شون کانری در ترکیه

● مامور ما در استانبول
شون کانری یکی از اسطوره های بازیگری عصر ماست که اکنون در هفتاد و پنجمین سالگرد زندگیش هم چنان شاداب و سرگرم بازی در فیلم هاست. البته وی از نیمه دوم دهه نود شروع به کاستن از تعداد حضور خود روی پرده کرده و در هزاره جدید تنها دو فیلم – یافتن فارستر و لیگ مردان شگفت انگیز- از او به نمایش در آمده است.
کانری چهل و دو سال پس از فیلم از روسیه با عشق و قرض دادن صدایش به یک بازی ویدیویی به همین نام، به استانبول بازگشته ، اما این بار نه برای بازی در فیلم بلکه برای تعطیلات و استفاده از سواحل زیبا و آفتابی آنتالیا به ترکیه سفر کرده است. ولی بودن وی در تعطیلات مانع از آن نشد که دوستدارانش به استقبال او نروند. او را در کانون فیلم میتحت آلام پیدا کردم، جایی که دوستدارانش مراسمی برای بزرگداشت او در بیست و پنجم اوت ترتیب داده بودند.
● با شناخته شده ترین نقش تان شروع می کنیم؛ جیمز باند که ساخت سری آن از اوایل دهه شصت آغاز شد. خود شما میان این فیلم ها و جنگ سرد رابطه ای می بینید؟
▪ البته ، حوادث دنیا روی فیلم ها تاثیر می گذارند و بر عکس. در آن سال ها " دشمن " اتحاد جماهیر شوروی و چین بود. حالا دنیا عوض شده و در فیلم های امروز به دشمنان تازه ای نیاز داریم... این دشمنان می توانند مریخی ها یا تروریست ها باشند.
● در حال حاضر پروژه ای وجود دارد که مشغول کار در آن باشید؟
▪ در سال های اخیر چندان تمایلی به بازی در فیلمی نداشته ام. دلیل آن هم ناراحتی هایی بود که در فیلم های آخرم متحمل شدم و اگر پیشنهادی که نتوانم آن را رد کنم ، پیش نیاید فکر نمی کنم در فیلمی بازی کنم. سینمای امروز دچار معضل تهیه کننده است. تهیه کننده هایی که به کار خود وارد باشند روز به روز کمتر می شود.
● شما در مقایسه با هم نسل های خودتان مثل پل نیومن ، رابرت ردفورد و کلینت ایستوود صاحب کارنامه بازیگری پر بار تری هستید، چگونه موفق به این کار شدید؟
▪ یکی از دلایل این کار زندگی نکردن در هالیوود بود. وقتی آن جا زندگی نکنید تبدیل به کسی می شوید که همه به دنبال تان هستند. این را هم بگویم، هیچ بازیگری نمی تواند موفقیت همه فیلم هایش را تضمین کند.اما من همیشه پروژه هایی را انتخاب کردم که می خواستم آنها را روی پرده ببینم. خیلی از تولیدات عظیم ممکن است در گیشه شکست بخورد، ضمناً فرمول هایی هم که امتحان شان را پس داده اند، همیشه ضامن موفقیت نیستند.
در واقع فیلم ها توسط تماشاگران خلق می شوند. چیزی که باعث موفقیت یک فیلم در عرصه بین المللی می شود وجود عناصر احساسی جهان شمول است. اگر در فیلم تان چنین عناصری وجود دارد، فرقی نمی کند که نقش یک آدمیرال روسی یا یک راهب را بازی کنید، تماشاگر شما را درک و قبول می کند. موفقیت فیلم ها به خاطر مخاطب قرار دادن انسان های زیاد ناشی می شود. تصور می کنم فیلم های من چنین ویژگی هایی را داشته اند.
