پنجشنبه, ۶ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 25 April, 2024
مجله ویستا
پایان جاهلیت
● پیامبر اسلام (ص) ، در یکی از سیاه ترین دوره های حیات اجتماعی بشر مبعوث شد
ویل دورانت در تاریخ تمدن نوشته است که در زمان تولد پیامبر (ص) همه ی ثروت ساکنان سرزمین حجاز به اندازه ای نبود که با آن بتوان محراب کلیسای درجه دومی مثل سانتاسوفیا در قسطنطنیه (مسجد ایا صوفیه ی امروزی در استانبول ) را تزئین کرد.
هفتاد سال بعد، اهالی این سرزمین ، امپراتوری های ایران و مصر را برانداخته بودند و تا اندلس (اسپانیای امروزی ) پیش رفته بودند و جز روم ، تمام سرزمین هایی را که در کتاب های مقدس از آن ها اسم برده شده ، تحت تسلط داشتند.
یکی از شعرای عرب پیش از اسلام ، در شعری ، اهالی سرزمین خود را چنین مدح کرده است : الخیل و اللیل و البیداء تعرفنا / السیف و الضیف و القرطاس و القلم . اسب ، شب ، بیابان ، شمشیر مهمان و کاغذ و قلم ، همه ، ما را می شناسند . اگر به این ها زن و شراب را هم اضافه کنیم ، تمامی دنیای عرب جاهلی را می توان تصویر کرد .
عرب ها خودشان به دوره ی تاریخی پیش از بعثت پیامبر (ص)عصر جاهلیت می گویند و آن را با قرون وسطای غرب مقایسه می کنند . اما بعضی از مورخان غربی ، این نسبت را قبول ندارند و عصر جاهلیت را از قرون وسطا بسیار بدتر و تیره تر می دانند.
عربستان ، سرزمینی است که بیشتر از سه چهارم آن را صحرا تشکیل می دهدو هر چهل سال یک بار در آن برف می بارد . تنها استثنا یمن است که به واسطه ی داشتن سرزمین های حاصلخیز ، تمدنی قدیمی و تاریخی مدون دارد .
از عربستان قبل از اسلام فقط در کتاب تاریخ هرودوت یونانی نام برده شده و بس . همین نشان می دهد که این سرزمین برای دو قدرت بزرگ دنیای آن روز ، هیچ اهمیتی نداشته است .
عرب ها در چنین سرزمینی زندگی می کردند . شهرنشین هایشان که کمتر از یک دهم کل جمعیت سرزمین بودند، کشاورزی و تجارت می کردند . اما بیشتر عرب ها چادر نشین بودند و به دنبال چشمه ها و آبگیرهایی که بر اثر باران جمع شده باشد ، از این نقطه به آن نقطه کوچ می کردند . زندگی عرب ها در بادیه (همان بیابان) می گذشت و همین ، خصوصیات روحی و اجتماعی این قوم را شکل می داد.
عرب ها صورت قبیله ای زندگی می کردند و قبیله برایشان مهم تر از هر چیزی بود . مثلی دارند عرب ها با این معنا که خیری که قبیله برای فرد دارد، خیلی بیشتر از خیری است که فرد برای قبیله اش دارد.
شتر ، بیشترین حیوانی بود که در میان عرب ها پیدا می شد. شیر شتر و میوه ی خرما، خوراک اصلی شان بود. مردمی بودند بدوی و ساده ؛ هم مهربان و هم خونخوار، هم بخشنده و هم بخیل ، هم محتاط و هم شجاع . شرف مرد عرب در شمشیرش بود و جنگ های طایفه ای بین آن ها بسیار رواج داشت . مرد عرب زود خشمگین می شد و تنها راه ابراز خشم را هم در کشتن می دید. در عصر جاهلی ، چهارجنگ بزرگ در میان قبایل عرب به راه افتاد که هر کدام بیشتر از ده سال طول کشید . دلایل به راه افتادن این جنگ ها که به نام فجار شناخته می شوند، از خنده دارترین حکایات تاریخ است .
جنگ فجار دوم ، این طور شروع شد که عربی در بازار عکاظ (در شهر مکه) ،مست از شراب ، صدا زد : من عزیزترین مرد عرب هستم . یکی دیگر پایش را مجروح کرد و به او خندید . و جنگ شروع شد .یک بار هم رئیس قبیله ای از همسرش پرسید به رگ غیرت رئیس قبیله برخورد و دو برادر زن را دشنام داد .کار به زد و خورد کشید و جنگی چهل ساله راه افتاد.
