اشتباهات داوری را فراموش کنید

هر بار که داوری، قضاوت بازی را بر عهده می‌گیرد، اگر هر ۲ طرف هم اعتراض نکنند، یک پای بازی همواره معترض است؛ حتی اگر بازی با تساوی به پایان برسد، باز هم اعتراض وجود دارد. داوران در زمین طرف اول و آخر را می‌زنند و چنانچه صحنه‌ای را ببینند و یا به‌درستی سوت نزنند، ممکن است نتیجه تیمی که خیلی زحمت کشیده نیز از بین برود.
در جام جهانی، داوران زیادی حضور دارند که جملگی جزء کم‌اشتباه‌ترین داوران هستند اما خطا و اشتباه در داوری جزئی از کار قضاوت است که اگر به حداقل برسد، بازی‌ها را جذاب و تماشائی‌تر از پیش می‌کند. سلطان پله، اسطوره فوتبال برزیل و جهان که بازی‌های تماشائی وی هنوز در خاطره‌ها باقی مانده، به بررسی وضعیت داوری پرداخته که با هم می‌خوانیم:
”تا اینجای کار تمامی تیم‌هائی که لایق حضور در دور حذفی بودند، در این دور حضور داشته و شایستگی زیادی هم برای پیروزی دارند. تیمی نظیر اکوادور دردور حذفی حضور داشت و همان‌طور که پیش‌بینی کرده بودم، بسیاری از مردم شگفت‌زده شده بودند“.
اما باید به یک ناامیدی بزرگ اشاره کنم و آن حضور تیم ”ساحل‌عاج“ در کنار صربستان، هلند و آرژانتین بود که هیچ‌کس تصور نمی‌کرد ساحل‌عاج بتواند از این گروه به‌عنوان تیم دوم صعود کند. آنها در همه بازی‌ها بسیار خوب ظاهر شدند و لیاقت شکست دادن آرژانتین را داشتند.
از طرفی برای استرالیا تأسف می‌خورم، زیرا در نخستین حضورش در مرحله حذفی در دقایق آخر اسیر یک ضربه پنالتی شد و از گردونه رقابت‌ها کنار رفت. استرالیا لیاقت آن را داشت که بتواند بیشتر در این دوره از رقابت‌ها حضور داشته باشد. اما ایتالیا تجربه حضور در مسابقاتی اینچنینی را داشت و توانست با بهره‌گیری از سیستم سنتی دفاعی خود که سال‌ها با آن بازی می‌کند، در آخرین دقایق استرالیا را شکست دهد.
شاید بتوان از ایتالیا به‌دلیل چنین بازی صرفاً تدافعی انتقاد کرد، اما ایتالیا با بهره‌گیری از این شیوه در سال ۱۹۸۲ قهرمان شد و در جام ۱۹۹۴ مقام دوم را کسب کرد. شیوه دفاعی شیوه‌ای است که مربیان ایتالیا از آن به‌عنوان حربه‌ای برای بازی‌های بزرگ به‌خصوص جام جهانی بهره می‌برند“. فرانتس بکن باوئر، بازیکن سابق و طراز اول آلمان که ریاست کمیته اجرائی مسابقات را بر عهده دارد، می‌گفت: ”جو آلمان خیلی متفاوت است. او می‌گفت من در جام‌های جهانی زیادی بازی کردم و از نزدیک آن قضا را حس کردم، اما جو کنونی آلمان با پرچم‌ها و رنگ‌های مختلف چیزی است که خیلی کم به یاد دارم. این فاکتور مهمی برای آلمان است“. مصاف آلمان - آرژانتین به واقع یک فینال تماشائی بود، چرا که هر ۲ تیم تنها و تنها برای پیروزی بازی می‌کردند و دیداری بود که آلمان به‌نظر می‌باید از آن پیروز خارج می‌شد.
تیم میزبان ۴ پیروزی در ۴ مسابقه داشت و در خط حمله لوکاس پودولسکی و میروسلاو کلوزه حضور داشتند. کلوزه، بازیکن جوانی است. او سال گذشته در جام کنفدراسیون‌ها مرا مجذوب کرد. همچنین فیلیپ لام هم بسیار خوب بازی کرد و بازیکن ارزنده‌ای در دیدار آلمان بود.
نقطه قوت و اتکاء آرژانتین خط‌دفاع بود؛ جائی‌که در آن ”خاویر ماسچه رانو“ بهترین مدافع بود و نقشی کلیدی داشت که اگر او نبود مطمئناً آلمان در ۹۰ دقیقه پیروز می‌شد.
خوان رومن ریکلمه، بازیکنی است که تکنیک بالائی دارد و همواره رو به جلو حرکت می‌کند. ماسچه ‌رانو، بازیکن درگیر و سازنده‌ای است. او به‌خوبی تکل می‌زند و به درستی می‌داند چگونه از توپ استفاده کند که این حفظ و استفاده درست از توپ، استراتژی اصلی و ضروری آرژانتین بود. مسلم بود که آلمان می‌تواند پیروز شود. اما در بازی ایتالیا - اوکراین نمی‌توانستم هیچ تبعی را پیروز ببینم.
جدا از اینکه چه تیمی قهرمان می‌شود، آنچه مسلم است آنکه اگر تیمی قدرتمند در مسابقات حضور داشته باشد، حتی اگر داور بازی اشتباهات فاحشی انجام داده باشد باز هم قهرمان خواهد شد. به هر حال باید اشتباهات داوری در بازی هلند - پرتغال را فراموش کرد، چرا که آن بازی تمام شده و دیگر نتیجه آن تغییر نخواهد کرد. به‌علاوه چنین بازی‌هائی هرگز در ذهن فوتبالدوستان باقی نخواهد ماند و آنها اینچنین بازی‌های پرتنشی را به زودی فراموش می‌کنند.
از سوئی نباید فراموش کرد که شرایط جام جهانی باعث می‌شود اشتباهات گریزناپذیر باشد. چرا که بازی‌ها در جام جهانی جنبه حیثیتی و ملی پیدا می‌کند. شاید اگر داوران کمی صبر کنند - به شرط آنکه بازی از دست آنها خارج نشود - و اقدام به کارت دادن نکنند، بازی‌ها جذاب‌تر خواهد شد. نباید از نظر دور داشت که داورها هم انسان هستند و اشتباه می‌کنند و این اشتباهات فوتبال را بیش از پیش جذاب می‌کند.

منبع : روزنامه ابرار ورزشی