سهم ۲ اسطوره اوکراین در افتخارآفرینی جهانی

● روح ”لوبانفسکی“ همراه تیم
فوتبال ”اوکراین“ تا پیش از جام جهانی ۲۰۰۶ متکی به ۳ نام بزرگ بود که در تاریخ این رشته سهم به‌سزائی داشته و بیشترین خدمات را به کشور خود ارائه کرده بودند.
”والری لوبانفسکی“ فقید، مردی که به همراه ”دیناموکیف“ حتی پیش از استقلال ”اوکراین“ در لیگ شوروی سابق و لیگ‌های اروپائی خودنمائی می‌کرد و به‌هنگام سرمربیگری کشورش از این تیم بلوک شرق، یک قدرت بزرگ در صحنه اروپا و جهان ساخته بود.
او را پدر فوتبال اوکراین می‌نامند و بسیاری از فوتبالیست‌های این کشور در مصاحبه‌هایشان از ”والری بزرگ“ به‌عنوان کاشف استعداد خود نام می‌برند و به واقع نیز اینچنین بود ”لوبانفسکی“ با دید بالا و توانائی‌های فنی خود پدیده‌های خوش نقش را شناسائی کرده و به جامعه فوتبال کشورش هدیه می‌کرد که آنها نیز با مراجعه به لیگ‌های معتبر غرب اروپا هم شهرت بالائی پیدا کردند و هم ثروت کلانی به جیب زدند.
نام بعدی کسی نیست جز ”اولگ بلوخین“ بازیکن نامدار دهه ۸۰ میلادی شوروی سابق که در سال ۱۹۸۵ مرد سال فوتبال اروپا لقب گرفت و زیر نظر ”لوبانفسکی“ رشد و تعالی یافت و به همراه این مربی بر بلندای قاره سبز ایستاد.
”بلوخین“ مهاجمی سریع و قدرتمند بود که خستگی‌ناپذیر و پرتلاش در طول ۹۰ دقیقه به جنگ مدافعان حریف می‌رفت و بدون آنکه از نام حریفان هراسی به دل راه دهد، گلزنی می‌کرد.
او یکی از محبوب‌ترین چهره‌های فوتبالی شوروی سابق بود که نسل گذشته کاملاً بازی‌های وی را به یاد دارند و قطعاً امروز که او را روی نیمکت رهبری اوکراین می‌بینند، با مشاهده سیمای تغییریافته‌اش که نشان از گذر زمان دارد یاد و خاطره بازی‌های چشمگیر به یادماندنی او را گرامی می‌دارند.
نظر سوم که از نسلی دیگر پا به عرصه وجود نهاد و جزء آخرین دست‌پرورده‌های ”لوبانفسکی“ بوده، ”آندری شوچنکو“ است که در تیم ”دیناموکیف“ رشد کرد و با حضور در میلان ایتالیا به تمام افتخارات باشگاهی چنگ انداخت. او مرد سال اروپا شد، جام قهرمانان اروپا را فتح کرد و اسکودتو را بالای سر برد و در کوپا ایتالیا هم سرافراز بود. سوپر جام اروپا و سوپر جام ایتالیا نیز از جمله عناوین مهمی است که در کلکسیون افتخاراتش دارد.
او آقای گل جام قهرمانان باشگاه‌های اروپا از ابتدا تاکنون است و آقای گلی سری A ایتالیا را هم در حضور جمع کثیری از مهاجمان نامدار اروپا و جهان به خود اختصاص داده است که تمام این موارد او را در صف بهترین‌های جهان قرار داده است.
وی قبل از جام جهانی تصمیم گرفت به لندن و تیم چلسی برود و میلان و هوادارانش را پس از ۷ فصل ترک کرد تا بخت خود را در یکی از برترین لیگ‌های دنیا بسنجد. ”شوچنکو“ شهرت و اعتبار بین‌المللی بیشتری نسبت به اسلاف خود دارد و در حال حاضر هم به‌عنوان کاپیتان تیم ملی کشورش در جام جهانی حاضر است تا در اولین تجربه ”اوکراین“ بازیکنی مفید و مؤثر برای این تیم لقب گیرد.
