دوست ندارم کلیشه شوم

مجید مظفری متولد ۱۳۲۹ تهران از سال ۱۳۴۸ با حضور در آموزشگاه بازیگری زیر نظر حسن شیروان به فراگیری كار بازیگری پرداخت. او دو سال بعد یعنی در سال ۱۳۵۰ به همراه تعدادی از دوستان خود گروهی به نام «تئاتر دیگر» را تشكیل داد و موفق شد به همراه همین گروه اولین نمایش خود را با عنوان «آسید كاظم» به روی صحنه ببرد از آن سال نزدیك به ۳۵ سال می گذرد و این بازیگر موفق شده بعد از گذشت این سالها جایگاه خود را در این عرصه حفظ كند. گفت وگوی كوتاهی با این بازیگر انجام دادیم كه با هم می خوانیم:
● اكثر بازیگران هم عصر شما از دنیای بازیگری كنار رفته اند اما شما بعد از گذشت ۳۰ سال كه در این عرصه فعالیت می كنید هنوز هم در كارهای زیادی با موضوعات متفاوت در نقش اصلی ایفای نقش می كنید خودتان دلیل این موفقیت را در چه می دانید؟
▪ من سعی كردم با انتخابهایی كه انجام می دهم كلیشه نشوم. اگر مروری بر كارهای من داشته باشید متوجه می شوید هیچ كدام از كارهای من شبیه یكدیگر نیست. فیلم «تنوره دیو» چقدر با «آوار» فرق می كند یا «دانه های گندم»، «تیغ و ابریشم»، «یوزپلنگ»، «مسافران»، «بی همتا» و «سگ كشی» بیضایی كه هیچ ربطی به «جنگ نفتكشها» ندارد. «جنگ نفتكشها» هیچ ربطی به «سایه های هجوم» ندارد. همه این فیلمها با یكدیگر متفاوت هستند. من دوست دارم كارهای متفاوت داشته باشم به خاطر همین بعد از ۳۰ سال كه در عرصه بازیگری فعالیت می كنم هنوز هم پیشنهادات خوبی برای بازی دارم و سعی می كنم این روند را در كارهای آینده نیز ادامه دهم.
● پس شما به گونه ای خاص از سینما علاقه ندارید و دوست دارید همه گونه هارا تجربه كنید؟
▪ بله من همیشه دوست داشتم كار تازه ای انجام دهم شاید هم تا به حال كه كلیشه نشده ام به همین دلیل است.
● برای از بین بردن مشكلات ساخت یك فیلم چه پیشنهادی دارید و فكر می كنید با از بین رفتن بعضی مشكلات، سینما مسیر اصلی خود را پیدا می كند؟
▪ مشكلات را باید مسوولان از بین ببرند، یعنی یك سناریست وقتی تشخیص می دهد در این سكانس، احتیاج به یك هلی كوپتر است و وزارت ارشاد هم این را تایید می كند، دیگر باید ارتباط مسوولان وزارت ارشاد با هر جای دیگر كه این ابزار را در اختیار دارد باید طوری باشد كه بتوانند بده بستان كنند و آنها را در اختیار تهیه كننده بگذارند آن هم با حداقل مخارج. پس اگر این اتفاقات در اختیار تهیه كننده قرار نگیرد و اگر تهیه كننده در این راه حمایت نشود او نیز به گرفتن دو پلان عكس بسنده می كند و تمام می شود. به عقیده من باید قراردادی بین نهادها و اداراتی كه با وزارت ارشاد مرتبط هستند نوشته شود تا بتوان این مسائل را به درستی بررسی و حل كرد در این صورت می توان كمی به رشد سینما در سالهای آینده امیدوار بود.
● یكی از كارهای خوب و تاثیرگذار شما مجموعه پلیسی «معما» بود كه چندی پیش از سیما پخش شد چرا ساخت این سریال ها ادامه پیدا نكرد به عقیده شما چرا كارهای پلیسی كمتر در سینما و تلویزیون در سالهای اخیر ساخته می شود؟
▪ به این دلیل كه ساخت فیلم پلیسی دشوار است چراكه برای ساخت این آثار باید هماهنگی های زیادی انجام شود به طور مثال وقتی سر صحنه یك اسلحه به من می دهند آن روز بدترین روز من است و من تمام فكر و ذكرم این است كه اسلحه گم نشود. سعی می كنم در جمع باشم تا پلان مورد نظر گرفته شد یا سریع اسلحه را به مسوول مورد نظر تحویل دهم كه یك موقع دست من نباشد تا اتفاقی رخ دهد اینها مشكلاتی است كه همه ما داریم.
● برای انتخاب یك نقش چه ملاكهایی را در نظر می گیرید؟
▪ یكی از روشهایی كه من دارم این است كه هر سناریویی را مطالعه می كنم و بعد از خواندن گپی با كارگردان می زنم تا بدانم سایر عوامل چه كسانی هستند. حالا نمی گویم من آدم باهوشی هستم ولی آدمی كه سینما را می شناسد می فهمد كه انتخاب كارگردان درست هست یا نه، چرا كه یك كارگردان آگاه می تواند انتخاب درستی برای عوامل داشته باشد. اگر به این نتیجه رسیدم كه انتخابها در كار به درستی انجام شده و نقش نیز بر اساس توانایی های من نوشته شده است آنگاه بازی در آن كار را قبول می كنم.

گفت وگو با مجید مظفری بازیگر سینما و تلویزیون

منبع : روزنامه ابرار