گیاهان داروئی

● گیاه گل ختمی
گل ختمی انواع مختلفی دارد كه هر كدام رنگهای متفاوتی دارند از جمله زرد، قرمز، بنفش و سفید.
ختمی هایی كه گل سفید دارند كاربرد درمانی بیشتری دارند. گل ختمی از اواسط خرداد تا اواخر پاییز گل دارد.
موارد درمانی آن بیشتر برگ و گل این گیاه است. گل این گیاه را به صورت درمانی برای ناراحتی های تنفسی مثل آسم، برونشیت و سرفه به كار می برند. در ناراحتیهای نادر آسم پودر كرده این گیاه باعسل كاربرد موثری دارد. این گیاه همچنین در عفونت های ریوی جوابگوی خوبی است.
اگر در موقع استفاده برگ و گل آن با هم مخلوط شود بهتر است البته در موارد درمانی گل ارجح تر است. اصولاً چون این گیاه لعاب زیادی دارد برای شوره سر مورد استفاده قرار می گیرد و همچنین برای طراوت و شادابی پوست صورت از ماسك آن استفاده می شود.
این گیاه یكی از داروهایی است كه پوست اندازی را سریع و شادابی پوست را تضمین می كند و ضد عفونی كننده بسیار خوب و ضد قارچ می باشد.
این گیاه در موارد ریزش مو، شوره و چربی سر استفاده می شود. داروی خوبی برای لنیت بخشیدن به دستگاه گوارشی است كه در موارد یبوست از آن استفاده می شود.
قسمتهای مورد استفاده این گیاه، گل، برگ و ریشه آن است. ریشه عمیق و طولانی دارد كه آن را له می كنند و می شویند و سریع خشك كرده و از آن استفاده می كنند.
تمام موارد درمانی كه در مورد گل و برگها گفته شد در مورد ریشه ی این گیاه هم صادق است.
● گیاه گل گندم
این گیاه در اكثر نقاط ایران پرورش می یابد و به صورت خودرو می باشد.
خواص درمانی زیادی دارد از جمله اینكه دارای ویتامینهای B و E و A می باشد. در مواردی برای ناراحتیهای كبدی مصرف می شود. یك داروی تصویه كننده است و برای شستشوی چشم از آن استفاده می شود و ناراحتیهای دستگاه گوارش را تا حدودی كاهش می دهد.
بهترین موقع برداشت آن اواخر اردیبهشت است كه گلها كاملاً باز شده و تمام مواد مؤثر در آن وجود دارد.
فقط باید گلهای گل گندم را چید و در یك محل سایه با یك درجه حرارت حداكثر ۳٠ درجه خشك كرد به نحوی كه سیاه نشوند و رنگ خود را حفظ كنند.
تقریباً ۱٠ عدد از این گلها با نیم لیتر آب به صورت دم كرده، داروی خوبی برای بیماریهاست.
● گیاه شیرین بیان
گیاهی خودرو است. بیشتر برای ناراحتیهای دستگاه گوارشی و ناراحتیهای زخم معده، زخم اثنی عشر و ورم معده استفاده می شود.
موارد درمانی این گیاه بیشتر ریشه آن می باشد. عصاره و جوشانده ی ریشه ی این گیاه و همچنین پودر ریشه به عنوان خلط آور، افزایش دهنده فشار خون و برطرف كننده ناراحتیهای دستگاه گوارش و ضد التهاب استفاده می شود.
● گیاه بارهنگ
این گیاه در جاهای مختلفی می روید و انواع مختلفی دارد. معمولاً از دانه های این گیاه استفاده می شود. از این گیاه برای ناراحتیهای تنفسی استفاده می شود و یكی از گیاه های لعاب دار و دارای ماده سافورین است.
دانه های آن را در آب خیس می كنند. این گیاه عوارض جانبی ندارد. از برگ این گیاه به وفور استفاده می شود و برگ آن خاصیت ضد عفونی كننده دارد و همچنین دانه این گیاه هم خاصیت ضد عفونی كننده و خلط آوری خوبی برای دستگاه تنفسی دارد.
● گیاه بو مادران
این گیاه به دو گونه است. گونه اصلی آن در كوهستانها و ارتفاعات رشد می كند و گونه ی دیگر آن اهلی تر است و كنار جاده ها، در دشتها و حتی در داخل پاركها دیده می شود.
این گیاه ضد هیستری است و گیاهی است كه می تواند ناراحتیهای كلیوی، كبدی و مثانه را برطرف كند. این گیاه به خاطر ماده ای با نام كُلین كه در آن وجود دارد، فشار خون را پایین می آورد. این گیاه برای درمان ناراحتی های زنانه مفید می باشد.
نحوه استفاده از این گیاه بدین صورت است كه مقداری از این گیاه را با آب دم می كنند و در طول روز، هر ٤ ساعت یك لیوان از آن را مصرف می كنند.
این گیاه بر روی دستگاه گوارش تاثیر مثبتی دارد، هضم كننده و برطرف کننده نفخ و گاز معده و روده است. همچنین برای ناراحتیهای كبدی مفید است.
