باور کنیم «گل» در ایران کمتر می روید!

فوتبال، واژه ای است كه شرح و تفصیل جزییات آن خود یك لغتنامه قطور را می طلبد اما همین فوتبال با همه گستردگی خود، جذابیتش را مدیون چهارچوب دروازه ها است؛ هرگز گلی در میانه میدان نمی روید.
بازیكنی هم كه ۱۰ یار حریف را در وسط مستطیل سبز دریبل بزند اما گلی نزند، دریبل های خارق العاده او چندان كه باید در اذهان بایگانی و در ادامه تداعی نمی شود اما یك توپ كه به سادگی از خط دروازه می گذرد، یعنی همه چیز! گلی كه «كانیگیا» به ابرقدرتی به نام برزیل در جام جهانی ۱۹۹۰ ایتالیا زد، تار و مار دار و دسته كاره كا، آلمائو و دونگا را به باد داد. با این حساب می بینید كه «گل» در فوتبال یعنی همه چیز. البته كسانی كه با دیدی ایده آلیستی به هر موضوعی نگاه می كنند، شاید ادعا كنند كه زیبایی فوتبال در «گل» خلاصه نمی شود اما مهمترین موردی كه سرنوشت را در فوتبال رقم می زند، «گل» است و لاغیر.
با این حساب لیگ ها یا رقابت هایی از جذابیت و گیرایی بیشتری برخوردار هستند كه در آن گل های فراوانی به ثمر برسد. برای رسیدن به گل نیز نیاز مبرمی به وجود مهاجمانی است كه ششدانگ و قهار در امر گلزنی باشند. در این بین دروازه بان هایی مطرح می شوند كه در حضور گلزنان بزرگ، شكست ناپذیر لقب گیرند. با این تفاصیل اگر بخواهیم لیگ برتر ایران را از این ۲ منظر یعنی داشتن گلزنانی قهار و دروازه بان هایی شكست ناپذیر مورد تحلیل قرار دهیم، به نتایج نه چندان جالبی دست می یابیم؛ پیوس ها، دایی ها و عنایتی ها را چه شد؟
رقابت های باشگاهی ایران طی ۳ دهه اخیر مهاجمانی را به خود دیده كه از نظر گلزنی واقعاً مهره های كارآمد و قابل احترامی بودند.فرشاد پیوس در دهه ۶۰ و علی دایی در دهه ۷۰ برای پرسپولیس گل های زیادی به ثمر رساندند.
غلامرضا عنایتی هم در دهه ۸۰ برای ابومسلم و استقلال بیشترین گل ها را زد. هر ۳ بازیكن نامبرده بارها آقای گل لیگ فوتبال ایران شدند اما در دوره اخیر لیگ برتر كه ۱۳ هفته از آن سپری شده است، مهاجمی وجود ندارد كه ازهرضربه اش بوی یك گل به مشام برسد. تمام قدرت گلزنان فوتبال باشگاهی ایران در مهاجمی خلاصه می شود كه این روزها به عنوان سرمربی روی نیمكت سایپا می نشیند!
این اتفاق شاید نادرترین اتفاق در دنیای فوتبال باشد كه یك بازیكن پا به سن گذاشته، بیشترین توان خود را صرف هدایت تاكتیكی یك تیم در سمت مربی آن كند و در لیگ مربوطه نیز در صدر جدول گلزنان قرار گیرد. او هم اكنون با ۷ گل زده، بهترین گلزن لیگ برتر ایران است. «فریدون فضلی» از استقلال اهواز و «آلن آدویچ» از صباباتری هم با ۶ گل در تعقیب این سرمربی گلزن هستند اما فراموش نكنید كه ۲ مهاجم یادشده نتوانسته اند در هر بازی حتی نیم گل به ثمر برسانند كه همین مسأله آمار ضعیفی برای یك مهاجم به شمار می رود. شاید علت اصلی كمبود گلزنان مطرح در فوتبال ایران، كوچ مهاجمان مطرح ایرانی به تیم های ملی اماراتی باشد.
● دروازه بان هایی با اشتهای فراوان
غیر از فرشید كریمی كه طی ۱۲ بازی ۹ گل خورده، بقیه دروازه بان های حاضر در لیگ ۸۵ (حتی وحید طالب لو به نسبت بازی های انجام داده خود) گل های زیادی دریافت كرده اند، طالب لو طی ۶ بازی ۵ گل خورده كه اگر این آمار را در عدد ۲ ضرب كنیم، یعنی از ۱۲ بازی ۱۰ گل خورده است.
با این حال ركورد شخصی فرشید كریمی هم چندان كه باید، جالب نیست؛ چراكه او در هر بازی نزدیك به ۷۵ صدم گل دریافت كرده است.
روزگاری بود كه در این فوتبال «احمدرضا عابدزاده» بیش از ۷۳۰ دقیقه متوالی گل دریافت نمی كرد، آن هم در حضور مهاجمانی كه خطرناك بودند و خروج گلزنان مطرح از فوتبال ایران باب نبود اما دروازه بان های شاغل در لیگ ۸۵ با اینكه حتی یك گلزن ششدانگ در فوتبال ایران حداقل از نظر آماری وجود ندارد، از همین منظر عملكرد واقعاً ضعیفی داشته اند. از این مطالب كه بگذریم، بد نیست نگاهی به عملكرد تیم های مطرح لیگ های معتبر اروپایی داشته باشیم.
● آمار غیرقابل مقایسه
سایپا با ۲۳ گل زده و تفاضل گل مثبت ۹ بهترین تیم ایران شناخته می شود. اما تیم های مطرح اروپایی در لیگ های خود چه كرده اند؟ رم در ایتالیا با ۳۶ گل زده طی ۱۶ بازی صاحب تفاضل گل مثبت ۲۲ است. منچستریونایتد در ۱۸ بازی، ۳۸ گل زده و فقط ۱۰ گل دریافت كرده است كه حاصل آن می شود تفاضل گل مثبت .۲۸ وردربرمن با ۴۷ گل زده طی ۱۷ مسابقه صاحب تفاضل گل مثبت ۲۵ است، یعنی میانگین ۳ گل زده در هر بازی! لیون در لوشامپیونه و در ۱۸ بازی ۳۹ گل زده و فقط ۱۱ گل دریافت كرده است؛ این یعنی تفاضل گل مثبت .۲۸ بارسا هم در لالیگا در ۱۵ بازی ۳۳ گل زده و دارای تفاضل گل مثبت ۲۲ است.
امیدواریم فقط برخی ها این استدلال را نكنند كه تیم هایی چون بارسا، وردبرمن، لیون، منچستریونایتد و رم قابل مقایسه با سایپا نیستند؛ آن وقت مجبور هستیم ما هم پاسخ دهیم رقبای این تیم ها نیز قابل مقایسه با رقبای سایپا نیستند. حرف آخر اینكه فوتبالی جذاب است كه «گل» در آن بیشتر بروید. برای مثال سایپا طی ۱۳ مسابقه جمعاً ۳۷ گل زده و خورده دارد اما طی ۱۷ بازی تیمی چون وردربرمن، كلاً ۶۹ گل رد و بدل شده است كه خود از هر شرح و تفصیلی گویاتر است.

منبع : روزنامه ابرار ورزشی