ البته یاران اسكولاری تنها به كسب ۳ امتیاز این بازی نیاز داشتند كه خیلی زود هم با گل پائولتا به هدف خود دست یافتند و به راحتی این نتیجه را تا پایان حفظ كردند.
در واقع پرتغال در بازی با آنگولا از تمام قدرت خود سود نبرد، برای این كه بتواند انرژی بازیكنان خود را تا پایان مسابقات به خوبی تقسیم كند.
پرتغال بدون شك در بازی امروز با شیوه ای تهاجمی پا به میدان می گذارد، زیرا در صورت پیروزی صعودش به دور بعدی قطعی خواهد شد. آنها بر خلاف تیم مكزیك كه تنها دارای تعداد كمی بازیكن نامی بود، تیمی پر از ستاره هستند.نایب قهرمان جام ملت های اروپا با مربی ای كه برزیل را در سال ۲۰۰۲ قهرمان كرد یكی از مدعیان جام جهانی به شمار می رود.
پرتغال بر خلاف نمایش ضعیفش در سال ۲۰۰۲ این بار با تجربه بیشتر گام به مسابقات گذاشته تا بتواند به اهداف خود برسد.
●آرایش پرتغال
پرتغال در بازی با آنگولا با سیستم ۱-۳-۲-۴ به مصاف حریف رفت. میگوئل، ریكاردو كاروالیو، فرناندو میرا و نونو والنته در خط دفاع، پتی و تیاگوموتا به عنوان هافبك های توپ پخش كن و بازیساز در خط میانی حضور دارند.
لوئیس فیگو در بال چپ و كریستیانو رونالدو به عنوان بال راست با نزدیك شدن به خط دفاع حریف، پائولتا تنها مهاجم پرتغال را تغذیه می كردند. سابروسا نیز به عنوان مهاجم كاذب فضای خالی پشت پائولتا را پوشش می داد.
پرتغال برای دیدار با ایران با همین سیستم به میدان خواهد آمد با این تفاوت كه دكو به تركیب اصلی بازمی گردد و در منطقه ای كه رونالدو در بال راست حضور دارد استقرار می یابد و رونالدو نقش مهاجم كاذب را در پشت پائولتا به عهده خواهد گرفت.
پرتغال، تیمی بسیار هجومی تر از مكزیك است و با حركت های طولی دكو و فیگو می تواند دفاع تیم ایران را با مشكل روبه رو سازد.
آنها علاوه بر ارائه یك بازی با طراوت و روان از قدرت بالای شوتزنی برخوردار هستند.
به طور مثال آنها در بازی با آنگولا ۲۴ بار دروازه حریف را هدف قرار دادند كه ۸ ضربه آنها درست در چارچوب دروازه بود. پرتغالی ها با آنالیز كامل بازی ایران به این نكته واقف شده اند كه به راحتی می توانند در زمان نفوذ دو پیستون كناری ایران به نام های مهدوی كیا و كعبی به راحتی از این ناحیه به دروازه ایران نزدیك شوند.
پرتغال علاوه بر بازیكنان سرشناسی كه در داخل میدان بازی می كنند، دارای نیروی قدرتمند در روی نیمكت ذخیره ها است. نونوگومز، كاستینها، مانیش، ریكاردو كاستا و... از جمله این نفرات هستند.
