عزیزم، من دیگه توی خونه ام

● رفتار شناسی بازنشستگی
▪ مری: اوایل به نظر می رسید خوبه كه جورج تمام روز توی خونه و پیش من باشه، اما حالا اون به همه چیز كار داره. او ظرفها رو توی قفسه شون جا به جا می كنه، جای لباسهای توی كمد رو عوض می كنه، و تازگیها هم شروع كرده به كار یاد دادن به من.
وقتی شاغل بود حتی كوچكترین چیزی در مورد نحوه اداره خونه به من نمی گفت. اگه یه بار دیگه بشنوم كه بگه دلش برای همكارانش تنگ شده دلم می خواد جیغ بزنم! آخه می دونین، قبلاً من واقعاً جور دیگه ای فكر می كردم، فكر می كردم اوضاع یه جورایی خیلی بهتر از این بشه.
▪ جورج: طی دو هفته گذشته، همه چیز خوب بود و من واقعاً از همنشینی و همراهی دو نفره مون كیف می كردم. اما الان انگار تما كاری كه می كنیم درگیر شدن با همدیگه است. مثلاً یه روز وقتی من كمك كردم كه توی قفسه های ظرف جای بیشتری باز بشه اون حسابی عصبانی شد. دیگه این كه الان خیلی دلم برای همكارانم تنگ شده. گویا "به دردنخور شدن" من توی خونه هم همچنان ادامه داره.
بازنشستگی مرحله ای از مراحل زندگی است، هر چند بسیاری از افراد بازنشستگی را به منزله از دست دادن شغل، درآمد و نقش مولد در جامعه می دانند. بازنشستگی به خودی خود تأثیر منفی قابل پیش بینی بر سلامت جسمی و عزت نفس یا میزان رضایت از زندگی ندارد. این كه زوجها بیاموزند چگونه خودرا با بازنشستگی وفق دهند بستگی به شرایطی همچون داوطلبانه یا غیرداوطلبانه بودن بازنشستگی و وضعیت سلامتی آنها دارد.
● سازگاری زمان می برد
برای اكثر زوجها بازنشستگی در چند مرحله اتفاق می افتد. در ابتدا زوجین یك ماه عسل كوتاه را تجربه می كنند چنان كه به نظرشان می رسد همه چیز به خوبی پیش می رود. اما به محض این كه واقعیت بازنشستگی رخ می نماید، بسیاری از افراد در می یابند كه چشم انداز سالمند بودن یا مرتباً در كنار همسر بودن آنچنان كه قبلاً به نظر می آمد، شورانگیز نیست. این مسأله به ویژه زمانی به واقعیت بیشتر نزدیك است كه شخص به دلایلی نظیر تعدیل نیرو در محل كار، كاهش كارایی شغلی، یا ناتوانی جسمی "مجبور" به بازنشستگی شده باشد. ثابت شده كه زنان و مردان بازنشستگی را به نحو متفاوتی تجربه می كنند.
بسیاری از مردان كه سالهای متمادی از عمرشان، هویت خود را به عنوان یك شخص مولد پرورش داده اند اینك ناگهان دچار بحران هویت در بزرگسالی می شوند.
بسیاری از زنان كه بیشتر عمرشان امور مدیریت منزل و پرورش كودكان را مستقلاً انجام داده اند اینك با شخص مزاحمی مواجه می شوند كه پا به دنیای منظم و روال عادی زندگی آنها گذاشته است، در این وضعیت مسأله اساسی این است كه چگونه دو شخص با دو سبك زندگی متفاوت، به یك همزیستی مسالمت آمیز و موفق در یك قلمرو دست یابند. این تلفیق، منوط به قابلیت زوجین برای انجام تغییر است.
چه به صورت شخصی و منفرد، چه با هم. سازگاری مسأله ای كاملاً فردی است، اما پویایی روابط زوجین در بین زوجهای مختلف متفاوت است و این بستگی به روند پیشرفت هر یك از زوجین در این امر دارد. هر چند كه بسیاری از زوجهای بازنشسته از وضعیت زناشویی خود ابراز رضایت زیادی می كنند.
