پایان یک تابوی سیاسی

در اوج شكستهایی كه دولت بوش به بار آورد ،كاخ سفید ضربه ای دیگر ازدرون دریافت كرد. این ضربه از افشاگری یك دموكرات بازنشسته ولی پرنفوذوارد شد. اكنون همه آمریكایی ها چون ملتهای خاورمیانه از حرفهای تكان دهنده ای كه «جیمی كارتر» رئیس جمهوری اسبق آمریكا بر قلم رانده باخبر شده اند.
كارتر با كتاب «فلسطین، صلح نه آپارتاید» خود، یك اتفاق بی سابقه را به ثبت رسانده است .او یك تابوشكنی كرده ودر حریم ممنوعه ای وارد شده است كه حتی رسانه ها واصحاب اطلاع رسانی آمریكا از ورود در آن هراس دارند.كارتر درمقام مشهورترین سیاستمدار آمریكا واشنگتن وتل آویو را برابر پرسشهایی بنیادین قرار داده است .لكن اهمیت حركت كارتر دراین نیست كه فقط پرده ازصورت آپارتاید صهیونیستها كنار زده یاخیانت كاخ سفید به تعهدات صلح جویانه راعیان كرده است بلكه ارزش كار رئیس جمهور پیشین آمریكا در ترازوی دیگری به نام جزم ستیزی سنجیده می شود كارتر برجان سخت ترین باورسیاسی آمریكایی ها شوریده است .
سخن متهورانه كارتر این است كه چرا قابل انتقاد ترین پدیده دنیای سیاست واندیشه یعنی اسرائیل در جامعه آمریكا درحصار تقدیس قرار می گیرد.
از این روست كه اثر كارتر بیش از تحسین سیاستمداران با اقبال محافل روشنفكری روبرو شده است گویی ژرفای تابو شكنی كارتر را اصحاب اندیشه بیشتر دریافته اندكه او از مظلومیت نقد واسارت آن در چنگ سیاست، سخنها گفته است.
از ۱۹۴۸ كه خاك وسرزمین فلسطینیان با پشتوانه دیپلماسی غرب به چنگ صهیونیستها افتاد، طایفه پرشماری از متفكران ورجال سیاسی، زبان به نقد سیاستهای واشنگتن ومتحد منطقه ای او (تل آویو) گشوده اند اماهنررهبر متقدم دموكراتها دراین است كه میدانی نو برای نقد این مناسبات خلق كرده است. كارتر در این میدان نماینده وسخنگوی جامعه ومردم آمریكا است او كه هنوز تصویر یك وكیل وادی حقوق بشر رابرای آمریكایی ها دارد، اینجا نیزپرچم دفاع از حقوق شهروندان آمریكا را دردست گرفته است. ازهمین روست كه محافل حقوقی از كتاب او به یك لایحه دفاعی تعبیر كرده اند. لایحه ای كه حول بدیهی ترین وبنیادی ترین حقوق سیاسی آمریكایی ها یعنی حق نقد، تدوین شده است. اوج هنرنمایی رئیس جمهور آمریكا آنجا نمایان می شودكه او تراژدی و مظلومیت نقد در فضای سیاسی آمریكا را به ریسمان حق دانستن، می آویزد. كتاب «فلسطین، صلح نه آپارتاید» محاكمه علنی همه سیاستمدارانی است كه مردم وجامعه خود را از شنیدن زنده ترین حقیقت تاریخ یعنی فلسطین محروم می كنند. در محكمه پرهیجانی كه كارتر برپایه مستندات این كتاب برپا می كند زمامداران در برابر اتهام سنگینی به نام فریب مردم واقع شده اند. امااین كیفر خواست دامن همه كسانی رامی گیرد كه دست به تحریف ، یا وارونه سازی حقایق سرزمینهای اشغالی می زنند.