● فیلم های تان، مخصوصاً سری باند، در اروپا بسیار موفق بوده، مگر نه؟
▪ نه، اتفاقاً چیزی که می خواستم بگویم این بود که بسیاری از فیلم های من در تمام دنیا موفق بود. ولی فیلم های باند در روسیه اصلاً موفقیتی به دست نیاورد، دلیل این کار نشان دادن شوروی به عنوان دشمن بود.
● از کار کردن در کدام فیلم لذت بیشتری برده اید؟
▪ فکر می کنم از ایندیانا جونز و آخرین جنگ صلیبی که استیون اسپیلبرگ کارگردانی اش کرد. جدا از خوب بودن سناریو و بازیگران و منظم و مودب بودن اسپیلبرگ؛ به عنوان یک کارگردان همیشه با روی باز از پیشنهادات بازیگران استقبال می کرد. در پایان حاصل کار تمامی بازیگران روی پرده منعکس شده بود. فیلم بسیار موفقی بود و به نظرم ارضاء کننده ترین فیلم من هم همین ایندیانا جونز است.
● محبوب ترین فیلم تان کدام است؟
▪ اسم بردن از یک فیلم خیلی سخت است، چون وقتی برمی گردم و به عقب نگاه می کنم فیلم هایی را می بینم که امکانات زیادی برای موفقیت داشته اند. اما حیف که در این زمینه کار زیادی از دست من برنمی آید. باید اذعان کنم که درموفقیت فیلم امور پخش و بازاریابی آن بسیار اهمیت دارد. مثلاً فیلم نام گل سرخ- که خیلی دوستش دارم- به خاطر پخش غلط در آمریکا فقط دو میلیون دلار عواید داشت. اما در اروپا فقط در سه هفته اول نمایش بیش از ۶۲ میلیون دلار درآمد کسب کرد. برعکس اروپایی ها ، تنها عکس العمل گسترده آمریکایی ها ، که اطلاعاتی درباره قرون وسطی ندارند، در برابر فیلم داشتند این بود" چرا این آدم ها این قدر دندان های شان کثیف است؟".
● درباره بازیگران غیر حرفه ای چی فکر می کنید؟
▪ کارگردان هایی مثل آنتونیونی به خاطر بودجه اندکی که دارند مرتباً از بازیگران غیر حرفه ای استفاده می کنند و بسیار هم موفق هستند. مثالی می زنم در فیلم یافتن فارستر - ساخته گاس ون سنت- راب براون ، جوانی که می خواست نویسنده بشود، خیلی خوب بازی کرد. در صورتی تا قبل از آن در هیچ فیلمی شرکت نکرده بود.
● در پنج فیلم به کارگردانی سیدنی لومت بازی کرده اید، رابطه تان با لومت چطوری است؟
▪ سیدنی از دوستان خوب من است. به تازگی آخرین فیلمش مرا گناهکار می دانید؟ را به پایان رساند. او برای کارگردان بودن واجد تمام خصوصیات لازم است : سخت کوش، حرفه ای و کسی که موقع فیلمبرداری بسیار سخت گیر است.
● معیارهای تان برای پذیرش یک نقش چیست؟
▪ اولین معیارم بعد از خواندن فیلمنامه داشتن این احساس است که " آره، دلم می خواهد این فیلم را روی پرده ببینم". اگر فیلمنامه نتواند شما را از همان صفحات اول به هیجان بیاورد، تحمل روزهای سخت فیلمبرداری تا پایان پروژه بسیار سخت تر می شود.
● نقش گاندالف را در ارباب حلقه ها رد کردید، صحت دارد؟
▪ درسته.
● نقش معمار در انقلاب ماتریکس را هم رد کردید؟
▪ بله، درسته.
● چرا؟
▪ علت اش ساده است. فیلمنامه هر دو فیلم را نفهمیدم. مخصوصاً ماتریکس، می توانم بگویم حتی یک کلمه اش را نفهمیدم. تصور می کنم برای من زیادی هوشمندانه بود.

منبع : وب سایت سینمائی هنر هفتم