دوئلی تا پای جان

● امشب اسپانیا-فرانسه
پیروز این نبرد را تنها ستاره های خط میانی دو تیم تعیین خواهند كرد و اسپانیا از این حیث، برتری ویژه دارد.» یك سو، ژاوی، سسك و ژابی آلونسو كه هر سه بیش از ۲۶ سال ندارند و در آن طرف نیز ماكلله، ویرا و زیدان - كه حتی یك مرد كمتر از ۳۰ ساله نیز در میان آنها یافت نمی شود - نبض و قلب برنامه های تیمشان را به عهده خواهند گرفت.
سهیل نوری پناه: امشب، در هانوفر اسپانیا و فرانسه، با دو سیمای متفاوت به نبرد یكدیگر می شتابند اسپانیا گرچه بازی به بازی ركود در نحوه بازی و نیز نتیجه گیری اش آشكار بود اما بدل به تیمی شده كه نه این روزها، كه ماه ها، به پیروزی انس گرفته است و حتی در بدترین روزهایش نیز نمی توان به پیروزی این تیم امیدوار نبود. اما از سویی دیگر، فرانسه، آن شخصیت و هیبت پرشكوهش را كه مدد چنین نگرش و قامتی، دو قهرمانی ارزشمند را در سال های ۹۸ و ۲۰۰۰ در جهان و اروپا به خود اختصاص داد، از دست رفته می بیند و به نظر می رسد توقع قهرمانی از فرانسوی ها، بیشتر به یك سوررئال شبیه باشد. آبی ها كه جام جهانی را به بدترین شكل ممكن آغاز كردند ابتدا به مصاف همسایه همجوارشان در كوه های آلپ یعنی سوئیس رفتند و در یك بازی انتقادآمیز و كسل كننده به تساوی رسیدند.
در حالی كه طلسم گل نزدن های خروس ها كم كم می رفت تا بدل به یك سوژه دنباله دار در مطبوعات این كشور شود، این تیری آنری بود كه در بازی دوم، دروازه كره جنوبی سخت كوش را گشود، تا نگاه ها بار دیگر به این تیم بازگردد. در حالی كه همه گمان می كردند، تنها مشكل فرانسه، بیماری روحی نشأت گرفته از همین طلسم شوم باشد، اما كره ای ها با گل پارك جی سونگ، تمام مهره های بازی را سر جای خود بازگرداندند و فرانسه در مسابقه دوم نیز در كسب پیروزی ناكام شد. شاگردان دومنك خوش اقبال بودند كه در بازی سوم، باید به مصاف توگویی می رفتند كه هم بحران زده بود و نیز ناامید. آنها با نتیجه ای كه كره در برابر سوئیس گرفت، حتی با یك پیروزی یك بر صفر نیز راهشان را برای حضور در مرحله حذفی مسابقات هموار می ساختند. چنین شد و فرانسه در این برهه و در این نقطه به اسپانیا رسید.
اسپانیا برعكس فرانسه در چند ماه اخیر هیچ گاه چنین شرایط پرتلاطمی را تجربه نكرده است. نزدیك به ۲۵ بازی بدون شكست شاگردان آراگونس را در بهترین شرایط روحی و روانی قرار داده. هر چند فرانسوی ها و در راس آنها پاتریك ویرا اعلام كرده اند كه با كسب نخستین پیروزی شان پس از ۸ سال در جام جهانی برابر توگو دیگر بحران از كالبد تیم خارج شده. اما كیست كه نداند، فرانسه با چند ستاره پیر و كم انرژی- آنچه اسپانیا به نداشتن آن می بالد- نمی تواند خود را در قامت یك مدعی قهرمانی نشان دهد. بارتز، تورام، زیدان، ویرا، ماكلله، ترزگه، ویلتورد و آنری همگی ۶ سال پیش در ورزشگاه دكیپ رتردام جام ملت های اروپا را بالای سر بردند و تنها در جمع لاسلكسیون، ایكر كاسیاس بود كه در تركیب اصلی اسپانیا حضور داشت.