به هرحال اكنون كارتر می كوشد تا چهره یك حقیقت مكتوم در تاریخ غرب را برای آمریكایی ها بازگو كند، داستانی كه تنها بخشی از آن زلزله ای را در افكار عمومی آن سامان ایجاد كرده است تاحدی كه حتی عنوان كتاب او، خشم آمریكایی های حامی اسرائیل را همراه داشته است وآنها جملگی مدعی شده اندكه این عنوان تحریك آمیز است. چرا كه سخن كارترداستان سركوب سیاهپوستان آفریقای جنوبی را توسط سفیدپوستان یادآوری می كند. یونگه ولت روزنامه آلمانی ۱۳ آذر ماه خبر دادكه: از دو هفته پیش كه كتاب كارتر منتشر شده است تقریباً تمام روزنامه های بزرگ آمریكا به این كتاب بی اعتنایی نشان داده اند.
كارتر تاكنون كوتاه نیامده است. او درآخرین مصاحبه اش تأكید كرده كه آمادگی دیدن همه نوع اتفاق را پس از این افشاگری داشته است. زیرا پرده از اسراری كنار زده كه در آمریكا شناخته شده نیستند وتاكنون به مردم نگفته اند.
«در ایالات متحده وحشت زیادی نسبت به انتقاد از اسرائیل وجود دارد، كه همین وحشت موجب سكوت نه تنها در محافل مسلمانان بلكه در بین رسانه های خبری نسبت به اقدامات اسرائیل شده است.»
● حقیقتی در قامت یك كتاب
كتاب كارتر ۲۳آبان ماه در وین منتشر شد امامحتویات كتاب قبل از زبان خود مؤلف وباحضور كارتر در شبكه های تلویزیونی آمریكا واروپا در معرض آگاهی عموم قرارگرفت.
تاریخی ترین سخن كارتر همان است كه تیتر رسانه های منطقه شد «فلسطین اول از همه است چرا كه این سرزمین فلسطینی ها است و نه اسرائیل.»
كارتر كلید واژه ای بنام آپارتاید را برای نقد صهیونیستها انتخاب كرده است. او با این منظر توانسته تمام اعمال غیر اخلاقی این رژیم را زیر این مفهوم فراگیر نقد كند.او این نگاه را در عنوان كتاب «فلسطین، صلح نه آپارتاید» امتداد بخشیده است.
كارتر در كتاب خود ابتدا روشن می كند كه چرا كلمه آپارتاید را برای توضیح رفتار صهیونیستها برگزیده است.او می گوید :این عنوان را برای این انتخاب كردم كه هر روز در اسرائیل و اروپا مطرح است.این واژه می تواند به ما نشان دهد كه در نوار غزه چه می گذرد.كارتر درتوصیف مصائبی كه آپارتاید اسرائیل پدید آورده می گوید: این آپارتاید كه در سراسر سرزمینهای اشغالی شایع است، آزار شدید فلسطینی ها می باشد كه توسط اقلیتی از اسرائیلی ها انجام می شود.صحبت از نژادپرستی نیست بلكه میل آنها به اشغال و ضبط و استعمار سرزمین فلسطین است. حاكمان تل آویو در حالی صحبت از خروج از قسمتی از سرزمینی كه اشغال شده می كنند كه بقیه را نگه می دارد و از سوی دیگر همان بخش داده شده به فلسطینی ها را هم محاصره و دیوار دورش می كشد.
دومین كلید واژه كارتر درنقد و افشای رفتار آمریكا و رژیم صهیونیستی، صلح است.او در جای جای كتابش می گوید كه روند صلح كاملاً خاموش است وچراغ صلح را دولت بوش ودولتمردان امروز اسرائیل خاموش كرده اند.كارتر تأكید می كند حتی یك روز هم ظرف شش سال گذشته برای مذاكرات صادقانه جهت صلح در اسرائیل وجود نداشته است.گروهی اقلیت در اسرائیل كه اقلیت مهمی هستند زمین را به صلح ترجیح می دهند و حاضر به صلح نیستند.او تأكید می كند كه اسرائیل حتی به توافقی كه با حضور آمریكا انجام داد وفادارنماند.
