تصویری واقعی از جنگ

فیلم سینمایی «دكل» به عنوان نخستین تجربه كارگردانی عبدالحسین برزیده، با وجود آنكه چند سال پس از پایان جنگ تحمیلی ساخته و اكران شد، اما همچنان مخاطبان فراوانی دارد. در واقع «دكل» تصویر بخشی از خاطرات برزیده از جبهه ها محسوب می شود.
بنابراین فیلم به واقعیت زنده جنگ تبدیل شده و از اغراق و ارایه تصاویر غیرواقعی از جنگ دوری می كند. این فیلم كه سال ۱۳۷۴ ساخته شده داستان گروهی از رزمندگان است كه در برابر حمله دشمن مناطق مرزی، هسته مقاومت تشكیل می دهند. برزیده جزو فیلمسازان تحصیلكرده است كه در فیلم «دكل» مساله جنگ و زندگی را به صورت توامان مورد توجه قرار داده و اثری ضدجنگ نساخته است، بلكه عشق رزمندگان را به زندگی و فداكاری شان به تصویر كشیده، اینكه چطور برای دفاع از خاك وطنشان تن به جنگ ناعادلانه دادند. نكته قابل توجه فیلم «دكل» استفاده از مضمونی عاشقانه است.
شاخصه ای كه در فیلم های پیش از این كمتر یافت می شود. عشق امیر به مریم «خواهر فرمانده اش» یكی از ویژگی های بارز این فیلم است. نكته ای كه آن را از بیشتر فیلم های عرصه دفاع مقدس متمایز می كند. مریم در این فیلم به عنوان تنها شخصیت زن حضوری كمرنگ در داستان دارد. محور اصلی قصه، عملیات نظامی است.
رزمندگان ایرانی زمانی علیه دشمن، دست به مبارزه می زنند كه آنها مردم غیرنظامی و مظلوم شهر را مورد تهاجم قرار داده اند. حضور مداوم رزمندگان در جبهه، ادامه زندگی مردم زیر بمباران دشمن و فداكاری رزمندگان برای نجات همرزمان خود از منطقه تیررس دشمن، علاقه آنها را به زندگی خود و اطرافیانشان نشان می دهد.
این فیلم برای به دست آوردن جذابیت لازم از دو عنصر جلوه های ویژه مناسب و دكوپاژ دقیق فیلمنامه بهره می برد. محمدرضا ایرانمنش، مهدی قلی پور، نیلوفر محمدی، علیرضا اسحاقی و محمدرضا ثانی شهرام شریفی ایفاگر نقش های اصلی این فیلم هستند. این بازیگران در این اثر زندگی می كردند نه اینكه فقط به انجام كارهای نظامی بپردازند. اكثر اتفاقاتی كه در فیلم «دكل» مطرح می شود واقعیات را به نمایش می گذارند.
«دكل» در جشنواره فیلم فجر سال ۱۳۷۴ موفق به دریافت جایزه بهترین فیلم اول و نامزدی برای دریافت بهترین فیلمنامه، تدوین و صحنه آرایی شد.
علاوه بر این «دكل» در جشنواره فیلم دفاع مقدس سال ۱۳۷۵ جایزه بهترین كارگردانی، جلوه های ویژه و موسیقی متن را به دست آورد.
عبدالحسین برزیده در مورد این فیلم گفته است: «شخصیت هایی كه من در «دكل» به تصویر كشیدم شخصیت های واقعی با احساس و علاقه مند به زندگی بودند، به همین جهت زمانی كه مخاطبان فیلم را در جشنواره یا اكران عمومی دیدند، نظرشان در مورد افراد حاضر در جنگ تغییر كرد. این مخاطبان كه پیش از این فكر می كردند اشخاص حاضر در جنگ، ماشینی و مكانیكی هستند، متوجه شدند كه این اشخاص، انسان هایی تك بعدی نیستند و از جنبه های مختلف روحی بهره می برند.»

منبع : روزنامه ابرار