شکست در فلورانس را فراموش کردم

● گفت وگو با یورگن كلینزمن
در برلین هم مكان هایی وجود دارند كه با فوتبال بیگانه هستند و حتی شاید چندان توجهی به جام جهانی نداشتند، مثل جاهایی در نیوزلند. اما سروصدای پیروزی تیم ملی آلمان آنقدر زیاد بود كه حتی بی تفاوت ترین آدم ها را نیز كنجكاو می كند تا به دنبال مردان پیروز این مسابقه باشند. در یك باشگاه كوچك تنیس در قلب برلین تا قبل از شروع بازی آلمان- آرژانتین چنین احساسی وجود داشت اما حالا كه یورگن كلینزمن روی نیمكت چوبی در این باشگاه كوچك می نشیند همه چیز رنگ دیگری به خود می گیرد.
چند نوجوان تمرینات خودشان را فراموش می كنند و از او می خواهند كه امضا بدهد و عكس یادگاری بگیرند و یك پیرمرد هم از او عذرخواهی می كند كه اگر این درخواست كمی وقت یورگن را می گیرد، چون بچه هایش حالا به فوتبال هم علاقه مند شده اند. یورگن ناراحت نمی شود و با خوشرویی از این جمع استقبال می كند. او برای یك روز این فرصت كافی را به دست آورد تا در قلب برلین و به دور از فوتبال و كنفرانس مطبوعاتی، استراحت كند و بعد هم از ایتالیا حرف بزند.
● آلمان هیچ وقت در رقابت های مهم ایتالیا را شكست نداده است. از این سابقه عجیب، ترسی ندارید؟
▪ مطلقاً نه. این فقط یك مسئله آماری است و بازیكنان هم چیزی از آن نمی دانند خب وقتی كسی چیزی از آن نمی نویسد، پس كسی هم از آن خبر ندارد. ما به قهرمانی در این جام فكر می كنیم.
● آیا فكر می كردید كه با ایتالیا در نیمه نهایی روبه رو شوید؛ با علم به اینكه ایتالیا را بحرانی و سقوط كرده قلمداد می كردند؟
▪ هرگز این طور فكر نكرده ام و همیشه منتظر عكس العمل آنها بودم. وقتی همه به شما شك دارند و انتقاد می كنند آنوقت این شما هستید كه می خواهید به تمام دنیا نشان دهید این فكر و استنباط اشتباه است و چه چیزی در حال حاضر ارزشمند است. بعد اینكه جام جهانی یك موقعیت بی نظیر است كه هر ۴ سال یك بار امكان آن به دست می آید. من همیشه به این فكر می كنم كه ایتالیا می تواند جزء ۴ تیم اول باشد، حتی یك ماه پیش هم چنین عقیده ای داشتم. آنها كیفیت بسیار بالایی دارند، یك مربی خوب و باتجربه دارند و گروه قوی و هماهنگی را دور هم جمع كرده اند. حتی مشكلات روزهای آخر هم باعث شد آنها قوی تر بشوند تا اینكه نابود بشوند. در این تورنمنت قهرمان های زیادی وجود دارند اما در نیمه نهایی تیم های قدرتمند واقعی حضور دارند، آنهایی كه مثل یك گروه هستند و به یك نفر وابسته نیستند. نگاه كنید كه برزیل چه كار كرد.
● در تمام تحلیل های امروزی كارشناسان همه به این اتفاق نظر رسیده اند كه ایتالیا هنوز سیستم كاتناچوی خود را ادامه می دهد. آیا شما هم چنین نظری دارید؟
▪ واقعاً خنده ام می گیرد كه چنین حرف هایی را می شنوم كه ایتالیا دفاعی بازی می كند و آلمان حسابگر و موذی است. خب كافی است. اینها بحث های قدیمی است و باید آنها را كنار بگذاریم. ایتالیا وقتی باید دفاع كند بسیار فشرده و منظم این كار را انجام می دهد و با توجه به بازیكنانی كه دارد می تواند خوب حمله كند. اگر لوكا تونی بازی كند، همه توپ ها هوایی و روی سر او خواهد بود، اما راه های دیگر هم وجود خواهد داشت. اما شما ایتالیایی ها همیشه یك نفر را دارید كه همه را متعجب می كند، خالق موقعیت های جدید می شود و در هر لحظه می تواند یك اتفاق جدید را به وجود بیاورد.
● آیا توتی و بالاك این نقش را به عهده خواهند داشت؟