اختلاف این دو تیم تنها در این مسئله خلاصه نمی شود. لوئیس آراگونس و ریموند دومنك با رویكردها، ایده ها و ابزارهای كاملاً متضاد به سوی یكدیگر خواهند رفت. پیروز بازی امروز، این نكته را به خوبی می داند كه این مسابقه در حقیقت یك بازی دستگرمی برای نبرد احتمالی با برزیل در مرحله یك چهارم نهایی خواهد بود. جدا از چنین فرض ها و پیش بینی هایی، نبرد امروز فرانسه و اسپانیا را می توان جمعی از مبارزه های هیجان انگیز در تمام مناطق زمین خواند. نبردهای زیبا در این مسابقه كم نیستند.
از نبرد دوباره كارلس پویول و تیری آنری - كه چند ماه پیش در فینال لیگ قهرمانان مقابل یكدیگر قرار گرفته بودند - و فرناندو تورس و ویلیام گالاس گرفته تا نبرد هایی زیبا در میانه میدان كه ماكلله، زیدان و ویرا از یك سو و ژاوی، ژابی آلونسو و البته سسك فابرگاس «شاید ماركوس سنا» از سوی دیگر، معماران آنها خواهند بود. به خط میانی فرانسه بنگرید. كمربندی كه اگر سن مهره هایش را با یكدیگر جمع كنیم احتمالاً با یك عدد سه رقمی مواجه خواهیم شد. زیدان- كه بیشتر این روزها بسان فوتبالیستی كه از تاریخ وداعش با فوتبال بیش از یك دهه می گذرد- ویرا و ماكلله در روزهای انتهایی حضورشان در تیم ملی فرانسه به سر می برند و دیگر نه از آن شور جوانی خبری است و نه از آن قابلیت هایی كه با افزایش سن زیر سایه قرار می گیرند. اما اسپانیا اگر در نقاط مختلف میدان احساس نیاز داشته باشد «كه روی كاغذ چندان چشمگیر نیست» حداقل ادعا می كند كه خط میانی اش در جمع تیم های حاضر در جام جهانی یگانه است. ژاوی و ژابی آلونسو در كنار یكدیگر تركیب آرمانی و فوق العاده حسرت برانگیزی ساخته اند. دو تن از برترین بازی سازهای فوتبال دنیا... و در كنار این دو به احتمال فراوان، بار دیگر شاهد سسك فابرگاس لبریز از جوانی و نبوغ خواهیم بود.
در خط دفاع و در مركز آن، سنگینی كفه ترازو به سمت فرانسوی ها تمایل دارد. آنجا كه تورام و گالاس در كنار هم یك زوج قدرتمند و رسوخ ناپذیر را شكل داده اند. اما اسپانیا، گرچه پویول را دارد، ولی آراگونس نتوانسته و شاید بهتر باشد بگوییم نمی تواند زوجی همسو با قابلیت ها و اعتبار كاپیتان آسولگرانا در كنارش قرار دهد. «پابلو ایبانیز» هر چند گزینه نخست آراگونس به نظر می رسد، اما او نیز از خود در پاره ای از اوقات ضعف نشان داده... مصاحبه اخیر پابلو ایبانیز با روزنامه آس، بیانگر نكته ای است كه شاید جالب باشد.