این گیاه در همه جا می روید و فراگیر است و از اواخر اردیبهشت تا اواخر تیرماه گلهای آن پایدار است و بیشتر قسمت گل و برگ این گیاه مورد استفاده است.
● گیاه كنگر
نام دیگر این گیاه آركیشو است و از گیاهان مغذی است و ریشه آن مورد استفاده قرار می گیرد. در زمان گل دادن، دانه های آن نیز قابل استفاده است. از دانه های آن برای هضم غذا استفاده می شود و بسیار نیروزا است و برای ناراحتی های كبد و طحال مؤثر است.
● گیاه آویشن كوهی
آویشن كوهی یكی از گیاهان زیبا و معطر است كه در اكثر مناطق معتدله رویش دارد. نمونه اهلی این گیاه آویشن شیرازی است كه بصورت كشت داده شده مورد بهره برداری قرار می گیرد و در شیراز كشت می شود.
از نظر شكل ظاهری و طعم این دو نوع آویشن با هم فرق دارند. البته خواص درمانی آویشن كوهی بسیار بیشتر از آویشن شیرازی است.
این گیاه بوی بسیار مطبوع و مزه تندی دارد و به خاطر خاصیتش در شدت دادن به جریان خون، به هر عضوی كه مالیده شود خون به آن طرف سرازیر می شود. برای ریزش مو، جوشانده این گیاه استفاده می شود تا جریان خون را در آن قسمت بیشتر كرده و پیاز مو تغذیه شود.
این گیاه داروی بسیار خوبی برای دستگاه تنفسی و بیماریهایی از قبیل زكام، برونشیت، آسم، گریپ و .... است. همچنین این گیاه داروی خوبی برای معده می باشد و ناراحتیهای معده را از نظر هضم، نفخ به طور كلی برطرف می كند.
این گیاه از جمله گیاهان نیروزا است و همچنین ضد ترشح و ضد عفونت نیز می باشد.
برای مصرف این گیاه تقریباً ۱٠ گرم آن را با یك لیتر آب مخلوط می كنند و به صورت جوشانده مورد استفاده قرار می گیرد كه مصرف خوراكی دارد.
جوشانده ٥٠ گرم از این گیاه به علاوه یك لیتر آب به صورت غلیظ برای مصرف موضعی مورد استفاده قرار می گیرد.
● گیاه گشنیز كوهی
این گیاه هم به صورت اهلی كشت می شود و هم در كوه می روید ولی گیاهی كه در كوه می روید دارای خواص بیشتری است. برگ و میوه این گیاه مورد توجه می باشد كه منبع ویتامینهای C و B و A است. موارد استفاده این گیاه برای ناراحتیهای قلبی، نیرو دهنده مغز و برطرف كننده هیستری و غش، اشتها آور، ضد جوش و آفت دهان، ضد عفونی كننده مجاری تنفسی در زمان سرماخوردگی و زكام و حساسیت ناشی از آبریزش بینی می باشد.
این گیاه با تمام خواصی كه دارد مصرف زیاد آن ممکن است مضر باشد. از جمله ضررهای مصرف زیاد این گیاه عبارتند از: خوابهای پریشان و آشفته، بی خوابی، نسیان و فراموشی و لكنت زبان.
مقدار مصرف این گیاه باید توسط پزشك تعیین شود كه باید ۲٥ گرم در یك لیتر آب بصورت جوشانده و۲ تا ٤ گرم از پودر دانه اش مورد استفاده قرار گیرد.
مناطق رویش این گیاه در ارتفاعات است و فصل گل دهی گیاه از اواسط اردیبهشت تا اواخر تیرماه می باشد.
● گیاه بادام وحشی
این گیاه دارای انواع گوناگون می باشد. اهمیت بوته های این گیاه بیشتر در محافظت از خاك می باشد و در مناطقی كه حاصلخیز نیست و امكان فرسایش خاك بیشتر است این گونه ها می توانند به راحتی به عنوان گونه های پیشآهنگ مستقر شوند.
دانه ها و میوه های این گیاه مصرف خوراكی دارد. نوع دیگر استفاده از این گیاه استفاده از روغن آن است كه به عنوان مُلیّن و شستشو دهنده دستگاه گوارش مصرف دارد. همچنین مالیدن آن به محل درد به صورت موضعی استفاده دارد.
● گیاه اورس
محل رویش این گیاه در ارتفاعات بیش از ۲٥٠٠ متر و كوهستانهای صعب العبور می باشد و بیشتر در جنگلهای غرب كشور وجود دارد. درختی بسیار مقاوم و سازگار با هر نوع آب و هوایی است و دارای برگهای سوزنی شكل می باشد و بسیار بوی زننده ای دارد.
مصرف دارویی آن به صورت محلی، استفاده از صمغ این گیاه برای ناراحتیهای پوستی و تنظیم عادات ماهانه است. این گیاه تنها گونه ای است كه با شرایط سخت قادر به ادامه حیات است و حافظ خاك نقاط مرتفع است.

منبع : واحد مرکزی خبر