ملاقات امام حسین (ع) با هاشمیات

((قـال الباقر(ع) لما هم الحسین (ع) بالشخوص عن المدینهٔ اقبلت نسا بنی عبدالمطلب فاجتمعن للنیاحهٔ حتی مشی فیهن الحسین فقال : انشدكن اللّه ان تبدین هذاالا مر معصیهٔ للّه ولرسوله فقالت لـه نـسـا بـنی عبدالمطلب : فلمن نستبقی النیاحهٔ والبكا فهو عندنا كیوم مات فیه رسول اللّه (ص ) وعـلی وفاطمهٔ ورقیهٔ وزینب وام كلثوم فننشدك اللّه وجعلنا اللّه فداك من الموت یا حبیب الا برار من اهل القبور!. واقبلت بعض عماته تبكی وتقول : یا حسین ! لقد سمعت الجن ناحت نبوحك وهم یقولون :
فان قتیل الطف من ال هاشم
اذل رقابا من قریش فذلت .
حبیب رسول اللّه لم یك فاحشا
ابانت مصیبتك الا نوف وجلت [۱] .
((جابر از امام باقر(ع) نقل می كند, هنگامی كه امام حسین (ع) تصمیم به حركت از مدینه گرفت , زنـان بـنـی هـاشم جمع شدند وشروع به نوحه وگریه كردند امام (ع) درمیان آنان رفت وفرمود: شـمـارا به خدا سوگند! مبادا كاری انجام دهید كه موجب معصیت خدا ورسول شود بانوان عرض كـردند: پس برای چه كسی گریه كنیم ؟
امروزهمانند روزی است كه پیامبر(ص ), امیرالمؤمنین , فاطمه , رقیه , زینب وام كلثوم وفات كردند, تورا قسم می دهیم وجان ما فدایت كه مبادا در این راه كشته شوی !. بعضی از عمه های حضرت , گریه كنان خدمت حضرت عرض كردند كه ازجنیان شنیدیم كه برای شما نوحه می خواندند وگریه می كردند وچنین می گفتند: حـسـیـن (ع) بـا كـشته شدنش , بزرگانی از قریش را خوار كرده وآنان هم خوارشدند فرزند مورد عـلاقـه پـیامبر, شخص بدی نبود (كه مستحق قتل باشد) وبا كشته شدن حسین , بینی ها به خاك مالیده شد)). الـبـتـه جنیان در موارد متعددی برای حضرت نوحه خوانده اند كه علاقمندان می توانند به كتاب كامل الزیارات , باب ۲۹ مراجعه فرمایند.
● نقش بانوان در حادثه كربلا
زنـهـا در حـادثـه كـربـلا نقش مهمی را ایفا كردند بزرگ بانوان در كاروان كربلا,عقیله بنی هاشم ((زینب كبری (س ))) كه بعد از شهادت ابا عبداللّه (ع) راه حضرت را بااسارت خود وفرزندان , ادامه مـی دهـد, ولی گذشته از او, زنان دیگر هم در حركت امام (ع) شهامتهای بی نظیری از خود نشان دادند, از جمله ((جنادهٔ بن كعب )) همراه عیال وفرزندش به كربلای آیند و ((عمرو بن جناده )) در مـكـه بـه سیدالشهدا(ع)ملحق می شود تا اینكه در روز عاشورا جنادهٔ بن كعب به شهادت می رسد وفـرزنـدش بـعـد ازپـدر, عـلـم را بـه دسـت مـی گیرد وبه میدان می آید, ولی امام (ع) اورا منع می كندومی فرماید هم اكنون پدرت كشته شده وآمدن تو به میدان , برای مادرت سنگین است اما او گفت : ((ان امی هی التی امرتنی , مادرم به من فرمان داده كه جان ناقابل خودرا فدای شما كنم )) جـوان بـه مـیـدان آمـد تا اینكه كشته شد, سپاه عمر سعد, سراورا به طرف امام حسین (ع) پرتاب كـردنـد اما مادر, سر فرزندش را برداشت وآن را به طرف یكی از دشمنان پرتاب كرد ویك نفررا هم كـشـت , آنـگـاه بـه خـیـمـه آمـد وعمودخیمه را برداشت كه به میدان برود, ولی حضرت اورا بر گردانید[۲] .
● شهادت همسر عبداللّه بن عمیر كلبی
بعد از شهادت ((عبداللّه بن عمیر كلبی )), همسرش به طرف جنازه شوهر آمدودر بالین او نشست وخـاك را از صـورتـش تـمـییز كرد ومی گفت :((هنیئا لك الجنهٔ , اسال اللّه الذی رزقك الجنهٔ ان یصحبنی معك )). ((بهشت بر تو گوارا باد, آرزو دارم كه من هم در بهشت در كنار تو باشم )). در ایـن هـنگام شمر به غلامش ((رستم )) دستور داد تا با عمودی به آن زن حمله كند واورا بكشد وبدین وسیله همسر ((عبداللّه بن عمیر)) نیز در زمره شهدای كربلانامش جاودانه شد[۳] .
مادرانی كه شاهد شهادت فرزندان خود بودند.
نه نفر از شهدا در مقابل چشم مادرانشان جان دادند:
۱) عبداللّه بن الحسین (علی اصغر), نام مادرش رباب , دختر امرؤالقیس .
۲) عون بن عبداللّه بن جعفر, مادرش عقیله بنی هاشم , زینب كبری (س ).
۳) قاسم بن الحسن , مادرش رمله .
۴) عبداللّه بن الحسن ,مادرش , بنت شلیل .
۵) عبداللّه بن مسلم , مادرش , رقیه , دختر امیرالمؤمنین (ع).
۶) محمد بن ابی سعید بن عقیل , نام مادرش ذكر نشده است .
۷) عمر بن جناده ,نام مادرش ذكر نشده است .
۸) عبداللّه بن عمیر كلبی كه مادرش اورا بعد از شهادت پدر, تشویق به جهادنمود.
۹) عـلی بن الحسین (علی اكبر) كه طبق نقل بعضی از مورخین , مادرش ((لیلی ))شاهد شهادت فرزند بود[۴] .

پی‌نوشتها:
۱) كامل الزیارات باب ۲۹, باب نوح الجن علی الحسین (ع), ۹۴, الامام الحسین واصحابه , ۱/۱۱۱.
۲) ابصار, ۹۴ حیاهٔ الحسین , ۳/۲۳۳ قاموس الرجال , ۷/۱۲۹.
۳) ابصار, ۱۰۷.
۴) ابصار العین , ۱۳۰.

منبع : بلاغ