جمعه, ۱۰ فروردین, ۱۴۰۳ / 29 March, 2024
مجله ویستا

قطار دوباره به راه افتاد


قطار دوباره به راه افتاد
● لاوولپه سرمربی جدید بوكاجونیورز
«در كسوت یك بازیكن خیلی دمدمی مزاج بودم، اصلا تمرین نمی كردم.» او پس از معرفی شدن به عنوان سرمربی بوكا گفت: «وقتی بازیكن بودم، بارها تظاهر به زانودرد می كردم و اصلا تن به تمرین نمی دادم و حتی در یك جلسه تمرین سیگار هم كشیدم.» در مورد تاثیر آلفیو بازیله بر بوكا نیز اظهاراتش روشن است: «من از اینكه می گویند بازیله این تیم را بالا برده ناراحت نمی شوم، چراكه در مورد كارلوس بیانچی نیز همین حرف را می زنند و البته درست است.»
در كنفرانسی مطبوعاتی كه با حضور ماكری و لاوولپه برگزار شد رئیس باشگاه اعلام كرد با هدف تحقق بخشیدن به یك سیستم مدون توسعه و پایان دادن به وضعیت نامانوس فعلی، لاوولپه به این مسئولیت گمارده شده و نیز افزود: «بوكا خیلی بزرگ است و به همین دلیل همیشه نگران كادر فنی تیم خود است و هر كسی این شهامت را به خود راه نمی دهد كه عنان هدایت تیم را در دست بگیرد، ما در ایشان سه ویژگی مهم یافتیم شخصیت، تجربه كاری با جوانان و عملكردشان.
بستن دست و پای آرژانتین در جام جهانی آلمان كار هر كسی نیست، صحبت از یك مربی حرفه ای و جدی است كه تا ژوئن ۲۰۰۷ وظیفه خود را به نحو احسن انجام خواهد داد.» و در ادامه صحبت های خود افزود: «در مورد این تصمیم با بازیكنان نیز مشورت كردم، آنها نیز از آمدن او خشنود شدند، ما همیشه بازیكنانمان را طرف مشورت قرار داده و آنها را در امور سهیم می كنیم.» لاوولپه نیز در اظهاراتی چند گفت: «مربی تیمی مثل بوكاجونیورز بودن برای من افتخار است، این بوكاست، بوكای بزرگ، از بزرگترین های دنیاست و اینجا همه می خواهند سریع موفق شود، تعاملی كه بازیكنان در زمین دارند و انرژی ای كه از هواداران می گیرند تاثیر خود را می گذارد.
مسئولان باشگاه انسان های باشعوری هستند و من نیز دوست دارم تا بازنشستگی خود در بوكا بمانم.» او می گوید به مسئولیتی دست یافته كه حسادت خیلی از هم قطارانش را برمی انگیزد، و می خواهد نشان دهد به فكر كارهای بزرگ است، وی كه یك ماه پیش، از قبول این مسئولیت به دلیل عدم شناخت كافی از فوتبال آرژانتین شانه خالی كرد، پس از اعلام تقبل آن خداوند را شكر كرد و گفت: «قطار دوباره به راه افتاد.»
درباره تركیب تیم، این حرف او كه گفت: «بدون اینكه خیلی بگردیم، خواستار هافبك های بیشتری هستیم» كمی بحث برانگیز شد. كادر فنی ای كه او را همراهی خواهد كرد عبارت است از میلتون گراخیوناتی بدنساز، فلابیو دابینو و ارنان پوئرتا، و این افراد همان هایی هستند كه در كنار لاوولپه، روی نیمكت مكزیك در جام جهانی نشستند.
● بیوگرافی
نصف عمر خود را در مكزیك سپری كرد، اما قبل از اینكه وطنش را ترك گوید، در تیم سزار لوئیس منوتی و در جام جهانی ۱۹۷۸ قهرمان شد. در زمان بازیگری دروازه بان بود، اما تیم هایی كه او مربی شان بوده همیشه به دروازه حریف فكر می كنند. در مكزیك او را بیشتر از آرژانتین می شناسند، اما لاوولپه پنجاه و چهارساله هم مثل تمامی افراد این كشور، یك آرژانتینی است.
در دهه هفتاد در بانفیلد توپ می زد شاید بهتر باشد بگوییم توپ می گرفت و سپس به سن لورنزو پیوست.
بعد از جام جهانی ای كه در آن دروازه بان سوم آرژانتین بود، به تبعیدی خودخواسته در مكزیك رفت كه تا همین كنفرانس مطبوعاتی اخیرش ادامه داشت. قبل از انتخابش به عنوان سرمربی بوكا، در چندین باشگاه مكزیكی كار كرده و فوتبال را پس از بازی در اآكس تپك رها كرده و به مربیگری پرداخته: تیم های آنخلس ۸۶۱۹۸۴، آتلانته ۸۹۱۹۸۸، گوآدالاخارا۹۰۱۹۸۹، و كرتارو ۹۱۱۹۹۰. برخی از تیم های دوران مربیگری او در باشگاه های مكزیك بوده اند.
