ملاقات بزرگ در برلین

آلمان- ایتالیا با سوت های ممتد طرفداران آلمانی شروع می شود كه به نشانه اعتراض محرومیت فرینگس به هنگام سرود ایتالیا آرام نمی شوند. می خواهند جو ورزشگاه را از دقیقه یك به نفع خودشان عوض كنند. ایتالیایی ها كمی اخم می كنند اما چیزی به زبان نمی آورند. رومانو پرودی نخست وزیر ایتالیا هم آمده است تا بازی تیمش را از نزدیك تماشا كند.
اینجا ورزشگاه وستفالن دورتموند است اما شبیه ورزشگاه علی سامی ین استانبول است كه به ورزشگاه جهنمی معروف است. ۶۰ هزار نفر در ورزشگاه هستند اما تعداد آلمانی ها آنقدر زیاد است كه طرفداران ایتالیایی در آن گم می شوند اما در نهایت با شادی پرودی كه در تریبون و در كنار آنگلا مركل نشسته است بازی تمام می شود وقتی دل پیرو گل دوم را می زند پرودی هم دست خود را به عنوان یك برنده بالا می برد و بلند می شود تا تیمش را تشویق كند.
هیچ پروتكلی نوشته نشده كه مردان سیاسی باید آرام بنشینند، خصوصاً اینكه تیمشان به فینال رویایی راه پیدا كند. پرودی پرتینی مادرید را به یاد می آورد كه در فینال ۸۲ به ورزشگاه آمده بود و قهرمانی تیمش را به چشم دید و حالا نوبت اوست كه این موفقیت را جشن بگیرد. در پایان بازی او به همراه یكی از وزیران- ملاندری- از پله ها پایین می رود و به تشویق های بی پایان طرفداران ایتالیایی كه در ضلع جنوبی بودند جواب می دهد و یك راست به سمت رختكن ایتالیا می رود؛ جایی كه توتی و دوستانش آهنگ «ای آفتاب من» را با صدای بلند می خوانند و شاد هستند. «تبریك به ایتالیا، تبریك به لیپی. من هم این هیجان و شادی شما را دوست دارم.» جملات گرم سیاستمداران پشت هم ردیف می شود. آنها از این پیروزی خوشحال هستند و هیچ گاه آن را پنهان نمی كنند. «این واقعاً زیبا است، زیباترین.» پرودی پیروزی تیمش را فریاد می زند و می گوید: «به مركل گفتم كه از پنالتی متنفرم. باید به آلمان هم تبریك بگوییم كه رفتار ورزشی و جوانمردانه ای داشتند.» ایتالیایی ها چند روز زیر بدترین فشارها و جملات تند آلمانی ها قرار داشتند و چیزی نگفتند.
شاید منتظر انتقام در زمین بودند. اشپیگل بعد از بازی ایتالیا- استرالیا كلمه نادرستی را علیه ایتالیایی ها به كار برد و وقتی تلویزیون اسكای ایتالیا لحظه درگیری فرینگس با بازیكنان آرژانتین را ضبط كرد و آن را در تمام شبكه های تلویزیونی پخش كرد همه می دانستند كه این اقدام فرزند همان ماجرای چند روز قبل است كه آلمانی ها به راه انداخته بودند و ایتالیایی ها به دنبال فرصتی برای جبران بودند و حالا كه فرصت تلافی وجود دارد باید از آن استفاده كرد. فرینگس فقط به خاطر تصاویر تلویزیونی اسكای ایتالیا محروم شد و بعد هم در میدان این مهمان بود كه اختیار بازی را در دست داشت و پیروز شد و اما پرودی از بازی جوانمردانه هر دو تیم حرف می زند و آن را یك بازی زیبا و دلپذیر می خواند.
نامه ای به آلمانی ها نوشته می شود تا در مورد این اتفاقات همه چیز روشن شود هر چند كه پرودی می گوید در مورد آن چیزی نمی داند اما نشان می دهد كه فوتبال هم می تواند در سطح روابط آنها تاثیر بگذارد و آنها را به عكس العمل وادارد. آنها می دانستند كه بازی در دورتموند فقط یك نیمه نهایی نیست و می تواند اتفاقات دیگری را هم در بر داشته باشد كه در نهایت به تفسیر های گوناگون تبدیل شود.
اما كسی تصور نمی كرد كه ایتالیایی ها چنین ژست غرورانگیزی به خود بگیرند و اعتراض خود را به گونه ای دیگر ابراز كنند. در نامه ای كه از ایتالیا به آلمان فرستاده شده بود این عبارات به چشم می خورد: برای ما آلمان یك كشور مهم و بزرگ محسوب می شود، چیزی بیشتر از یك تیم فوتبال.. قدرت اقتصادی و سیاسی ما هم در همان راستایی قرار دارد كه با آلمان توافقاتی داریم. خودمان می دانیم كه مشكلاتی در فوتبالمان داریم بازی امشب هم چیزی از اشتباهات فوتبالمان كم نمی كند اما نمی توانیم خودمان را كوچك بدانیم. فوتبال ایتالیا تغییرات بزرگی را به وجود آورده است و همه آن را خواهند دید.
و بعد هم همه چیز به بازی دورتموند كشیده می شود. جایی كه بازی انجام می شود و پرودی هم می گوید: «بازیكنان ارزش های واقعی یك ملت را نشان می دهند: جدیت، سختكوشی، فانتزی و استعدادی كه در همه آنها وجود دارد. دور تا دور آنها هم عشق و علاقه یك ملت وجود دارد.» ایتالیایی ها خیلی زود همه چیز را فراموش می كنند. ویترین نیمه نهایی به نفع آنها بود چه در میدان كه هیچ اثری از كاتناچو دیده نشد و چه هنگامی كه مردان سیاسی صدای سوت ها را می شنوند و چیزی نمی گویند.
آنها برنده اصلی بازی هستند و همین آنها را راضی نگه می دارد. جووانی ملاندری وزیر ورزش ایتالیا هم می گوید: «این بازی بزرگی است و خیلی خوشحالم. سختی های زیادی كشیدیم و سرانجام پیروز شدیم. استثنایی بازی كردیم. حالا منتظر ملاقات در برلین هستیم.» اما چه كسی به فینال می رسد؟: «خب. اگر فرانسه به فینال برسد یك مسابقه انتقامی دیگر خواهد بود. اما هر كسی كه به فینال برسد برایمان فرقی ندارد.
ما می خواهیم قهرمان بشویم.» فرانتس بكن باوئر هم اعتقاد دارد كه ایتالیا سزاوار پیروزی بود: «حیف شد كه آلمان باخت. ما بازی بزرگی را انجام دادیم. اما ایتالیایی ها باهوش تر بودند و كمی هم خوش شانس. در نهایت هم ایتالیا سزاوار پیروزی بود و به پیروزی رسید.» اما بكن باوئر متعجب است كه چرا ایتالیایی ها با یك فوروارد بازی كردند درحالی كه چند مهاجم خوب دارند. «این یكی از بهترین بازی هایی بود كه من دیده ام.» و پله می گوید: «ایتالیایی ها امروز كمی بهتر از آلمان بودند. در وقت دوم اضافی آلمان ها خسته شدند و كم آوردند. شاید بازی سنگین مقابل آرژانتین باعث این خستگی شد.» و بلاتر می گوید: «این پیروزی هوشمندانه به دست آمد.»

منبع : روزنامه شرق