شما چه می خواهید؟

هواداران منچسترسیتی با یك صحنه عجیب روبرو شدند. آنها «برناردو كورادی» را دیدند كه شگفت زده از به ثمر رساندن اولین گل های خود در لباس عقاب ها، با پرچم كرنر حركات عجیب و غریبی انجام داد.
او زمانی یاد گروه های موسیقی را زنده كرد و اكنون سلطان یخی نامیده می شود؛ نه فقط به خاطر سبك بازی یا گل هایش كه به جهت شادی پس از گل. این بار «برناردو» به كنار زمین دوید، پرچم كرنر را در دست گرفت و حركات خاص شوالیه ها را انجام داد. حال آنكه تا قبل از گل هیچ ردی از او دیده نمی شد.
ما «برناردو» را می شناسیم. یك فوتبالیست - هنرپیشه ایتالیایی با صورتی جذاب و پاهای پرانرژی. بله! بازیكن سابق كیه وو، اینتر، لاتزیو و والنسیا یك مدیترانه ای خالص محسوب می شود. به هر حال شادی در فوتبال یك بحث ویژه ودربر دارنده مباحث پیچیده روانشناسی است. در عصر فعلی آلن شیرر بنیان ویژه ای برای شادی خاص بنا نهاد. او مقداری از چمن ورزشگاه را می كند و در دهان می گذاشت.
در دوران گذشته «دنیس لاو» انگشت خود را به سوی آسمان می گرفت. او این عادت را پس از ترك تئاتر رؤیاها (اولدترافورد) كنار گذاشت و هنگامی كه با لباس منچسترسیتی گل سقوط تیم سابق خود را رقم زد، اشك ریخت. ساموئل اتوئو كاملاً متفاوت عمل كرد و جلوی چشم هواداران رقیب حركات اصیل سیاه پوستان را به معرض دید گذاشت. حركات خاص بازیكنان می تواند شخصیت آنها را از سایرین متمایز كند. شاید به اندازه تمام فوتبالیست های دنیا شادی های پس از گل وجود داشته باشد اما ما چند سبك منحصر به فرد را جدا كردیم.
● ارتعاش بدن
«روژه میلا» پس از به ثمر رساندن تك گل بازی كامرون مقابل كلمبیا در چهارچوب مرحله یك هشتم نهایی جام جهانی، كنار زمین رفته و با حركات خاص بدن شادی خود را ابراز كرد. «یان كولر» مهاجم متولد جمهوری چك نیز با حركات دست و تكان دادن زانوهای خود نوع جدیدی از شادی را ارایه كرد.
● آكروبات بازی
ابتدا «هوگو سانچز» پشتك زدن را مرسوم كرد. «جولیوس آگاهوا» از نیجریه نیز پس از گلی كه در بازی مرحله گروهی جام جهانی ۲۰۰۲ مقابل سوئد به ثمر رساند، ۶ پشتك پیاپی زد و در این عرصه ركورددار شد. «رابی كین» نوع طنزآمیز این حركت را ارایه كرد. او ۲ پشتك نصفه و نیمه می زد و سپس دست های خود را به شكلی خاص تكان می داد. «لوآلوآ» سرانجام در این عرصه تخصصی ویژه ای به دست آورد؛ هرچند ۵ هفته زودتر از پایان فصل به دلیل مصدومیت زانو خانه نشین شد.
● جهش و پرش
«تی مور كتسبایا» یك بار پس از گلزنی برای نیوكاسل، پیراهن خود را از تن خارج كرد، به سمت آگهی های تبلیغاتی كنار زمین رفت و به هر آنچه دم دستش بود، لگد زد. «شفكی كوكی» لباس های خود را درمی آورد و راهی آسمان می شد!
● خودنمایی
اریك كانتونا، سلطان اولدترافورد همراه همتیمی خود می دوید و در ادامه بدن خود را به او می كوبید! او گاهی اوقات با غرور تمام فقط هواداران را می نگریست، تیه ری آنری نیز از «اریك بزرگ» تقلید كرده و گاهی با تكان دادن انگشت، غرور خود را به رخ می كشد.
● حركات رومانتیك
می گویند فوتبالیست، یك بازیگر نیز محسوب می شود. به به تو در جام جهانی ۱۹۹۴ رقص «بچه بغل» را به نمایش گذاشت. اخیراً بازیكنان چلسی پس از گلزنی، دسته جمعی چنین حركتی انجام دادند. زمانی فرانچسكو توتی نمایش «بچه بغل» را اجرا كرد؛ به ماهرانه ترین شكل ممكن!
● حركات انتقام جویانه
رابی فاولر یك بار وقتی به اورتون گل زد، كنار خط عرضی رفته و به سبك خاصی خط سفید را بویید! یعنی چه؟ هواداران رقیب به او لقب كوكائینی داده بودند و رابی می خواست به این طریق حرف های آنها را اثبات كند.
● حركات شورانگیز
«چارلی جورج» با تكان دادن سرش، گیگز با دویدن در طول زمین و ماركو تاردلی با حركاتی كه آمیزه ای از غرور و شادی بی پایان بود، لحظات ویژه ای برای هواداران خلق كردند. یك بار «جاناتان وودگیت» مدافع وقت رئال مادرید پس از گلزنی، پزشك رئال مادرید (كه ۲ سال تمام او را درمان كرد) را در آغوش گرفت. لیلیان تورام نیز بعد از بازگشایی دروازه كرواسی در بازی مرحله نیمه نهایی جام جهانی ،۱۹۹۸ روی زمین نشست و با انگشت نقطه نامعلومی را نشان داد. بعدها مشخص شد منظور تورام، جایگاه زادگاه خود در نقشه جهان است!
● شادی هایی از نوع دیگر
«فینیدی جورج» گل صعود نیجریه به مرحله یك هشتم نهایی جام جهانی ۱۹۹۴ را زد و سپس مانند سگ ها راه رفت!

منبع: گاردین

منبع : روزنامه ابرار ورزشی