در این هنگام اولین دوره توام با موفقیتش شروع می شود: آتلانته پس از ۴۷ سال به اولین عنوان قهرمانی اش در لیگ دست می یابد و در فینال این بازی ها با شكست دادن مونته ری، جام قهرمانی را به خانه می برد. حضور لاوولپه در آمریكا بسیار كوتاه و محدود به چهار بازی است، بعد دوباره به مكزیك برگشته و جذب تیم اطلس می شود، اما نتایجش خیلی برای خودش جالب نبود و بعد از چهار سال حضور در این تیم به تولوكا رفت و سپس سكان تیم ملی فوتبال مكزیك را در دست گرفت.
در تیم ملی فوتبال مكزیك، در سال ۲۰۰۳، در فینال جام اورو و پس از ارائه یك بازی تماشایی و بعد از غلبه بر برزیل با قانون گل طلایی برنده جام شد. مكزیك در این دوره از بازی ها شكست نخورد. در جام كنفدراسیون ها، همگان با عملكرد خیره كننده مكزیك انگشت به دهان ماندند و فقط آرژانتین بود كه در ضربات پنالتی بر آنها فائق آمد.
او دو چهره محبوب و منفور دارد و در مكزیك با چهره های مطرح فوتبال این كشور درافتاده هوگو سانچز و كواتموت بلانكو، كه نام بلانكو را با اینكه هنوز می توانست در حد تیم ملی بازی كند از تیم اعزامی به جام جهانی خط زد. او خود در توضیح فلسفه خود چنین می گوید: «درست است كه گلر بوده ام ولی بازیكنانم مثل مهاجمین فكر می كنند.»
و این در جواب حرف مارادونا بود كه وقتی شنید او به این سمت برگزیده شده گفته بود: «او كه یك دروازه بان است.» تیم ملی مكزیك را جوان كرد، بازیكنانی را خط زد كه با توجه به موقعیت تثبیت شده شان در سایر زمینه ها، دیگر شخصیت و ظرفیت بازی در تیم او و نیز انرژی و درك لازم در حركات و پاس های دینامیك نداشتند، و سر همین كارش تقریبا با مطبوعات وارد جنگ شد و این در حالی بود كه هیچ گاه از اصول خود كوتاه نیامد، «شما از فوتبال هیچی نمی فهمید، پس از حالا تا جام جهانی برای من مزاحمت فكری ایجاد نكنید.»
و با این حرف ها سه سال و نیم مجبور به تحمل هجویاتی شد كه از همه طرف به او هجوم می آوردند، حتی در جایی به یك خبرنگار گفت: «تو یك تكه كثافت هستی.» به هیچ وجه تحمل دخالت مطبوعات در كارش و نیز انتقاد به نحوه كار تیم را نداشت و گاهی لب به شكایت می گشود. دلیل بعضی وقت ها درستش این بود: «مرا نمی خواهید چون خارجی هستم.»
جام جهانی رسید و مكزیك پس از گذشتن از مرحله گروهی، در یك هشتم نهایی در رقابتی نفس گیر با آرژانتین با آن شلیك به كنج زیبای ماكسیمیلیانو رودریگس به زانو درآمد. بعد از بیست و هفت سال زندگی خارج از آرژانتین، لاوولپه دوست داشت برگردد اما هنوز می گفت با این همه سال نبودن در كشور، فوتبال آرژانتین را نمی شناسد. حالا او می خواهد زعیم یك قوم شود، قومی از فوتبال آرژانتین.
● اظهارنظرهای لاولپه
«در كسوت یك بازیكن، خیلی دمدمی مزاج بودم، اصلا تمرین نمی كردم.» او پس از معرفی شدن به عنوان سرمربی بوكا گفت: «وقتی بازیكن بودم،بارها تظاهر به زانودرد می كردم و اصلا تن به تمرین نمی دادم و حتی در یك جلسه تمرین سیگار هم كشیدم.» در مورد تاثیر آلفیو بازیله بر بوكا نیز اظهاراتش روشن است: «من از اینكه می گویند بازیله این تیم را بالا برده ناراحت نمی شوم، چراكه در مورد كارلوس بیانچی نیز همین حرف را می زنند و البته درست است.»
اما درست در نقطه مقابل صحبت هایش در مورد دوران بازیگری اش، در مورد كارش می گوید: «وظیفه من سرمربی این است كه هرچه می توانم و از دستم برمی آید برای تیم انجام دهم، این موضوع را در جای خود برای بازیكنان در میان خواهم گذارد، روش من با روش فعلی فرق می كند، میل دارم بازیكنان به كار خود ادامه دهند چون به نظر درست می رسد و خوب دارند پیش می روند، ولی در بعضی از نقاط جای كار بیشتری هست مثل گسترش بازی یا كشاندن آن به جناحین. كوچك ترین شكی در این ندارم كه تلاش بازیكنان تیم درخور احترام است، هر كجا كه راه داشته باشد باید پیشرفت كرد و این كار با عقلانیت و تواضع میسر است.» در مورد رابطه اش با مطبوعات بیان داشت: «اصلا تحمل مزخرفات، انتقادات مخرب و بی احترامی را ندارم، اما انتقادات سازنده را به عنوان سرمربی مورد توجه قرار می دهم.»
منبع:INFOBAE.COM
ترجمه:سید محمد حسینی
منبع : روزنامه شرق


همچنین مشاهده کنید