▪ آنها هم توانایی چنین كاری را دارند، آنها دو فرمانده واقعی در فوتبال هستند. شاید بالاك بیشتر به خط دفاع كمك می كند اما هر دو این بازیكنان را مردم دوست دارند و همه منتظر دیدنشان هستند. خوشحالم كه فرانچسكو دوران مصدومیت را پشت سر گذاشته است. جام جهانی به بازیكنی مثل او نیاز دارد.
● شما به یك تركیب ثابت اعتقاد دارید، در حالی كه در ایتالیا این طور نیست. در دورتموند منتظر چه اتفاقی هستید؟
▪ اجازه دهید سوت بازی زده شود. ما برای هر تاكتیك و روشی آماده هستیم. به خوبی تمرین كرده ایم و می دانیم كه چگونه پیروز شویم. دو بازی آخرمان این مسئله را تائید می كند.
● آلمانی ها نمی توانند ایتالیایی ها را تحمل كنند.
▪ نه، چنین چیزی واقعیت ندارد. ما به شما (ایتالیایی ها) حساسیت نداریم، در عوض برایمان بسیار مهم هستید. بخشی از ذهنیت شما در ما هم وجود دارد و حتی در جامعه آلمانی هم آن را مشاهده می كنید و همین مسئله نشات گرفته از ایتالیایی هایی است كه اینجا كار و زندگی می كنند. این یك برخورد مثبت است، در حقیقت با عادات شما خودمان را تطبیق داده ایم و می توانیم با شما بنشینیم و قهوه بخوریم و مسالمت آمیز زندگی كنیم و شیطنت خودمان را نشان دهیم. همانطوری كه من خیلی چیزها را از شما یاد گرفتم، دوستان زیادی دارم و همیشه با اشتیاق به ملاقات آنها می روم و رابطه بسیار خوبی با آنها دارم.
● یكی از آنها پائولو استرینگار است، او می گوید كه تیم ملی آلمان در خلال تعطیلات و گفت وگوی فوتبالی با دو و چند دوست دیگر به وجود آمد.
▪ بله، درست می گوید. با هم دیگر حرف می زنیم، بحث می كنیم و برایم یك دوست واقعی است.
● چرا بازیكنان آلمانی دوست ندارند به لیگ ایتالیا بیایند؟
▪ خواهید دید كه بعد از جام جهانی چند پیشنهاد ایتالیایی هم روی میز آنها خواهد بود. میروسلاو كلوزه مهمترین گل ها را به ثمر رسانده است و برای هر تیمی می تواند یك مهره مفید باشد، برند اشنایدر و تورستن فرینگز در بهترین شرایط قرار دارند و ارزش های خود را نشان داده اند. جوان ها هم در حال رشد و پیشرفت هستند.
● چطور توانستید تیمی بسازید كه در جام ملت های اروپا ۲۰۰۴ تقریباً نابود شده بود؟
▪ بعد از آن شكست اعتماد به نفس خودمان را از دست داده بودیم، اما به نظر من كیفیت تیم مثل قبل از جام ملت ها است فقط باید خودمان را باور می كردیم. در مورد نحوه به كارگیری از بازیكنان و به وجود آوردن روحیه جدید خیلی صحبت كردیم. به دنبال یك بازی سریع، شاداب و تهاجمی رفتیم و تصمیم گرفتیم كه بازیكنان زیر ۲۱ سال را وارد این چرخه نكنیم. به طور مداوم گفتیم كه آنها باید این پروژه را باور كنند، حتی اگر شكست ۱-۴ در فلورانس هم رقم بخورد. امروز هم می گویم آن باخت اصلاً برایم مهم نبوده و نیست. ما به بازیكنان اعتماد كردیم و حالا جواب آن را می گیریم. بعد از بازی مرحله یك چهارم نهایی، بازیكنان انگیزه بالاتری دارند و باور كرده اند كه می توانند هر تیمی را شكست دهند. این لحظه ای است كه دیگر به كشور ما رو نمی كند و همه می دانند كه باید به رغم محدودیت ها و مشكلات تا آخر پیش بروند.
● اول ماه جولای ۲۰۰۴ كه تیم را در دست گرفتید، آیا باور می كردید كه دو سال بعد به نیمه نهایی جام جهانی برسید؟
▪ واقعیت را می گویم، نه. من همیشه آرام و جدی كارهایم را دنبال كرده ام و در كنار دریا زندگی آرامی را داشتم. بعد این كار پیشنهاد شد و به آلمان برگشتم. حالا از این شغل لذت می برم و حداقل دوست دارم در دو بازی بعدی هم برنده شوم و به رغم تمام انتقادات قهرمان شویم.

ترجمه :محسن ابراهیمی

منبع : روزنامه شرق