داستانی عاطفی در سیاسی ترین فیلم فرانسوا تروفو

فرانسوا تروفو «آخرین مترو» را با هدف نمایش پشت صحنه تئاتر، تجسم فضای زمان اشغال فرانسه و دادن نقش یك زن با مسوولیت به كاترین دونو ساخت و در این راه از خاطرات هنرپیشه هادر روزنامه های قدیمی بهره برده است. به گزارش ایسنا، «آخرین مترو» محصول سال ۱۹۸۰ فرانسه است كه در مدت زمان دو ساعت و ۱۳ دقیقه به شیوه فوجی كالر و اكوتوریسم صدای مونو ساخته شده است.
● درباره فیلم
فرانسوا تروفو درباره «آخرین مترو» می گوید: به تصویر كشیدن اهداف اصلی من در این فیلم، در نهایت به اثری عاطفی و ماجرایی مبدل شد. امیدوارم این فیلم تنفر من را از نژاد پرستی و تعصب نشان دهد و گویای علاقه عمیق من به آنهایی باشد كه شغل كمدین را انتخاب كرده اند و آن را برای همیشه اجرا می كنند. در «آخرین مترو» بار دیگر علاقه و گرایش عاطفی فراوان خود را به كاراكترهای ضعیفش نشان می دهد.
او در این فیلم تلاش یك زن را برای به سامان رساندن نمایشنامه های شوهرش به تصویر كشیده و چنان با تمام وجود با او همذات پنداری كرده كه تماشاگر را هم كاملا در این حس شریك می كند. «آخرین مترو» بین صحنه های خنده آور و گریه آور در حال نوسان است، بدون آن كه تماشاگر بتواند بفهمد، فیلم در نهایت به كدام جهت گرایش پیدا خواهد كرد. به نگاهی به آثار تروفو درمی یابیم برای این كارگردان روابط بین انسان ها مهمتر از مسائل سیاسی است. بر این اساس پاریس اشغال شده در دوران جنگ جهانی دوم تنها یك بهانه است تا تروفو اثرش را پیش ببرد و شخصیت های اصلی فیلم را درگیر درام و مسائل عاطفی كند.
با این حال منتقدان «آخرین مترو» را سیاسی ترین كار تروفو می دانند، چرا كه دوران اشغال فرانسه را توسط ارتش هیتلر به نمایش می گذارد. فیلم به شدت از بیان هر گونه شعار و ایدئولوژی پرهیز می كند و آنچه بیش از همه برای تروفو اهمیت دارد، شرح مستندگونه داستانی عاشقانه در یكی از موفق ترین مراكز تئاتری پاریس است.
● داستان فیلم
فیلمنامه «آخرین مترو» به قلم فرانسیس تروفو و سوزان شیفمن در ژانر درام و رمانتیك به نگارش درآمده است.داستان این فیلم درباره یك گروه تئاتر است كه در زمان جنگ جهانی دوم با برپایی نمایش های زیرزمینی اندك به فعالیت های ضدجنگ و ضدنازی روی می آورند. مدیر یك مركز تئاتر كه یهودی آلمانی الاصل است با ورود نازیها به فرانسه، ناچار می شود از كشور بگریزد و همسرش ماریون مامور می شود تا كارهای مربوط به تئاتر را در غیاب شوهرش انجام دهد و آنجا را بگرداند تا آنجا مصادره نشود.
● حضور در جشنواره هاو اكران عمومی
«آخرین مترو» تاكنون در كشورهایی چون: كانادا، آرژانتین، استرالیا، شیلی، فنلاند، فرانسه، سوئد، آمریكا و آلمان به نمایش درآمده است. این فیلم در سال ۱۹۸۱ كاندیدای دریافت جایزه اسكار بهترین فیلم خارجی شد. ساخته تروفو در همان سال جایزه بهترین فیلم خارجی را از جشنواره انجمن منتقدان فیلم بوستون دریافت كرد. «آخرین مترو» در سال ۱۹۸۱ همچنین در جشنواره فیلم سزار فرانسه شركت كرد و ۱۰ جایزه این جشنواره را به خود اختصاص داد.
نامزدی دریافت جایزه گلدن گلاب بهترین فیلم خارجی از دیگر موفقیت های این سینمایی بوده است.
● درباره فیلمساز
فرانسوا تروفو ششم فوریه سال ۱۹۳۲ در فرانسه دیده به جهان گشود. او دوران كودكی را در یك دارالتادیب گذراند و با كمك های «آندره بازن» با عالم سینما الفت گرفت. تروفو با نخستین فیلم خود «چهارصد ضربه» (۱۹۸۵) داستان كودكی را بیان كرد كه خانواده و معلم هایش به او توجهی نمی كنند.
او از بنیان گذاران جریان موج نو در فرانسه است و جز فیلمسازان موفقی بود كه با راه اندازی سیستم جدیدی از تولید و تهیه فیلم باعث پیشرفت قابل توجهی در سینمای فرانسه شد.از دیگر آثار تروفو می توان به «آخرین یكشنبه»، «سرگذشت آدل. ه»، «عروس سیاهپوش» و «فرانهایت ۴۵۱» اشاره كرد. تروفو در طول حیات هنری اش ۲۶ فیلم كارگردانی كرد و در ۱۴ فیلم به مهم به ایفای نقش پرداخت.
● بازیگران فیلم
در سینمایی «آخرین مترو» بازیگرانی چون: ژرار دپاردیو، (در نقش برنارد)، كاترین دونو (ماریون)، جین پویرت (جین)، آندره فرول، پائولت دوبوست و جین لوئیس ریچارد به ایفای نقش پرداخته اند.

منبع : روزنامه ابرار