جنگ گنگسترها

فیلم سال ۲۰۰۰ پل مك گوئیگان كه «گنگستر شماره یك» نام داشت، از بهترین كارهای جنایی سینمای بریتانیا طی سال های اخیر بود و به خصوص بازی های مالكوم مك داول و پل بتانی در رل ضدقهرمان و كاراكتر اصلی آن فیلم به شدت توی چشم می خورد.
«اسلوین خوش شانس» فیلم تازه مك گوئیگان در بهترین نقاط و برترین لحظات خود با تنش ها و هیجان فیلمی كه گفتیم برابری می كند.
این فیلم سرشار از صحنه های برخورد و خونریزی و اتفاقاتی است كه به درست یا غلط به فیلم های گنگستری هیجان می بخشند. با این حال سناریوی این فیلم بی نقص نیست و گاهی هوش و حسابگری بیش از حد مك گوئیگان سبب شده معایب و تقلب ها و كاستی هایی هم كه شاید در متن قصه وجود داشته باشد، خودش را نشان دهد و از سوی دیگر در این فیلم همان شجاعتی كه سبب شده بود عامل پوچی در فیلم «گنگستر شماره یك» عیان شود، موجود و نمایان نیست و واقع بینی به حد نیاز نمی رسد.
كاراكتر اول قصه اسلوین نام دارد كه نقش او را جاش هارت نت بازی كرده و فیلمسازان نهایت تلاش خود را كرده اند تا به رغم تمام كشت و كشتارهای جاری در دور و بر این كاراكتر، وی را تا سر حد امكان نزد بیننده ها محبوب نگه دارند و كاری كنند كه او از چشم نیفتد. هنر مك گوئیگان این است كه توانسته به رغم برخوردهای خونبار مورد بحث یك تم سبك و نیمه كمیك را نیز در متن قصه جاری سازد و تركیب جالبی را از این دو فاكتور به وجود آورد.
او مایل بوده است كه از بازیگرانی قوی و پرسابقه برای ایفای رل دو «رئیس گنگستر» قصه سود جوید و انتخاب بن كینگزلی و مورگان فریمن پیرو همین قضیه بوده است اما به دلایل مختلف بازی های آنها اغراق شده و غلوآمیز است.این فیلم شروع تهدیدكننده اما چشمگیری دارد و حتی به هنگام تیتراژ، اسامی بر پس زمینه ای از خون كه نویددهنده درگیری های اجتناب ناپذیر پیش رو است حك شده است. در این قسمت بروس ویلیس در هیئت قصه گو و البته یك قاتل اجیر شده، به ما می گوید مردی را می شناخته كه چون نتوانسته یك قرض ۲۰ هزار دلاری را بپردازد، كارش به تخلف های بزرگ كشیده می شود و در نهایت به قتل می رسد. در این بخش تشریح داستان و ترسیم قصه با قوت و موفقیت صورت می گیرد.
دیالوگ ها تند و تیز است و حركت دوربین نیز با آن همسو نشان می دهد.وقتی اسلوین پا به شهر می گذارد، در ابتدا او را با گنگستری دیگر به نام نیك فیشر اشتباه می گیرند و در این مقطع فیلم حالت و نماد یك تریلر هیچكاكی را پیدا می كند و چنین چیزی نوید داده می شود و حتی ریفرنس ها به «شمال از شمال غربی» كار مشهور سال ۱۹۵۸ آلفرد هیچكاك، محسوس و پرشمار است. اگر بخواهیم بسیار خوش بینانه به قضیه نگاه كنیم، باید مدعی شویم كه هارت نت در این مقطع حالت یك كری گرانت جوان را پیدا می كند. او هرچه باشد و واقعا گرانت بزرگ را به یاد بیاورد یا خیر، در نماهای بعدی در حال مراوده و رفت و آمد با همسایه نیك فیشر كه لیندسی نام دارد با بازی لوسی لیو دیده می شود و از این لحظه است كه فیلم جدی تر و محكم تر می شود.
این عادت مك گوئیگان است كه با حدود و ثغور رئالیسم در آثار هنری خود بازی كند و مرزی را برای خود نشناسد و این امر از همان فیلم نخست او كه «خانه اسیدی» نام داشت و در ۱۹۹۸ به نمایش درآمد، هویدا بوده است.در همین راستا نیویوركی كه در فیلم «اسلوین خوش شانس» می بینیم، در نهایت واقع گرایی و تندی به تصویر كشیده شده است. روسای دو گروه گنگستری نیز صاحب تشكیلاتی هستند كه حد نهایت رونق و شكوه به نظر می رسند و شاید چند عمارت بزرگ و معروف و صدطبقه در نیویورك، الگوی فیلمسازان در این ارتباط قرار گرفته باشد.این از مشخصه های جالب قصه و شاید هم سرنوشت عجیب اسلوین است كه مجبور می شود برای هر دو نفر به طور همزمان كار كند.
