راه طولانی هارگریوز

اوون هارگریوز ملی پوش انگلیسی خط میانی سرخپوشان باواریایی می خواهد بعد از رفع مصدومیت حضوری پرقدرت در تركیب بایرن مونیخ داشته باشد.
● روز نفرین شده ای بود
هارگریوز كه عناوین زیادی مانند قهرمانی در جام حذفی و بوندس لیگا را با بایرن به دست آورده است، با رفتن میشائیل بالاك از جمع سرخپوشان و پیوستنش به چلسی، شرایط ویژه ای پیدا كرد. او كه در تابستان گذشته و در رقابت های جام جهانی نمایش قابل قبولی ارایه داده بود، به گمان بسیاری از كارشناسان می توانست جای خالی هافبك طراح بایرنی ها را كه به انگلستان كوچ كرده بود، پر كند اما او و بایرن بدشانسی آوردند و این ملی پوش بریتانیایی تنها در ،۲ ۳ بازی اول فصل توانست برای تیم ماگات به میدان برود؛ زیرا در بازی با بیله فلد در ماه سپتامبر از ناحیه استخوان پا به شدت آسیب دید تا بازی های نیم فصل اول بوندس لیگا را از دست بدهد. هارگریوز آن روز منحوس را به خاطر دارد شانزدهم سپتامبر به نظر من یك روز نحس و نفرین شده بود. اصلا فكرش را نمی كردم عمق فاجعه تا این حد باشد. وقتی آن ضربه به من خورد بلند شدم اما درد بدی را حس كردم. می خواستم راه بروم اما دردم خیلی شدید بود، به هر حال چون فاصله ام تا خط كنار زمین زیاد نبود لنگ لنگان خارج شدم ولی دیدم اوضاع پایم بدتر از آن چیزی است كه من تصور می كنم.
● استخوانم حركت كرد!
پزشك تیم پایم را معاینه كرد و سپس گفت یك بار دیگر سعی كن. من ایستادم و چند قدمی راه رفتم. احساس می كردم استخوان پایم حركت می كند. حالت برق گرفته را داشتم. آنقدر دردم شدید شد كه دیگر حتی نمی توانستم به پایم دست بزنم همان جا بود كه متوجه شدم پایم بدجوری شكسته است.»این ملی پوش انگلیسی روزهای بعد از مصدومیتش را هیچ گاه فراموش نمی كند: «در ابتدا تصور نمی كردم كه شكستگی پا این قدرآزار دهنده باشد اما از همان لحظه ای كه نتوانستم روی نیمكت بنشینم و ادامه بازی را در نیمه دوم تماشا كنم، مشكلاتم شروع شد.دردی كه غیرقابل تحمل بود از یك سو، عدم توانایی در انجام كارهای شخصی از سوی دیگر به علاوه دوری از تمرینات و خانه نشینی واقعا كاسه صبر انسان را لبریز می كند، فكر نكنم تا روزی كه زنده ام سختی های این مدت را فراموش كنم. هر كسی كه زمانی دنبال توپ فوتبال دویده، می تواند درك كند دوری از دنیای توپ گرد تا چه حد می تواند تلخ باشد.»
● تمرین با توپ
در ماه نوامبر بار دیگر هارگریوز توانست توپ را با پاهایش به حركت در آورد و در واقع تمرین را آغاز كرد؛ البته به تنهایی و جدا ازسایرهمتیمی هایش اما همین مقدار هم برای او كه هفته ها را در خانه استراحت كرده بود، غنیمتی بزرگ محسوب می شد: «هر چند ناچار بودم از پای چپ مصدومم به دقت مراقبت كنم و آهسته حركت نمایم اما حركت با توپ بسیار خوشحال كننده بود. می دانم هنوز هم راه طولانی پیش رو دارم تا به آمادگی صد در صد برسم.وقتی چمن را لگد می كردم، احساس وصف ناپذیری داشتم. هر روز یك قدم به آمادگی نزدیك تر می شوم. این امر باعث می شود با تلاش بیشتری تمریناتم را پیگیری كنم.»
● بازی نكردن سخت است
برای یك بازیكن مصدوم هیچ چیز از دیدن اینكه همبازیانش به تمرین می روند، سخت تر نیست. هافبك ۲۵ ساله بایرن نیز به این موضوع اعتراف می كند: «واقعا مشكل است كه هر روز ببینی همبازی هایت تمرین می كنند و در كنار هم لحظات شادی را سپری می كنند و تو مجبوری از آنها دور باشی. من نزدیك به ۲ ماه در چنین وضعیتی بودم. اما باید بگویم در واقع وقتی چیزی را از دست می دهی به ارزش آن پی خواهی برد.
ژ تا هنگامی كه روی ۲ پایت راه می روی، می دوی و بازی می كنی، كمتر زمانی پیش می آید به ارزش سلامتی پاهایت فكر كنی و تنها زمانی كه مصدوم می شوی تازه درك می كنی خداوند چقدر مهربان است كه این نعمت ها را در اختیارت گذاشته است. می خواهم بازگشتی متفاوت داشته باشم و با چهره ای بسیار بهتر از گذشته در میانه میدان برای بایرن توپ بزنم.»هارگریوز كه مدت هاست مورد علاقه مقامات منچستریونایتد قرار گرفته، راضی نمی شود درباره وضعیت آینده اش و حضورش در آلمان یا انگلستان توضیح دهد: «من در حال حاضر با بایرن قرارداد دارم و جدا از علائق شخصی به عنوان یك بازیكن حرفه ای باید تا زمانی كه در یك باشگاه هستم فقط به فكر ارایه یك بازی خوب باشم، به همین دلیل هم در حال حاضر فقط به بهبود وضعیت پایم می اندیشم و دوست ندارم در چنین شرایطی راجع به انتقال به یونایتد حرفی بزنم. چون در حال حاضر بازیكن بایرن هستم.

منبع : روزنامه ابرار ورزشی