پرتغال گُنده‌تر از دهان ما بود

● ایران
۱. ابراهیم میرزاپور
۲. حسین کعبی
۳. رحمان رضائی
۴. بحیی گل‌محمدی
از دقیقه ۸۸ سهراب بختیاری‌زاده
۵. جواد نکونام
۶. محمد نصرتی
۷. مهدی مهدوی‌کیا
۸. آندرانیک تیموریان
۹. مهرزاد معدنچی از دقیقه ۶۷ رسول خطیبی
۱۰. علی کریمی از دقیقه ۶۵ فریدون زندی
۱۱. وحید هاشمیان
▪ سرمربی: برانکو ایوانکوویچ
● پرتغال
۱. ریکاردو
۲. میگوئل مونتریو
۳. فرنالدو میرا
۴. ریکاردو کاروالیو
۵. نونو والنته
۶. کاستینها
۷. مانیش
از دقیقه ۶۷ پتی
۸. لوییز فیگو از دقیقه ۸۸ سایروسا سیمانو
۹. دکو از دقیقه ۸۰ تیاگو
۱۰. کریستیانو رونالدو
۱۱. پدرو پائولتا
▪ سرمربی: لوییز فیلیپه اسکولاری
● پرتغال ۲ - ایران صفر
▪ گل‌ها: دکو (دقیقه ۶۳) و کریستیانو رونالدو (دقیقه ۷۹ - از روی نقطه پنالتی)
▪ داور: اریک پولا (فرانسه)
▪ کمک داورها: لیونل داگورنه و ویسنته هکسیر (هر ۲ از فرانسه)
▪ اخطار: پدرو پائولتا، دکو و کاستینها از پرتغال - جواد نکونام، مهرزاد معدنچی و یحیی گل‌محمدی از ایران
▪ ورزشگاه: جام جهانی فرانکفورت
▪ تماشاگر: ۴۸ هزار نفر
● شرح گل‌ها
▪ گل اول پرتغال
توپی که از جناح راست تیم ملی ایران به پشت محوطه جریمه رسید، با شوت سرکش ”دکو“ همراه شد که توپ از مقابل دیدگان میرزاپور به تور دروازه ایران دوخته شد.
▪ گل دوم پرتغال
خطای گل‌محمدی روی فیگو موجب اعلام ضربه پنالتی به سود ایران شد که کریستیانو رونالدو توپ را در خلاف جهت حرکت میرزاپور وارد دروازه تیم ملی کرد.
● لحظات حساس
▪ دقیقه ۸: ارسال توپ توسط فیگو، پشت محوطه جریمه به مانیش رسید که ضربه او از کنار دروازه به بیرون رفت.
▪ دقیقه ۱۱: ارسال توپ توسط مهدوی‌کیا روی یک ضربه ایستگاهی با ضربه سر نکونام همراه شد که به بیرون رفت.
▪ دقیقه ۱۲: توپی که در محوطه جریمه به دکو رسید، با ضربه محکم او واکنش خوب میرزاپور همراه شد که در نهایت به کرنر رفت.
▪ دقیقه ۱۴: ارسال خوب کریمی، توپ را به معدنچی رساند که ضربه او را در حالی که در موقعیت تک به تک قرار داشت، مدافعان پرتغال دفع کردند.
▪ دقیقه ۲۱: ارسال توپ توسط مهدوی‌کیا از راست به هاشمیان رسید که او نتوانست توپ را کنترل کند و دروازه‌بان آن را دفع کرد.
▪ دقیقه ۲۴: ضربه ایستگاهی و زیبای مهدوی‌کیا را دروازه‌بان پرتغال دفع کرد.
▪ دقیقه ۲۹: ارسال توپ از روی نقطه کرنر و ضربه سر بازیکن پرتغال از کنار دروازه ایران به بیرون رفت.
▪ دقیقه ۳۱: پاس در عمقی که به تیموریان رسید، با ضربه او همراه شد که توپ به تیر دروازه پرتغال خورد. ضمن اینکه داور نیز اعلام آفساید کرد.
▪ دقیقه ۳۳: ضربه سر رونالدو روی ارسال توپ فیگو از نقطه کرنر را کعبی ابتدا با سینه دفع کرد و سپس از محوطه جریمه دور نمود.
▪ دقیقه ۳۵: ضربه سرکش رونالدو از داخل محوطه جریمه ایران به بیرون رفت.