● كنجكاوی
ممكن است در ابتدا زوجهای بازنشسته احساس كنند در حال تجاوز به محدوده یكدیگر هستند. ممكن است زنان زیر كاپوت ماشین را كند و كاو كنند و شوهران برای داشتن فضایی بیشتر در خانه، تغییر دكوراسیون بدهند. زوجهایی كه تا پیش از این، وقت و حوصله كند و كاو در محدوده شخصی دیگری را نداشته اند، احساس می كنند اینك هم وقت كافی برای این كار دارند و هم كنجكاوی شان گل كرده است، البته این كنجكاوی همچنان كه در مورد جورج و مری دیدیم ممكن است خود باعث ناكامی بیشتری بشود.
● ارتباط ضروری است
زنان و شوهران هر دو در ذهنشان دارای نظرات، عقاید و چیزهای مورد علاقه و تنفرآمیز هستند؛ همین چیزها كه قبلاً زوجین را به هم جذب می كرد، اینك باعث یأس و احساسات ناخوشایند می شود.
موضوع هر چه كه باشد زوجین نیاز دارند كه صادقانه و روشن درباره اش حرف بزنند. اگر شما خوشتان نمی آید كه جورج قفسه ظرفها یا انباری را مرتب كند، با مهربانی این را سریعاً به او بگویید. چند دقیقه بحث داغ بهتر از هفته ها خشم سركوب شده و رنجش است.
● روی علایق تان سرمایه گذاری كنید
معمولاً كار به طور متوسط سی و سه درصد از روز را به خود اختصاص می دهد. بدون كار بسیاری از افراد در می مانند كه چه كار باید بكنند: همه چیز شسته، مرتب و گردگیری شده، هر چه قدر توانسته اید تلویزیون تماشا كرده اید، بیشتر از این حوصله مطالعه هم ندارید و ... پس از سالها زندگی منظم و برنامه ریزی شده داشتن، بسیاری از افراد اینك احساس پوچی و بی حاصلی می كنند.
برای پر كردن فضای خالی، به تنهایی یا همراه همسرتان دست به فعالیتهایی بزنید كه دوست دارید.
ببینید دور و برتان انجمنها یا گروههایی كه بتوانید عضوشان شوید وجود دارد یا نه، یا دست به فعالیتهای داوطلبانه یا خیریه بزنید یا برای یاد گرفتن چیز جدیدی اقدام كنید. برای برنامه ریزی در این زمینه از روز شروع كنید تا به ماه و سال برسید و بعد برای سالهای آینده و باقی عمرتان برنامه ریزی كنید، این یكی از لذتهای بازنشستگی است.
● از سالهای پیش رو لذت ببرید
اندكی تأمل كنید و درباره همه مراحلی كه تا به حال پشت سر گذاشته اید، فكر كنید: ازدواج، بچه دار شدن، بزرگ كردن و سر و سامان دادن بچه ها، لمس احساس شگفت انگیز پدربزرگ یا مادربزرگ بودن، غلبه بر مشكلات اقتصادی. حال به همه خوشیهایی كه تمام آن روزها برایتان داشته است فكر كنید. البته غصه ها و صدماتی را كه متحمل شده اید نیز به یاد آورید. شما هنوز با هم هستید، بنابراین باید برخورد درستی با هم داشته باشید. به فضایل خودتان افتخار كنید! به خود و همسرتان فرصت بدهید تا با این مرحله جدید از زندگی به خوبی كنار بیایید. (همچنان كه برای رسیدن به امروز هم مدت زمانی را پشت سر گذاشته اید.) به خاطر داشته باشید كه به عنوان یك شخص نزدیك شصت ساله، هنوز كم و بیش حدود سی درصد عمرتان را در پیش دارید پس، از آن لذت ببرید.

منبع: http//ohioline.osu.edu
ترجمه: ندا رضوی

منبع : پایگاه اطلاع رسانی پزشکی ایران سلامت