شهادت سرلشگر خلبان عباس بابایی

شهید بابایی در سال ۱۳۲۹، در قزوین دیده به جهان گشود. دورهٔ ابتدایی و متوسطه را در همان شهر طی نمود و در سال ۱۳۴۸، به دانشكدهٔ خلبانی نیروی هوایی راه یافت و پس از گذرانیدن دورهٔ آموزش مقدماتی برای تكمیل دوره به آمریكا اعزام شد.
با ورود هواپیماهای پیشرفتهٔ اف ـ ۱۴ به نیروی هوایی‌، بابایی كه جزو خلبانهای تیزهوش و ماهر در پرواز با هواپیمای جنگی اف ـ ۵ بود، به همراه تنی چند از خلبانان برای پرواز با هواپیمای اف ـ ۱۴ انتخاب و به پایگاه هوایی اصفهان منتقل شد.
با اوجگیری مبارزات مردم علیه نظام ستمشاهی، بابایی به عنوان یكی از پرسنل انقلابی، در جمع دیگر افراد متعهد ارتش وارد میان مبارزه شد.
پس از پیروزی انقلاب، وی گذشته از انجام وظایف روزمره، سرپرست انجمن اسلامی پایگاه نیز شد. شهید بابایی با دارا بودن تعهد، ایمان، تخصص و مدیریت اسلامی چنان درخشید كه شایستگی فرماندهی وی محرز و در تاریخ ۷/۵/۱۳۶۰ فرمانده پایگاه شد.
شهید بابایی، با كفایت، لیاقت و تعهد بی‌پایانی كه در زمان تصدی فرماندهی پایگاه اصفهان از خود نشان داد؛ در تاریخ ۹/۹/۶۲ با ارتقاء به درجه سرهنگی به سمت معاون عملیات نیروی هوایی ارتش منصوب و به تهران منتقل گردید. او با روحیه شهادت‌طلبی به همراه شجاعت و ایثاری كه در طول سالهای دفاع مقدس به نمایش گذاشت، صفحات نوین و زرینی برتاریخ نیروی هوایی ارتش افزود و با بیش از ۳۰۰۰ساعت پرواز با انواع هواپیماهای جنگنده، قسمت اعظم عمر خویش را در پروازهای عملیاتی و یا قرارگاه‌ها و جبهه‌‌های جنگ در غرب و جنوب كشور سپری كرد و چهره ‌آشنای «بسیجیان» و یار وفادار فرماندهای قرارگاه‌های عملیاتی شناخته شد و تنها از سال ۱۳۶۴ تا هنگام شهادت، بیش از ۶۰ مأموریت جنگی را با موفقیت كامل به انجام رسانید.
شهید سرلشگر بابائی به علت لیقات و رشادتهایش در تاریخ ۸/۲/۶۶ به درجه سرتیپی مفتخر شد و در پانزدهم مرداد همان سال در حالی كه به درخواستهای پی در پی دوستان و نزدیكانش مبنی بر شركت در مراسم حج آن سال پاسخ نه را داده بود، در روز عید قربان در یك عملیات برون ‌مرزی، به شهادت رسید. از نزدیكان شهید نقل شده كه وی چند روز قبل از شهادت در پاسخ پافشاریهای بیش از حد دوستان جهت عزیمت به مراسم حج گفته بود: «تا عید قربان خودم را به شما می‌رسانم.»
وی هنگام شهادت ۳۷ سال داشت و اسوه‌ای بود كه از كودكی تا واپسین لحظات عمر گرانقدرش همواره با فداكاری و ایثار زندگی كرد و سرانجام نیز به آرزوی بزرگ خود كه شهادت بود، دست یافت و نام پرآوازه‌اش درتاریخ پرافتخار كشور جمهوری اسلامی ایران جاودانه شد.
مقام معظم رهبری در مورد شهید بابایی می‌فرمایند: «این شهید عزیزمان انسانی مؤمین و متقی و سربازی عاشق و فداكار بود و در طول این چند سالی كه من ایشان را می‌شناختم، همیشه بر همین خصوصیات ثابت و پابرجا بود... او هیچ‌گاه به مصالح خود فكر نمی‌كرد و تنها مصالح سازمان و انقلاب و اسلام را مد نظر داشت. او فرماندهی بود كه با زیردستان بسیار فروتن و صمیمی بود؛ اما در مقابل اعمال بد و زشت، خیلی بی‌تاب و سختگیر بود... این شهید عزیز یك انقلابی حقیقی و صادق بود؛ و من به حال او حسرت می‌خورم و احساس می‌كنم كه در این میدان عظیم و پرحماسه از او عقب مانده‌ام.»

روزها و رویدادها، انتشارات پیام مهدی

منبع : موسسه مطالعات وپژوهش های سیاسی