سه شنبه, ۲۹ اسفند, ۱۴۰۲ / 19 March, 2024
مجله ویستا


روابط عمومی و سازمان های غیر رسمی در فضای مجازی


روابط عمومی و سازمان های غیر رسمی در فضای مجازی
افراد به این منظور در سازمان ها گرد هم می آیند تا كارها و فعالیت هایی را كه به تنهایی از عهده ی انجام آنها بر نمی آیند، به كمك همدیگر پیش ببرند. سازمان رسمی وسیله ی انجام بخش عمده ای از اینگونه فعالیت ها به شمار می آید. سازمان رسمی به معنی ساختار آگاهانه ای از نقش ها در یك سازمان می باشد كه به صورت رسمی سازماندهی شده اند.
توصیف سازمان به عنوان رسمی، به معنی آن نیست كه در درون آن هیچ چیز غیر قابل انعطاف و زائدی وجود ندارد. سازمان رسمی اگر مدیر درست آن را سازماندهی كرده باشد؛ باید انعطاف پذیر باشد. ساختار باید محیطی را فراهم آورد كه در آن فرد به آسانی بتواند نقش خود را به گونه ای اثر بخش چه در زمان حال و چه در آینده در راستای هدف های گروهی ایفا كند.( koontz ۱۹۹۰, ۱۳۵ )
سازمان رسمی در سازمان چهره ی دومی نیز دارد كه به عنوان سازمان غیر رسمی شناخته شده است. سازمان غیر رسمی در دل سازمان رسمی پدیدار می شود و بدون آن نمی تواند ایجاد شود. در هر صورت سازمان عیر رسمی، سایه ی سازمان رسمی بوده و در عین حال بر آن اثر می گذارد و دارای خصوصیاتی متفاوت با سازمان رسمی است.
نویسندگان كلاسیك مدیریت، سازمان غیر رسمی را هرگونه فعالیت شخصی مشترك بدون آگاهی از هدف مشترك می دانند، اگر چه به نتایج مشترك منجر شوند. " كیت دیویس " ، سازمان غیر رسمی را به عنوان شبكه ای از روابط اجتماعی و شخصی می داند كه به وسیله ی سازمان رسمی ایجاد نشده، اما همكاری افراد با یكدیگر را افزایش می دهد.
برخی از مدیران با شناختی كه از میزان تأثیر سازمان های غیر رسمی بر فعالیت و عملكرد سازمان رسمی دارند، به گونه ای سعی در شناخت روابط سازمان های غیر رسمی و عضویت در آن را دارند تا بدین وسیله به رشد و تكامل سازمان رسمی كمك نمایند.
روابط عمومی به عنوان اصلی ترین كانال ارتباطات درون سازمانی می تواند در شكل گیری، عضویت و حتی هدایت اینگونه سازمان ها نقش داشته باشد. ولی امروزه با رشد تكنولوژی و آگاهی های مردم و با وجود و حضور روز افزون فن آوی های نوین ارتباطات در ادارات، سازمان ها و حتی منازل عامه ی مردم؛ سازمان های غیر رسمی نیز دچار تغییر شده اند و با خروج از شیوه ی سنتی خود، در یك فضای مجازی شكل جدیدی یافته اند.
وبلاگ های گروهی سازمان های مختلف كه نویسنده یا نویسندگان آنها مشخص نیست، حضوری فعال در میان كاركنان دارند، به طوری كه همه ی كاركنان در هر روز بیش آن یك بار به آن سر زده مطالب آن را مطالعه می كنند و نظرات خود را در آن منعكس می نمایند.
چنین وبلاگ هایی در حقیقت پیوند بین كاركنان یك سازمان را به صورت زنجیره ای در یك فضای مجازی شكل می دهند. آنان در این فضا اخبار دست اول سازمان خود را بدون هیچ واسطه، روتوش یا ممیزی بازگو می كنند و مانند چشم های تیز بین و گوش های حساس سازمان تمامی فعالیت های ریز و درشت سازمان را به رشته ی نقد در می آورند.
هر چند كه این نوع از سازمان های غیر رسمی، پیچیده تر از نوع سنتی آن بوده و حتی عملكرد و میزان تأثیر گداری آن بر سازمان رسمی نیز ممكن است متفاوت تر باشد؛ ولی روابط عمومی با شناخت كامل از چنین فضایی و تسلط كامل بر آن، می تواند در جهت دهی و هدایت و حتی رهبری چنین سازمان هایی نیز تأثیر گذار باشد.
در چنین شرایطی اگر روابط عمومی با مهارت های روابط عمومی الكترونیك آشنایی نداشته باشد و مدیران نیز به آن اعتقادی نداشته باشند؛ بدون شك رشد فزاینده ی سازمان های غیر رسمی در فضای مجازی، حركت سازمان رسمی را نیز به سمتی سوق خواهند داد كه چرخه و كنترل امور از دست مدیریت خارج شده و به گونه ای دیگر رقم خواهد خورد.
منبع : پنجره


همچنین مشاهده کنید