●چگونه پرتغال را شكست دهیم؟
تیم ملی فوتبال ایران برای پیروزی مقابل پرتغال كار دشواری را در پیش ندارد و این مهم اتفاق خواهد افتاد اگر بتوانیم برنامه های تاكتیكی خود را به خوبی در زمین اجرا كنیم؛ درست مثل نیمه اول بازی با مكزیك. در آن بازی حجم دوندگی بازیكنان ما بسیار بالا بود. بازیكنان به خوبی از حمایت و پوشش یكدیگر برخوردار بودند. در زمان حمله و دفاع فاصله خطوط به خوبی رعایت می شد و همین امر باعث می شد تا سرعت و دقت بازی در زمان حمله و دفاع بالا رود. در نیمه اول بازی با مكزیك در صحنه هایی كه تیم ما صاحب توپ بود و یا توپ در اختیار حریف بود به اندازه كافی بازیكنان ما در آن منطقه حضور داشتند كه بتوانند به درستی به بازیكن كناری توپ را بدهند یا توپ را از پای حریف بیرون بیاورند. این یكی از بهترین و موثرترین اتفاقاتی است كه می تواند در دیدار با پرتغال تكرار شود.
باید این باور غلط نیز در تیم ما از بین برود كه هرچه تیم متمایل به دروازه خودی بازی كند دفاع ما مستحكم تر خواهد بود. با رعایت دو قاعده دوندگی به اندازه كافی و حفظ فاصله خطوط كارهای خوبی را می توانیم در زمین اجرا كنیم.
البته باید دید اداره كنندگان تیم ایران در بازی با پرتغال چه هدفی را دنبال می كنند و روحیه آنها تا چه اندازه تغییر كرده است.
اگر آنها جانب احتیاط را در نظر بگیرند و با اتخاذ تفكرات غلط مثل نیمه دوم بازی با مكزیك تیم ما دچار مشكل خواهد شد، اما اگر به دنبال نتیجه مطلوب هستند باید با استفاده از نیروهای جوان و تهاجمی كه در تیم موجود است یك دگرگونی بزرگ را در تیم به وجود آورند تا تیم ایران از آخرین فرصتش برای بقا در جام جهانی سود ببرد.
امیدواریم در این بازی برانكو میل به پیروزی داشته باشد تا میل به نباختن كه میان این دو تفكر تفاوت بسیاری وجود دارد.
در تركیب ایران ابراهیم میرزاپور درون دروازه قرار دارد. درباره او و در مورد اشتباهی كه از وی سر زد اگرچه او مقصر است، اما باید به این نكته اشاره داشت كه اگر تیم ما به جای تنها ۲ مسابقه تداركاتی تا جام جهانی مثل سایر تیم ها با ۱۸ بازی تداركاتی به جام جهانی می رفت به طور حتم قطعاً در چند بازی تحت شرایطی قرار می گرفت كه در بازی با مكزیك برای آنها روی گل دوم به وجود آمد و به طور حتم میرزاپور می توانست این ایراد بزرگ خود را مرتفع كند.
اگر او به جای ۵ سال ۵۰ سال هم در تیم ملی بازی كند و تحت این شرایط قرار نگیرد به طور حتم باز هم آن حادثه رخ می دهد.
تنها در بازی تداركاتی معایب شناخته و مربیان در رفع آنها اقدام می كنند. بدون شك اگر او درك درستی از این كار داشت با خونسردی توپ را به اوت می زد و دیگر آن اتفاق تلخ رخ نمی داد.
متاسفانه به دلیل همین تعداد بازی كم ما نتوانستیم برای هر بازی تیم در جام جهانی برنامه مشخصی داشته باشیم و آموخته های ما برای هر بازی بسیار كم بود و همین امر بازیكنان ما را در مواقع حساس دچار تردید می كند.
در دفاع مركزی رحمان رضایی و یحیی گل محمدی حضور دارند. آنها در بازی با مكزیك خوب بودند، اما باید كمی نزدیك تر به یكدیگر بازی كنند و در منطقه دفاعی متمركزتر باشند. دو دفاع كناری ما هم متشكل از حسین كعبی در راست و محمد نصرتی در چپ خواهند بود.
این دو بازیكن نیز با فاصله ای نزدیك تر به دو دفاع مركزی ما باید استقرار درستی داشته باشند تا در زمان یارگیری بتوانند مثمرثمر باشند.