او می گوید: «خیلی ها معتقدند، مسابقه امروز نبردی است میان كارلس پویول و تیری آنری اما من چنین ایده ای را قبول ندارم. فوتبال یك بازی گروهی است، همانگونه كه آنری بدون حمایت هم تیمی هایش قادر به ارائه بهترین نمایشش در میدان مسابقه نیست، برای پویول نیز در سوی دیگر چنین مسئله ای مصداق دارد.» اما ریموند دومنك، سرانجام متقاعد شده تا دیوید ترزگه را در كنار تیری آنری در خط حمله جای دهد. دو نمایش ضعیف در دو مسابقه نخست این تیم، ترزگه را از یك بازیكن حاشیه نشین بدل به مهاجمی ثابت كرده، تا جایی كه در برابر توگو، دومنك او را در كنار تیری آنری قرار می دهد. چیدمان احتمالی ریموند دومنك، تلفیقی است از بازیكنانی كه در سه مسابقه اخیر این تیم در میدان حضور داشتند. در خط دفاعی اعمال هر تغییری حیرت انگیز می نماید. فابین بارتز همچنان حسرت را بر دل گرگوی كوپه خواهد گذاشت.
لیلیان تورام و ویلیام گالاس در مركز خط دفاعی حضور خواهند داشت و اریك آبیدال كه عملكرد قابل قبولی از خود نشان داده، در سمت چپ و ویلی سانیول نیز در سمت راست قرار خواهند گرفت. اما آنچه كه سبب تردید می شود، این است كه دومنك در آخرین لحظات مسابقه حساس تیمش، با چه سیستمی و چه بازیكنانی فرانسه را به نبرد با اسپانیا خواهد فرستاد. حضور ماكلله و ویرا، مثل همیشه، به عنوان دو هافبك صرف كه اولی وظایفش محدود است به حركات تدافعی و زیدان كه بنا بر آخرین خبر پشت سر دو مهاجم فرانسه یعنی آنری و ترزگه بازی خواهد كرد محتمل به نظر می رسد. سیلوین ویلتورد عملكرد انتقادآمیزی در این جام داشته و از بین فلورن مالودا و فرانك ریبری یكی برای حضور در جناح چپ خط میانی انتخاب می شود. هر چند باید به حضور ریبری بااستعداد و خوش استیل، كه هم برق آسا است و نیز توانا در بازی در هر دو سمت زمین، در این مسابقه بیش از همتای لیونی اش خوش بین بود.
خط حمله آبی ها نیز بار دیگر محلی است برای زنده كردن خاطرات دو مونت كارلویی قدیمی. دیوید ترزگه و آنری كه البته فوق ستاره آرسنال عقب تر از او و با سركشی های همیشگی اش در تمام نقاط زمین، نقش گسترده تری دارد. اما آراگونس، برخلاف دومنك، آنچنان به تركیب ثابت تیمش وفادار نیست. حضور كاسیاس، پویول، پابلو، پرنیا و سرخیو راموس در برنامه های دفاعی «لاسلكسیون» حتمی به نظر می رسد. اما آنچه كه تردید ها را شكل داده، تازه ترین گزارش «ماركا» از آخرین جلسه جدی تمرینی ماتادورها پیش از نبرد با فرانسه است. روزنامه «ماركا» در خصوص جلسه تمرینی این تیم می نویسد: «جلسه تمرینی لاسلكسیون نكات زیادی را به همراه داشت. اینكه آراگونس از عملكرد سسك فابرگاس و رائول در نیمه دوم دیدار تیمش برابر تونس راضی است و شاید پیرمرد اسپانیا، این دو را در تركیب ثابت قرار دهد. با این وصف احتمالاً سسك را به جای ماركوس سنا در خط میانی قرار می دهد و رائول نیز با توجه به آمادگی و درخشش فوق العاده ای كه همه ناظران در تمرین را حیرت زده ساخت، لوئیس آراگونس را دچار تردید كرده كه از او در كنار «ال نینو» بهره ببرد و یا از داوید ویا استفاده كند. البته نظر قطعی در خصوص تركیب آرمانی آراگونس همیشه كار سختی بوده، ولی دور از ذهن به نظر نمی رسد كه رائول در كنار فرناندو تورس در خط حمله لاسلكسیون قرار بگیرد.