در سال ۲۰۰۳نروژیها با قراردادی موافقت كردند كه قرارداد اسلو نام گرفت.در هر دو مورد رهبران اسرائیل برنده جایزه نوبل شدند كه اساس آن خروج اسرائیل از سرزمینها بود اما سه رهبر اخیر اسرائیل این اصل را رها كرده اند.
كارتر درباره شبكه مخوف حاكمان تل آویو توصیف عجیبی دارد: پس از این كه با عباس ملاقات داشتم و در مورد دولت ائتلافی صحبت كردم و او هم رد كرد با رهبر حماس صحبت كردم، او یك پزشك است كه انتخاب شده است.در حال حاضر هم در زندان اسرائیل است وقتی كه اصرار بربه رسمیت شناختن اسرائیل كردم گفت: «رئیس جمهوری كدام اسرائیل را می گویید، آیا درباره اسرائیلی صحبت می كنید كه سرزمینهای ما را اشغال كرده، آیا درباره اسرائیلی صحبت می كنید كه دیوار دور مردم ما كشیده است، آیا درباره اسرائیلی صحبت می كنید كه ما را از حقوق اولیه انسانی محروم كرده است كه نمی توانیم از یك قسمت از سرزمین خود به قسمت دیگر برویم، ما نمی توانیم این اسرائیل را به رسمیت بشناسیم.»
او در ادامه از برقراری یك نظام خشونت توسط اسرائیل سخن می گوید:این نظام توسط نظام خشونت بار اسرائیل در سرزمین فلسطین و فلسطینی ها كه می خواهند در سرزمین خود زندگی كنند، طراحی شده است و پیشنهاد جسورانه او این است كه برای این كه صلح ایجاد شود، اسرائیل باید از سرزمینهای اشغالی بیرون برود. نه این كه تنها از چند جایی كه مایلند بیرون بروند و ۱۵۰قسمت دیگر از سرزمین فلسطین را رها كنند.
كارتر در باقی قسمتها داستان كشتار و سركوب صهیونیستها را بیان می كند:
اسرائیل ۹هزار و ۲۰۰ فلسطینی را در زندان دارد كه شامل تقریباً ۳۰۰ كودك و به عبارتی دقیقتر ۲۹۴كودك كه برخی از آنان زیر ۱۲ سال هستند.دست كم ۱۰۰ زن فلسطینی نیز در زندان های اسرائیلی اسیر هستند.
كارتر علاوه بر این ها به یكی از ادعاهای آمریكاییها درباره خشونت طلب بودن حماس خط بطلان می كشد و می گوید: انتخابات ژانویه كه حماس برنده شد را نظارت كردیم.آنها ۴۲ درصد آرای مردم را به خود اختصاص دادند، این انتخابات آزاد، عادلانه و سالم بود و توسط مركز كارتر، مؤسسه دموكراتیك ملی و ناظرین اتحادیه اروپا به تأیید رسید.هیچ كس در صحت آن تردیدی ندارد.این خواست مردم فلسطین بود و می خواستند كه آنها در مجلس باشند.
در آن زمان فكر كردم كه مسأله دولت ائتلافی خواهد بود، ولی سریعاً آمریكا و اسرائیل گفتند، «ما دولتی كه حماس رهبران آن باشند قبول نمی كنیم.» به همین دلیل كمكهای مالی به تمامی مردم فلسطین قطع شد چرا كه آنها رأی آزادانه دادند.مجدداً تكرار می كنم حماس از سال ۲۰۰۴ تاكنون حتی یك اقدام تروریستی كه منجر به كشته شدن یك اسرائیلی شده باشد، مرتكب نشده است.

محمد بخشنده

منبع : روزنامه ایران