پرده مصلحت روی پرونده دوپینگ استقلال ۳۱ سال قبل

همایون بهزادی از دسته آدم هایی در فوتبال ما بود که از همان دوران بازیگری با صفات رهبری جمع در میدان شناخته می شوند. مثل آن سال های صعود به المپیک ۱۹۶۴ توکیو که گهگاه خودش جای خودش را در زمین به مربی تیم اعلام می کرد. همین مساله حتی یک بار منجر به نیمکت نشینی او و استفاده از یک جوان دیگر در ترکیب تیم ملی یعنی جلال طالبی شد.
به هر حال خصوصیات بارز رهبری و فرماندهی او باعث شد که وقتی دهداری از جمع شاهینی ها و پرسپولیسی ها جدا شد، رهبری موروثی این جمع که در بین خودشان رفته رفته یک فرقه نوظهور درست کرده بودند به دست همایون بهزادی بیفتد. همایون بهزادی رهبری پرسپولیس را در دست گرفت. در واقع او بزرگتر فرقه یی شد که به نام دکتر اکرامی پایه گذاری شده و با دکترین پرویز دهداری به نام پرسپولیس حیات دوباره یافته بود.
اگر قهر همایون بهزادی در سال ۴۹ از پیکان و بازگشت او و دوستانش به پرسپولیس نبود، شاید پرسپولیس برای همیشه از دل تاریخ فوتبال ایران پاک شده بود. بنابراین برای بقای پرسپولیس به جز دکترین دهداری، نیاز به ارائه یک نام دیگر هم داریم؛ همایون بهزادی، وقتی حمید جاسمیان از پرسپولیس جدا شد و دهداری با رهبری تیم گارد و سپس تیم ملی نشان داد که تمایلی برای مربیگری در پرسپولیس ندارد، همایون بهزادی خودش را برای مربیگری در پرسپولیس گرم می کرد. ابتدا در دوران مربیگری حسین فکری و سپس آلن راجرز - همایون بهزادی از این دومی درس های بسیار آموخت.
بدنسازی در تپه های داودیه ثمره همفکری و ایده پردازی مشترک آلن و همایون بود. بعدها دانش آلن برای کار تهی شد و او در پرسپولیس به مرحله تکرار رسید. سال ۵۲ وقتی آلن راجرز در مدت تعطیلی طولانی فوتبال لیگ به انگلستان رفت، روز بازگشت خود را ۱۶ شهریور مشخص کرده بود. طی ۴۰ روز همایون بهزادی پرسپولیس را تمرین داده بود. روز بازی ۶ - صفر همه چیز به نام مردی در رفت که تازه ۱۰ ساعت بود تیم را بعد از ۴۰ روز تحویل می گرفت.
آلن راجرز که امروز در ۸۳ سالگی زنده است و چندی قبل به تهران آمد و میهمان باشگاه پرسپولیس بود، آخرین درس های خود را در پاییز سال ۵۳ به بهزادی آموخت و رفت.
این درست که هرگاه همایون بهزادی از غیبت راجرز بهره می برد و سرمربی تیم می شد، بارقه هایی از تولد یک سرمربی بااستعداد و هوشمند درست مثل ستاره دوران بازیگری از خود بروز داده و به نمایش می گذاشت اما یادتان باشد که مربیگری به تنهایی، بدون سنگینی نام راجرز، سنگینی مسوولیت را بر دوش همایون بهزادی می انداخت که در آن موقع تازه ۳۳ ساله شده بود. آن هم در شرایطی که علی عبده به دنبال بازگشایی دوباره شاهین در این سال ها با نام شهباز بسیار تلاش می کرد که محبوبیت پرسپولیس تحت الشعاع محبوبیت شاهین قرار نگیرد، لذا از ستارگان قدیمی شاهین که در پرسپولیس بازی می کردند درخواست کردبه شاهین برنگردند و در پرسپولیس با فوتبال خداحافظی کرده و جاودانه شوند.
هادی طاووسی، بیوک وطنخواه و جعفر کاشانی حرف او را گوش داده و خداحافظی کردند اما محراب شاهرخی و حسین کلانی به شاهین برگشتند. دوستان نزدیک همایون، اطرافش نبودند. آلن راجرز هم رفته بود، بنابراین همایون بهزادی واقعاً تنها شد. این تنهایی برای بهزادی عذاب آور بود. با این حال او شروع به نمایش مهمترین و بارزترین وجه مربیگری خود یعنی جوانگرایی و استعدادیابی در پرسپولیس کرد. در این راستا او جوانانی مثل محمدحسین دادکان، محمدرضا زادمهر، فرزین قوام رضایی و... را به پرسپولیس آورد.
از جمع دوستان و همبازیان سالیان دور در شاهین و پیکان فقط آشتیانی، رضا وطنخواه، پروین، ادیبی و ایرنپاک کنارش مانده بودند.
روز ۱۷ اسفند ۵۳، همایون بهزادی در اولین تجربه سرمربیگری رسمی خود بعد از ۳ بازی دوستانه یی که سرخپوشان برای خداحافظی جعفر کاشانی، بهمن صالح نیا و اصغر شرفی برگزار کردند به مصاف راه آهن رفت و در یک بازی تلخ تیم پرسپولیس با حساب ۳-۲ به تیم راه آهن باخت تا آغاز کار همایون بهزادی روی نیمکت رسمی شیرین نباشد، در روز ۲۲ اسفند پرسپولیس، آرارات را ۳ - صفر برد. دکتر زادمهر ۱۸ساله در آن بازی، به نام همایون بهزادی اولین گل خود برای پرسپولیس را به ثمر رساند. در سومین بازی که روز ۸ فروردین سال ۱۳۵۴ برگزار شد، پرسپولیس، ملوان را با نتیجه ۳ - یک شکست داد.