اما از نكات حاشیه ای پیش از نبرد این دو تیم اظهار نظر بازیكنان دو تیم در خصوص ستاره های فرانسوی است. سسك فابرگاس مهارت ها و قابلیت های والای كاپیتانش در آرسنال را اینچنین ستایش می كند: «آنری برای من فراتر از یك فوتبالیست است. یك ورزشكار نمونه، می تواند ایده آل ترین الگو برای دیگران باشد. فوتبالیستی با مهارت های خیره كننده... هیچ فوتبالیستی به او شبیه نیست. استعداد و غنای فردی اش، تنها خاص خود اوست و از اینكه قرار است در برابر یكی از بهترین دوستان و هم تیمی هایم بازی كنم، هیجان زده هستم.» از سوی دیگر اریك آبیدال مدافع چپ جوان و پرقدرت لیون كه جایگاه ثابتی در تركیب اصلی آبی ها برای خود پیدا كرده، تجربه و نیز حضور جواهری چون زیدان را در تیم كشورش یك امتیاز مهم تلقی می كند. او در خصوص این نبرد عقیده دارد: «بله اسپانیا تیم قدرتمندی است.
آنها دقیقاً مانند باشگاه های خود بازی می كنند. مثل بارسا و مادرید با همان میل و عطش آشنا برای حمله. نگرش این كشور متفاوت است با طرز تلقی ای كه انگلیسی ها و یا ایتالیایی ها نسبت به فوتبال دارند. این درست كه آنها از ما جوان تر و باانرژی تر هستند، ولی تجربه ما در برهه های كلیدی به نجات ما خواهد آمد. در ضمن، اسپانیا اگر همه چیز داشته باشد، زیدان را ندارد.» مدافع باآتیه فرانسه كه به همراه زیدان از سوی دومنك در تركیب اصلی فرانسه برای دیدار با توگو حضور نداشت و حتی این دو، بازی را از رختكن تیمشان دنبال كردند در مورد زیدان و نقش او می گوید: «نقش زیدان،یك نقش حیاتی است.
كسی كه می تواند سرنوشت بازی را از این رو به آن رو كند. با حضور زیدان فوتبال جذاب تر می شود، حتی اگر در روزهای خوبش نباشد. از اینكه من و زیدان در بازی با توگو در تركیب حضور نداشتیم، كمی افسوس خوردیم. ولی از اینكه می بینیم می توانیم هر دو، در بازی با اسپانیا دوباره به نقش هایمان در میدان بازگردیم، خرسند هستیم.» نبرد امشب، دوئلی است میان شور جوانی و تجربه. چنین دوئلی وقتی ملموس می شود كه بدانیم، در این مبارزه كشوری صعودش را به مرحله بعد جشن خواهد گرفت كه در میانه میدان برتر از دیگری جلوه كند. «لوبو كاراسكو» فوتبالیست اسبق بارسلونا و ستون نویس كنونی روزنامه كاتالونیایی الموندو دپورتیوو در مورد این بازی می نویسد: «پیروز این نبرد را تنها ستاره های خط میانی دو تیم تعیین خواهند كرد و اسپانیا از این حیث، برتری ویژه دارد.» یك سو، ژاوی، سسك و ژابی آلونسو كه هر سه بیش از ۲۶ سال ندارند و در آن طرف نیز ماكلله، ویرا و زیدان - كه حتی یك مرد كمتر از ۳۰ ساله نیز در میان آنها یافت نمی شود - نبض و قلب برنامه های تیمشان را به عهده خواهند گرفت.
اسپانیا حداقل در ایران، از لحاظ محبوبیت قابل قیاس با فرانسه ای نیست كه هم كند و ساكن بازی می كند و هم با روزهای پرشكوهش فاصله ای آشكار دارد. اما فوق ستاره های قدیمی فرانسه را نمی توان نادیده انگاشت، حتی اگر شانس پیروزی ماتادورها را در این بازی بسیار بیشتر از آنها بدانیم.

منبع : روزنامه شرق