یكی از آنها از اسلوین می خواهد پسر طرف مقابل را بكشد زیرا باورش این است كه مسئول مرگ پسر خودش سازمان گنگستری رقیب بوده است. از این دیدگاه فیلم مك گوئیگان را باید مثل برخی كارهای دیگر گنگستری داستان علایق فامیلی نامید، اما برخلاف تریلوژی «پدرخوانده» شما احساسی را در گروه و جمعی كه برای شما توصیف كردیم، نمی بینید.
فیلمسازان به قدری تلاش كرده اند تا داستان شان غیرمتعارف باشد كه از تصنعی شدن آن غافل مانده اند. حتی وقتی در سكانس پایانی فیلم افشا می شود كه اسلوین پسر شرط بند و قماربازی بوده كه در بخش آغازین فیلم شرح دردسرها و قتلش توسط بروس ویلیس آمده، كمتر كسی تكان می خورد.با این حال بروس ویلیس كه در «نوآر»های مدرنی چون «پالپ فیكشن» و «شهر گناه» درخشیده بود، این بار نیز قسمت عمده ای از فیلم را بر دوش خود حمل می كند. چند بازیگر دیگر فیلم نیز موفق اند و استنلی توچی یكی از آنها است. با این حال «اسلوین خوش شانس» فیلم چندان موفقی نیست و شما در پایان آن احساس كسی را دارید كه یك جدول حروف متقاطع را حل كرده اما لذت لازم را نمی برد زیرا یك نفر دیگر در حل جدول به او یاری رسانده است.
● خلاصه داستان
اینجا نیویورك و زمان معاصر است. نیك فیشر جوانی كه عادت به قمار دارد از زبان مردی كه در یك ویلچر مستقر است و گودكات نامیده می شود، داستان زندگی كسی را می شنود كه برای حل مشكلات مالی زندگی اش بر روی نتیجه یك مسابقه سواركاری شرط كلانی می بندد.نتیجه از قبل تنظیم شده و به اطلاع او رسیده، اما از بد حادثه اسب چند متر مانده به خط پایان از پای درمی آید و گنگسترها آن مرد را به این خاطر كه نتوانسته قرض اش را بپردازد می كشند.عجیب است كه قصه گو پس از گفتن این روایت نیك را می كشد.
اینجا است كه كاراكتر اسلوین كه دوست نیك بوده وارد شهر می شود و در آپارتمان او سكنی می گزیند.هر بلایی كه بگویید بر سر او آمده و حتی در بدو ورود به شهر نیویورك جیبش را زده و دماغش را شكسته اند.از آن پس وارد زندگی دو گنگستر بزرگ شهر با نام های «رابی» و «رئیس» می شویم. گماشته های «رئیس» اسلوین را با نیك فیشر اشتباه می گیرند. او را به نزد رئیس می برند و به وی می گویند قرض ۱۰۰هزاردلاری اش فقط زمانی محو و بازپرداخت خواهد شد كه پسر رابی را بكشد.
مشكل این است كه اسلوین را به ملاقات رابی هم می برند و سر و كله یك كارآگاه به نام بیكوفسكی هم پیدا می شود كه به اسلوین تذكر و گوشمالی لازم را می دهد.اسلوین درمی یابد كه قصه گوی ویلچرنشین ابتدای قصه بروس ویلیس در حال استفاده از او به صورت یك طعمه برای رسیدن به اهداف خودش است. هرچه هست اسلوین پسر رابی را می كشد. سپس مشخص می شود كه اسلوین پسر همان فرد مقروض و شرط بندی بوده كه شرح زندگی اش در ابتدا آمد و ظاهرا رئیس و رابی در آن واقعه نیز دست داشته اند.
اما افشاگری دیگری كه صورت می گیرد این است كه گودكات به جای كشتن پسر آن شرط بند اسلوین او را دورادور تحت نظارت قرار داده و وی را بزرگ كرده است.در حالی كه اسلوین قصد دارد با همراهی لیندسی شهر را ترك گوید، از راه می رسد اما تاریخ پس از ۲۰ سال تكرار می شود و او همان طور كه در آن زمان آن بچه را نكشته، اجازه می دهد كه این بار نیز زنده بماند و بگریزد.
● اسلوین خوش شانس Lucky Number Slevin
▪ محصول: بریتانیا، كانادا و آمریكا ۲۰۰۵
▪ كارگردان: پل مك گوئیگان
▪ بازیگران اصلی: جاش هارت نت،بروس ویلیس ،مورگان فریمن، بن كینگزلی و لوسی لیو
▪ مدت: ۱۱۱ دقیقه

جفری مك ناب

منبع : روزنامه شرق