چهارمین بازی برابر پاس بود که دو تیم به تساوی رسیدند و در پنجمین بازی که روز ۲۲ فروردین سال ۵۴ انجام شد، پرسپولیس و دارایی به تساوی یک - یک رسیدند. پرسپولیس در روز ۲۸ فروردین سال ۵۴، تیم تراکتورسازی را با حساب ۳ - صفر برد. جهانگیر فتاحی یکی دیگر از ستارگان تازه وارد همایون بهزادی در این روز دو گل برای پرسپولیس زد و همه چیز به روز موعود رسید. روز ۵ اردیبهشت ۱۳۵۴ پرسپولیس و استقلال باید به مصاف هم می رفتند. شب قبل از بازی به همایون بهزادی خبر رسید که چند بازیکن تیم تاج سابق در یک محفل شبانه اقدام به مصرف تریاک کرده اند.
در روزگاری که آزمایش دوپینگ در فوتبال ما وجود نداشت مصرف مواد نیروزا یا مخدر نمی توانست چندان پرسروصدا باشد اما همایون بهزادی این برگ برنده را برای ساعت مبادا، در آستین نگه داشت. در بازی دو تیم برخلاف انتظار، آبی پوشان بهتر بازی کردند و موفق شدند پرسپولیس را با حساب ۳ - یک شکست دهند. بلافاصله بعد از بازی همایون بهزادی، فوتبال لیگ را با اعلام اینکه تاجی ها دوپینگ کرده اند تحت الشعاع قرار داد.
ولوله یی در فوتبال افتاد. این در حالی بود که مصرف کنندگان تریاک ۴ اردیبهشت ۱۳۵۴ و آن شب کذایی چند یار ملی پوش باشگاه تاج سابق بودند. فدراسیون فوتبال قانوناً نمی توانست از شکایت رسمی باشگاه پرسپولیس چشم بپوشد. همایون بهزادی بسط نشست که مردان مورد نظر بیایند و جلوی چشم او در آزمایشگاه نمونه تحویل دهند.
مشخص شدن آزمایش دوپینگ که به دنبال مصرف تریاک قطعاً مثبت اعلام می شد بیش از هر چیز به ضرر تیم ملی تمام می شد. تیمی که ۳ ماه بعد قرار بود در مسابقات مقدماتی المپیک ۱۹۷۶ مونترال شرکت کند و جواب مثبت آزمایش دوپینگ می توانست منجر به محرومیت یاران ملی پوش تاج سابق شود. کامبیز آتابای رئیس وقت فدراسیون فوتبال از فرانک اوفارل سرمربی وقت تیم ملی استعلام کرد.
اوفارل صراحتاً اعلام کرد که به وجود همه بازیکنان مشکوک نیاز دارد. آتابای از علی عبده مدیرعامل پرسپولیس خواست مانع فعالیت های همایون بهزادی شود اما بهزادی که به خاطر شکست برابر تاج سابق به رغم ارائه یک بازی خوب دلرنجه بود، حتی به اندازه سر سوزنی از بار هیجانات فراوان خود نکاست تا آنکه آتابای خود مستقیماً از همایون بهزادی درخواست کرد. در این اثنا دو بازی دیگر برای پرسپولیس در لیگ انجام شد که با مساوی صفر - صفر برابر تیم هما و شکست ۲ - یک ذوب آهن توام شد اما بهزادی فقط متوجه یک مساله بود؛ آزمایش دوپینگ تاجی ها و برگرداندن نتیجه به نفع پرسپولیسی ها.
در آن مقطع منافع ملی، به او ارتباطی نداشت. بهزادی فقط سربلندی و تکرار قهرمانی در لیگ را برای پرسپولیس می خواست. مسوولان فوتبال بنا به دلایلی نمی توانستند شخصاً با بهزادی برخورد قهرآمیز داشته باشند. آنها از عبده خواستند تا مانع بهزادی شود.
مساله دوپینگ عملاً شکل یک منفعت ملی را پیدا کرد و وقتی در لایه های بالای مملکتی پیچید که باشگاه پرسپولیس گامی برخلاف منافع ملی برمی دارد، با تشدید فشار علیه پرسپولیس توام شد. همایون بهزادی از مسوولیت در پرسپولیس کنار گذاشته شد تا برای تیم ملی مشکلی پیش نیاید، پرسپولیس در آن سال قهرمان لیگ شد. بیوک وطنخواه در این راه جانشین همایون بهزادی بود. ۶ ماه بعد علی عبده برای همایون بهزادی بازی خداحافظی گذاشت.
در بازی برابر نفتیانیک باکو در روزی که جوانان بهزادی مثل دادکان، زادمهر، رزمجو، فتاحی و بهرامی در میدان حاضر بودند، پرسپولیس ۲ - یک باخت و زادمهر گل پرسپولیس را زد. بهزادی از فوتبال دور شد و با دور شدن او محبوبیت اساطیری او در پرسپولیس با یک سال وقفه به علی پروین منتقل شد اما بهزادی هیچ گاه نخواست از حق پرسپولیس تحت هیچ شرایطی بگذرد. شاید او همین امروز هم هنوز به گرفتن نمونه از آن ملی پوشان آبی اصرار دارد.

مهدی حدادپور

منبع : روزنامه اعتماد