ایتالیا از خواب بیدار شده است

منتقدان لجباز ایتالیایی كجا هستند؟ ناپدید شده اند، رویشان را به سمت دیگری كرده اند و حداقل اینكه ذهن شان را از تفكرات قبلی خالی كرده اند. كجا هستند مدعیانی كه در صف اول قرار داشتند و به دنبال مجازات لیپی بودند و او را جزیی از رسوایی فوتبال یوونتوس و همدستی با آژانس ورزشی «جه آ» می دانستند و حتی در این میان فابیو كاناوارو را هم متهم می كردند كه با لوچانو موجی در ارتباط بوده و رفتاری غیرحرفه ای را با اینتر و فاكتی داشت و با مشاوره موجی سر از یوونتوس درآورد. به نظر می رسد كه همه آن منتقدان فرار كرده اند و احتمالاً كسی دوست ندارد روزهای بحرانی گذشته را به یاد بیاورد.
حتی وقتی ایتالیایی های مقیم آلمان سه هفته قبل برای استقبال تیم ملی به فرودگاه دویسبورگ رفتند، لیپی و چند بازیكن را مورد انتقادات شدید خود قرار دادند و اعتراض شان را همانجا نشان دادند. عده ای از آنها می گفتند: «چه طور برزیل باید به طرفدارانش جواب پس بدهد اما ایتالیا نه؟» آنها می خواستند تا رسوایی یووه را به تیم ملی انتقال دهند و در همان مرحله اول كار را تمام كنند، به همین دلیل در همان فرودگاه دویسبورگ گفت وگوهای دیپلماتیك رئیس فدراسیون شروع شد و جی جی ریوا هم مجبور شد توضیح بدهد.
شب بازی مقابل اوكراین همه چیز رنگ دیگری به خود گرفت. باورنكردنی بود. ایتالیا به دویسبورگ برمی گشت، خانه موقت تیم لیپی در آلمان. همه طرفداران آنها را دوره كردند و با بوق ها و پرچم های برافراشته خود، اتوبوس ایتالیا را تا هتل بدرقه كردند. خانواده كوچك فوتبال ایتالیا به یك خانواده بزرگ تبدیل شده و لیپی هم از آن جهنم انتقادات بیرون آمده بود.
بدین صورت صبح زیبای لیپی از راه می رسید و بعد هم بازی آلمان - ایتالیا، مادر انتقام های فوتبال. وقتی تیم تمریناتش را شروع می كند، حدود ۳۰۰ پرچم كوچك و بزرگ دور تا دور زمین دیده می شود، طرفداران فریاد می زنند و همه با پیراهن های سفید صلح جدید را نوید می دهند. از ایندیانا پولیس آمریكا، لاپو الكان صاحب یوونتوس و در جریان مسابقات فرمول یك پیغام خود را می فرستد: «این تیم ایتالیا بهترین چهره فوتبال ما را نشان داد.» یوونتوس برابر تمام رسوایی ها باید جواب پس بدهد، اما بازیكنان یووه در تیم ملی ایتالیا نقش دیگری دارند و باید چهره زیبای فوتبال ایتالیا را ارائه دهند.
لیپی هم گرچه دو سال است از این تیم جدا شده اما پرونده جنجال برانگیز نام او را نیز همراه خود دارد. به همین دلیل الكان مجبور می شود كه با جملات گرم، فضای بهتری را به وجود بیاورد و سرمربی را از شر انتقادات خلاص كند. مسلماً هیچ كس نمی تواند ۴۰روز آتشین را پشت سر بگذارد و هنوز زنده بماند ولی برای لیپی روزها رفته رفته آرام شد و وقتی كه تیم ایتالیا به نیمه نهایی رسید همه چیز عوض شد.