البته همیشه روزگار مرد عرب به جنگ نمی گذشت . هنر اعراب در شعر و زبان آوری هم بود. خواندن و نوشتن در میان عرب به جنگ نمی گذشت . هنر اعراب در شعر و زبان آوری هم بود . خواندن و نوشتن در میان عرب پیش از اسلام ، امری بی سابقه بود و در زمان بعثت، تنها ۱۷ نفر در کل قریش (بزرگ ترین قبیله ی عرب ) سواد داشتند. با این حال بعد از اسب و زن و شمشیر، شعر محبوب ترین چیز نزد عرب بود . تنها علمی که اعراب داشتند، همین علم صرف و نحو و اوزان شعری بود.
مهم ترین مسابقه ی شعری اعراب ، سالانه در بازار عکاظ بر پا می شد و به مدت یک ماه ، هر روز قبایل مختلف با شاعرانشان به جنگ هم می رفتند . داوران این مسابقه ، جماعت اعراب بدوی بودند که با تایید یا تحقیر ، ارزش شعر را مشخص می کردند . هفت شعر از میان این اشعار ،به حدی زیبا بودند که آن ها را با حروف طلا بر حریرهای مصری نوشتند و در خانه ی کعبه آویختند این شعرها به معلقات سبع معروف اند.
خانه ی کعبه ، مکان مقدسی است که یکی از معدود شهرهای عربستان بر گرد آن شکل گرفته بود و قرار بود خانه ی خدایی یگانه باشد. اما اعراب ، آن را به بتخانه ای تبدیل کرده بودند . از دین های آسمانی موجود در خارج از شبه جزیره ، اندک اطلاعی در جزیره نبود و هر قبیله یا گروهی ، بت خود یا قبیله ی هم پیمان را می پرستیدند . کسانی که متولیان این بت ها بودند، مردانی ثروتمند بودند.
هر قبیله باید یک دهم محصول و نیز نخستین بره ی هر چهار پایش را به بت تقدیم می کرد و این قربانی ها مستقیما به جیب متولیان بت ها می رفت . از یک سو در مکه و شهرهای دیگر، صاحبان بت ها مردانی ثروتمند بودند و از سوی دیگر ، عامه ی اعراب بدوی ، آنچان تهیدست بودند که گاه فرزندشان را اگر دختر بوده و نمی توانست برایشان کار کند، زنده زنده در گور می کردند .
این وضعیتی بود که عربستان پیش از اسلام داشت . سالها بعد ، امام علی (ع) خطاب به مردم مکه می گفت : آبی گندیده بودید که خدا به واسطه ی پیامبر ، برکتتان داد.
منبع : مرکز اطلاع رسانی خانواده شمیم
همچنین مشاهده کنید
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
خرید میز و صندلی اداری
خرید بلیط هواپیما
گیت کنترل تردد
سریلانکا توماج صالحی سید ابراهیم رئیسی رهبر انقلاب کارگران حجاب پاکستان مجلس شورای اسلامی رئیسی رئیس جمهور دولت سیزدهم مجلس
فضای مجازی کنکور سیل شهرداری تهران تهران هواشناسی پلیس سلامت فراجا قتل وزارت بهداشت قوه قضاییه
خودرو قیمت خودرو چین قیمت دلار قیمت طلا دلار بانک مرکزی بازار خودرو ایران خودرو سایپا بورس تورم
مهران مدیری تلویزیون سریال کتاب سینمای ایران تئاتر رادیو سینما شعر انقلاب اسلامی
کنکور ۱۴۰۳ دانشگاه فرهنگیان
رژیم صهیونیستی اسرائیل غزه آمریکا فلسطین روسیه جنگ غزه طوفان الاقصی حماس ترکیه عملیات وعده صادق اتحادیه اروپا
فوتبال پرسپولیس استقلال باشگاه پرسپولیس باشگاه استقلال فوتسال بازی تراکتور تیم ملی فوتسال ایران بارسلونا رئال مادرید لیگ برتر
مریخ فیلترینگ تسلا تبلیغات ایلان ماسک ناسا اپل فناوری نخبگان سامسونگ
سلامت روان داروخانه دوش گرفتن یبوست