▪ دقیقه ۴۴: نفوذ و ضربه میگوئل با برخورد به میرزاپور به شکلی خطرناک از مقابل دروازه خالی ایران به بیرون رفت.
▪ دقیقه ۵۴: توپی که در محوطه جریمه به رونالدو رسید، با ضربه او همراه شد و واکنش میرزاپور موجب دفع آن گردید.
▪ دقیقه ۶۷: ارسال توپ روی دروازه پرتغال با ضربه سر هاشمیان همراه شد که به بیرون رفت.
▪ دقیقه ۶۹: ارسال بلند گل‌محمدی از عمق دفاع ایران به پشت دفاع پرتغال خطیبی را در موقعیت تک به تک قرار داد که این بازیکن توپ را از دست داد و با ضربه‌ای ضعیف بهترین موقعیت ایران را به هدر داد.
▪ دقیقه ۷۷: سانتر خوب زندی با ضربه سر هاشمیان همراه شد که توپ را دروازه‌بان پرتغال گرفت.
▪ دقیقه ۸۷: ضربه ایستگاهی کریستیانو رونالدو به‌صورت خطرناکی از کنار دروازه ایران به بیرون رفت.
▪ دقیقه ۲+۹۰: توپی که از نقطه کرنر روی دروازه پرتغال ارسال شد، با ضربه سر بی‌دقت نکونام به بیرون رفت.
▪ دقیقه ۵+۹۰: شوت محکم پرتغالی‌ها به سمت دروازه ایران در بین راه به رونالدو رسید که ضربه او تبدیل به گل شد اما داور اعلام آفساید کرد.
● شرح و تحلیل بازی
پرتغالی‌ها مغرور و بااعتماد به نفس از همان زمانی‌که در راهروی منتهی به زمین ورزشگاه صف کشیده بودد، به پیروزی و قطعی کردن صعود خود می‌اندیشیدند، در حالی‌که مردان ملی‌پوش ما صرفاً در پی نمایش قابل توجه بودند تا بتوانند کم‌کاری نیمه دوم دیدار با مکزیک را به نوعی جبران نمایند.
فشار ابتدای کار پرتغالی‌ها با حملات خطرناکی همراه شد که چند باری دروازه ایران را مورد تهدید قرار داد. آنها اگرچه خود را برای رسیدن به گل عجول نشان نمی‌دادند، اما تمام توانشان را مصروف این مسئله کرده بودند که با به ثمر رساندن گل زودهنگام دچار مشکلاتی مشابه با آنچه در دیار مقابل آنگولا شده بودند، نشوند.
پس از تحمل آن فشار اولیه، ایرانی‌ها کم کم توانستند بر بازی مسلط شوند و با از جریان انداختن سرعت حملات پرتغالی‌ها حتی دست به حملات نسبتاً منظمی هم بزنند. در حقیقت می‌توان گفت تیم ملی خیلی خوب توانست به بازیابی خود بپردازد و اندیشه‌های صرفاً دفاعی برانکو را در زمین پیاده کند. دفاع مطلق ما فرصت را مجدداً در اختیار پرتغال قرار داد تا با تدارک حملات متعدد دروازه ما را به خطر بیندازد.
در هر صورت ایران توانست در طول ۴۵ دقیقه اول پرتغال را مهار کند و با یک تساوی بدون گل راهی رختکن شود. از نکات جالب توجه نیمه اول میظتوان به عملکرد بسیار خوب کعبی در مهار کریستیانو رونالدو و لوییز فیگو اشاره کرد. حسین کعبی در بسیاری از زمان‌های بازی توانست این ۲ بازیکن حرفه‌ای را که مدام تغییر مکان می‌دادند را کنترل کند و مانع انجام حرکات مفیدی از سوی آنها شود هر چند این مسئله در نیمه دوم و با توجه به خستگی کعبی کمرنگ و کمرنگ‌تر شد.