در خط میانی نیز آندرانیك تیموریان و جواد نكونام در بازی قبلی چهره برجسته ای از خود به نمایش گذاشتند. تیموریان با جنگندگی فوق العاده و تكنیك بالا می تواند در این دوره لقب بهترین بازیكن ایران را به دست آورد. جواد نكونام نیز به عنوان هافبك دفاعی باید در كارهای دفاعی جدی تر باشد و علاوه بر آن در رساندن توپ به هافبك میانی نیز تاثیر خود را بگذارد.
در خط میانی علی كریمی بر خلاف بازی با مكزیك كه یك هافبك چپ كناری بود به مركز زمین برمی گردد؛ جایی كه منطقه بازی تخصصی اوست. ما در دیدار با مكزیك با این كار ۶۰ درصد ویژگی ها و كارایی علی كریمی را از كار انداخته بودیم و تنها نام كریمی در میدان بود و ما از بازی او سودی نبردیم. هرچه فاصله علی كریمی با تك مهاجم ما در بازی با مكزیك زیادتر می شد دیگر او نمی توانست به خوبی تك مهاجم ما را صاحب توپ و موقعیت گل كند.
حالا با توجه به احتمال غیبت علی دایی و قرار گرفتن هاشمیان به عنوان تنها مهاجم دیدار با پرتغال این فرصت به دست می آید تا علی كریمی در مركز زمین در فاصله نزدیك با دو هافبك دفاعی اولین گزینه ای باشد كه در زمان تصاحب توپ توسط تیموریان و نكونام توپ را دریافت كند و به واسطه نزدیكی به دروازه حریف می تواند به خوبی دو بال كناری ما را صاحب توپ كرده تا آنها به سمت دروازه حریف یورش ببرند و در زمان حمله حتی به عنوان مهاجم دوم ما در محوطه جریمه حاضر شود و مثل دیدار با كرواسی برای ایران حتی گل هم بزند. این جابه جایی قطعاً به سود ما خواهد بود. دو بال ما در این بازی مهدوی كیا در راست و زندی در چپ می باشند كه با نفوذهای خود می توانند خالق صحنه هایی باشند كه دفاع حریف تحت فشار قرار گیرد. اگر ما بتوانیم با سیستم هجومی خود پرتغال را وادار كنیم بیشتر متمایل به دروازه خود باشد فاصله آنها با دروازه ما زیاد خواهد شد كه این امر باعث می شود آنها برای رسیدن به دروازه ما فاصله بیشتری را طی كنند.
در خط حمله نیز وحید هاشمیان تك مهاجم ما خواهد بود.
زندی، مهدوی كیا و علی كریمی باید حول مركزیت وحید هاشمیان استقرار داشته باشند تا در كمترین زمان ممكن توپ را به او برسانند تا دروازه پرتغال این گونه تهدید شود.
در بازی با پرتغال هرچه این سه بازیكن نزدیك تر به وحید هاشمیان باشند موقعیت های بیشتری نصیب ما خواهد شد تا بتوانیم به هدف خود برسیم.
نیروی هاشمیان در بازی با مكزیك بی جهت از بین رفت و در پست تخصصی اش به بازی گرفته نشد. این نوع بازی گرفتن در كاراكتر او نیست و باید همواره در خط حمله بازی كند. اصلی ترین بحث در بازی با پرتغال حفظ فاصله هاست و جلوگیری از دوپاره شدن تیم است. در این بازی ما باید برای رسیدن به دروازه حریف خط به خط پیشروی كنیم و در هیچ زمانی قصد نداشته باشیم با حذف یكی از خطوط، توپ را با پاس های بلند به زمین حریف ارسال كنیم كه این همان دوپاره شدن تیم است. امیدواریم با رعایت تمامی این اصول تیم ملی با پیروزی مقابل پرتغال گام بلندی را برای صعود به مرحله بعدی بردارد.
حسن حیدری
منبع : روزنامه همشهری


همچنین مشاهده کنید