وقتی جام جهانی پر از گل می شود و دوئل های بزرگ را تیم بهتر می برد، آن وقت حتی تیم دفاعی و بحران زده ایتالیا هم می تواند خوب بازی كند و به نیمه نهایی برسد. جی جی ریوا شرایط امروزی ایتالیا را با دوران خود مقایسه می كند و می گوید: آن خاطره های شخصی روی ویدئوكاست ها باقی مانده است. ولی من روزهای زیبای مشابهی را به چشم می بینم. روزهای اول تمرین بسیار سخت بود و مشكلات بسیاری داشتیم.
هر روز یك نفر می آمد و قرار بود از بازیكنان در مورد پرونده فوتبال یووه بازجویی كند. حتی بوفون هم در آن شرایط با پرونده دیگری روبه رو بود و باید به دادگاه می رفت. مجبور بودیم به هر صورت كه شده تیم را حفظ كنیم و لیپی هم به درستی تصمیم گرفت تا گروه را از شرایط فعلی دور كند و هیچ كس را به تمرینات راه ندهد و همه چیز را برای جام جهانی آماده كند. عملیات بازسازی تیم شروع می شود و به رغم مصدومیت های متوالی یكی از مدعیان خود را به دویسبورگ می رساند. ریوا می گوید: «این كابوس ها تمام نمی شد.» اما فوتبال مدرنی كه ایتالیا مقابل غنا از خود نشان داد، اولین لبخندها را بر لب نشاند و همه امیدوار شدند.
مانع آمریكا و خروج توتی بار دیگر كابوس را به اردوی ایتالیا برگرداند و در نهایت ضربه پنالتی در آخرین ثانیه آن هم توسط توتی دلهره سقوط را به پایان رساند. آریگو ساكی می گوید: «نقطه مشترك تیم لیپی و تیم ۹۴ در این است كه با وجود توتی خودشان را در موقعیت درست پیدا كردند و اینكه باره زی و نستا هم مصدوم شدند. حالا همه می جنگیم تا بهترین شرایط را بار دیگر مهیا كنیم. شانس اصلاً وجود ندارد و ما فقط توانایی خودمان را باید نشان دهیم.» لیپی در این شرایط راه خود را ادامه می دهد و تیمش را به دورتموند می برد، اما دیگر از آن كابوس های آتشین خبری نیست.
نه تنها آنها را اسكورت می كنند بلكه با صدای بلند برایشان فریاد می زنند. لیپی نمی خواهد در نیمه نهایی متوقف شود، تیم او از خواب بیدار شده است و آگاهانه قدم برمی دارد. «ما حالا می توانیم بگوییم كه یكی از بهترین تیم های دنیا هستیم و با فداكاری به نیمه نهایی رسیده ایم برای اینكه تیم ما شخصیتی باورنكردنی دارد و می داند كه چگونه در برابر مشكلات خود را نشان دهد و به برتری برسد.» ایتالیا بعد از ۱۲ سال به نیمه نهایی می رسد. لیپی ادامه می دهد: «من خوشحالم كه تونی توانسته است گل بزند و از شرایط سختی كه با آن روبه رو بود رها شود. من از تمام بازیكنانم راضی هستم، از بوفون و كاناوارو تا تونی و توتی.
حتی بازیكنان جوانی مثل بارزالی هم برای این رقابت های بزرگ خوب بازی كرده اند و از این توانایی بزرگ شگفت زده شده ایم.» لیپی به این تیم امیدوار است و در مورد نیمه نهایی می گوید: «اینجا نقطه پایانی تیم ما نیست، اما امتیاز بزرگی است كه به آن دست یافته ایم و حالا باید با آلمان روبه رو شویم. این بازی برای هر دو تیم سخت است.
هر تیم شخصیت خاص خودش را دارد. ما هیچ وقت نمی توانیم مثل برزیل بازی كنیم، برزیل هم مثل ما نیست. من به آنچه كه این تیم انجام می دهد افتخار می كنم و تكرار می كنم كه این تیم استثنایی است. با این بازیكنان غیرممكن وجود ندارد، خصوصاً اینكه ستاره های ما برگشته اند و همه قدرت گل زدن را دارند. این فرصت را از دست نمی دهیم.»

منبع : روزنامه شرق