شروع نیمه دوم با سلطه ایران بر بازی همراه بود و فشاری که مردان تیم ملی کشورمان بر دفاع پرتغال می‌آورند، آنها را کاملاً به عقب کشانده بود، اما مهاجمان ما نتوانستند از اندک موقعیت‌های به‌دست آمده سود ببرند. روند خوب حرکتی ایران ادامه داشت که در یک غافلگیری محض، مدافعان و دروازه‌بان ما مقهور ضربه سرکش دکو شد تا تمام زحمات ایرانی نقش بر آب شود. پس از دریافت گل اول از پرتغال، برانکو ایوانکوویچ به صرافت انجام تعویض افتاد، اما متأسفانه تعویض‌های این مربی اهل کرواسی نه تنها مفید واقع نشد، بلکه موجب از دست رفتن انسجام تیمی هم شد.
برانکو در اشتباهی همانند اشتباه مقابل مکزیک، علی کریمی را بیرون کشید تا میانه میدان ایران به کلی خالی شود و پرتغالی‌ها بتوانند هر وقت که اراده کنند، روی دروازه ایران هجوم بیاورند.
بدون شک فریدون زندی نمی‌توانست و نتوانست به اندازه کریمی مؤثر واقع شود. آن هم کریمی، بازیکن خلاقی که تمام بازی ایران حول او شکل گرفته بود.
به هر صورت ایران در نیمه دوم یعنی نیمه مربیان باز هم دچار از هم‌کسیختگی و کند شدن ضرباهنگ تیمی شد تا همکاری برای چندین بار به ضعف فنی برانکو واقف شوند. مسلماً فشار پرتغالی‌ها در نیمه دوم بیشتر از نیمه اول نبود، اما تیم‌ ما به‌دلیل ینکه دچار خلاءهای غیرقابل پوشش گردید، نتوانست در مقابل فشار کمتر شده نیمه دوم پرتغال دوام بیاورد. جام جهانی ۲۰۰۶ آلمان برای ایران تلخ‌تر از ۲ دوره حضور قبلی بود. جام‌ جهانی هجدهم اولین باری بود که ما در بازی دوم حذف شدنمان قطعی شد و کار به بازی آخر نکشید. در ۲ دوره حضور قبلی ما تا بازی آخرمان شانس صعود داشتیم، اما حالا باید در خدمت آنگولائی باشیم که با تساوی ۱۰ نفره مقابل مکزیک امیدوار به صعود است. در ادامه بازی، گل‌محمدی اولی پنالتی جام جهانی ۲۰۰۶ را تقدیم فیگو، رونالدو و پرتغال کرد تا میرزاپور افتخار دریافت اولین گل روی ضربه پنالتی را داشته باشد و از این حیث نامش در مجموعه رکورداران جام هجدهم درج شود.
حضور رسول خطیبی اگرچه مفید به‌نظر می‌رسید اما در جائی‌که تیم ملی ما نیازمند شم گلزنی، قد بلند، فدرت سرزنی و چارچوب‌شناسی رضا عنایتی به‌عنوان آقای گل داشت، خطیبی بی‌اعتمادبه‌نفس نمی‌توانست تأثیر قطعی بر روند بازی داشته باشد که نداشت و همگان شاهد از دست رفتن یک موقعیت خوب از سوی او شدند. وحید هاشمیان به همراه کعبی روز خوب و پرزحمتی را پشت سر گذاشتند و نشان دادند که از باخت به مکزیک، بیشترین تأثیر را پذیرفته‌اند و باانگیزه‌تر هستند. در خط هافبک، نکونام مثل بازی قبلی بسیار پراشتباه و غیرمفید ظاهر شد که با حرکات زاید خود نظم میدان ایران را نیز خدشه‌دار کرده بود. مجموعه دفاعی تیم ملی مقابل پرتغال هر چند اشتباهات وحشتناک بازی مقابل مکزیک را تکرار نکردند، اما همچون گذشته صددرصد آماده هم نشان ندادند. غفلت جمعی آنها روی گل پرتغال غیرقابل توجیه بود. به هر صورت ما بدون اینکه در حد نام و جایگاه ایران بازی کنیم، از دور مسابقات حذف شدیم. حالا ما برای دیدار با آنگولا فقط جهت اعاده حیثیت انگیزه داریم، اما کاش آن موقع برانکو را نداشته باشیم، تا خودمان باشیم برانکو گمان می‌کرد بازی با پرتغال مثل بازی تدارکاتی با بوسنی است که ۲ گل بخوریم و ۵ گل بزنیم چرا که پرتغال گُنده‌تر از دهان ما بود و غلبه بر این تیم، کار برانکو و امثال او نبود.

منبع : روزنامه ابرار ورزشی