”اوکراین“ همانگونه که اشاره کردیم نخستین بار است که به جام جهانی راه یافته و این مسئله افتخاری بزرگ برای این کشور کوچک محسوب می‌شود که حالا و در غیاب روسیه، بلغارستان، رومانی و مجارستان که همگی جزء قدرت‌های گذشته شرق اروپا به حساب می‌آیند به نمایندگی از همین گروه پنجه در پنجه تیم‌های بزرگ و مطرح دنیا انداخته که آخرین آنها ایتالیا بوده که هر چند با شکست این تیم توأم شد اما از ارزش‌های تیم شرقی نکا است.
نتیجه دیدار فوق در اهمیت کار مردان این تیم تأثیر منفی نخواهد داشت، چرا که رسیدن به مرحله یک‌چهارم پایانی جام جهانی، آن هم در اولین تجربه حضور، افتخاری بزرگ به‌شمار می‌آید. به‌خصوص که این سهم با هدایت ”بلوخین“ به‌عنوان سرمربی و ”شوچنکو“ با نشان کاپیتانی به‌دست آمده و هواداران فوتبال این کشور لذت بیشتری به این دلیل از کسب عنوان فوق می‌برند!
”اوکراین“ جام را با نتیجه‌ای ضعیف و عجیب یعنی ۴ بر ۵ مقابل اسپانیا آغاز کرد. اما با تلافی این نتیجه برابر عربستان و برتری برابر ”تونس“ جواز صعود به مرحله بعد را گرفت که در جمع ۱۶ تیم پایانی باید به مصاف ”سوئیس“ می‌رفت که با یک تاکتیک مناسب و حساب‌شده و ارائه بازی بسته کار را به ضربات پنالتی کشاند و در آن مرحله با درخشش دروازه‌بان خود بازی را برد تا با حضور در جمع ۸ تیم پایانی افتخار بزرگی را در تاریخ خود رقم بزند.
نکته جالب اینکه ”شوا“ در آن دیدار اولین ضربه پنالتی را هدر داد و گفته می‌شود ”بلوخین“ که از رختکن نتیجه ضربات پنالتی را دنبال می‌کرد، نگران وضعیت پنالتی زدن کاپیتان مطرح تیمش بود و اگر ”اوکراین“ بازی را به ”سوئیس“ واگذار می‌کرد، قطعاً چهره محبوب ”شوچنکو“ نزد هواداران این تیم مخدوش می‌شد.
همانگونه که اشاره شد برتری ایتالیا با آن همه سابقه و پیشینه و روش حرفه‌ای بازیکنانش در طول تاریخ برگزاری جام جهانی مسئله‌ای غیرقابل انکار بود.
به هر حال کار باارزش مردان ”بلوخین“ نادیده گرفته نخواهد شد هر چند که خیلی‌ها دوست داشتند مثلث پرافتخار اوکراین در این افتخار سهیم باشند ولی پدر فوتبال اوکراین در خاک آرمیده و تنها روح او است که ”بلوخین“، ”شوچنکو“ و سایر دست‌پرورده‌هایش را یاری می‌کند، مردی که اگر زنده بود قطعاً به‌عنوان مدیر فنی تیم ملی این کشور در کنار شاگردان پرافتخار و مستعدش قرار می‌گرفت تا با تلفیق تجربه و جوانی بتواند مراحل سخت حذفی را یکی پس از دیگری از سر راه برداشته و باز هم در جدول بازی‌ها پیشروی کنند، افتخاری که شاید هیچ‌گاه در تاریخ فوتبال اوکراین تکرار نشود، در هر حال ”بلوخین“ و ”شوچنکو“ با حضور در مراحل حذفی جام جهانی محبوبیت خود را در کشورشان افزایش داده و از این طریق نسبت به ”والری“ و سایر بزرگان گذشته فوتبال اوکراین پیشی گرفتند که در نوع خود جالب و دیدنی است.

منبع : روزنامه ابرار ورزشی