حضور در عراق

حوزه علمیه نجف كه در گذشته مهد پرورش شخصیتهای برجسته و مبارز همچون مرحوم میرزای شیرازی(ره) و یكی از سنگرهای دفاع در برابر تهاجمهای دشمنان بود، در زمانی كه امام خمینی(ره) به آنجا تبعید شدند، دچار سكوت و سكون محض بود.
اندیشه جدایی دین از سیاست تحت تأثیر تبلیغات دیرینه استعمار و سیاستهای رژیم بعثی عراق، به نحو چشمگیری بر این حوزه سایه افكنده بود. حضور در چنین فضایی و تحمل آن برای شخصیتی مبارز، آگاه و دردآشنای مشكلات عدیده جهان اسلام، بسیار سخت و رنج آور بود. امام خمینی(ره) در آثارش از سختیهای شرایط حوزه نجف، - با وجود توفیق همجواری و زیارت مشاهد مشرفه - بارها به تلخی یاد كرده اند. با ورود امام(ره) كارشكنیها و مخالفتها و حسادتها- آن هم نه از ناحیه دشمنان بلكه از سوی دوستان و هم مسلكان ناآگاه و متحجری كه احكام حیات آفرین اسلام را در چند باب فقهی عبادات و معاملات محدود كرده بودند- در حجم وسیعی آغاز و تا زمان هجرت به پاریس به انحای مختلف ادامه داشت. از سوی دیگر، مراقبت مأموران امنیتی ایران و عراق، مانع فعالیت سیاسی علنی امام(ره) بود. با وجود این شرایط دشوار، شخصیت علمی و اجتماعی امام(ره) و هوشیاری ایشان موجب گردید در مدت كوتاهی حوزه های علمی نجف مطرح شود.
امام خمینی(ره) در نجف علاوه بر اشتغال به تدریس دوره های درس خارج فقه و ارائه مبانی نظری حكومت اسلامی تحت عنوان ولایت فقیه و با وجود دشواریهای موجود، فعالانه مسائل سیاسی ایران و جهان اسلام را تعقیب می كردند و با انقلابیون ایران، خانواده شهدای ۱۵ خرداد و زندانیان سیاسی به شیوه های مختلف در تماس بودند. پس از استقرار امام در عراق، جمعی از روحانیون انقلابی ایران خود را به نجف رساندند و جمعی نیز با صلاحدید امام فداكارانه در ایران ماندند تا ارتباط امام با نهضت داخل كشور را برقرار و از دستاوردهای قیام ۱۵ خرداد حراست كنند.
حضور امام(ره) در عراق فرصتی بود تا ارتباط ایشان با مؤمنان و دانشجویان مسلمان خارج كشور بهتر از گذشته برقرار شود. این امر در ابلاغ اندیشه های امام(ره) و اهداف انقلاب در سطح جهان نقش بسزایی داشت. در جریان تجاوزهای رژیم صهیونیستی و جنگهای اعراب و اسرائیل حمایت از قیام مسلمانان فلسطینی، اعزام نمایندگانی به لبنان، كمكهای مادی و معنوی و صدور فتوای مهم و تاریخی كه در آن حمایت تسلیحاتی و اقتصادی و معنوی از قیام فلسطینیان و كشورهای مورد تهاجم واجب شرعی شناخته شده بود، از جمله كوششهایی بود كه برای نخستین بار در سطحی وسیع از سوی یكی از مراجع برجسته عالم تشیع انجام می گرفت. در داخل كشو ر، با وجود خفقان شدید فرزندان و یاران امام در حوزه ها و دانشگاهها و جامعه، با مجاهدتهای خود و تكثیر و چاپ پیامها، كتابها و رسانه های امام، ارتباط مردم و نسل جوان با اهداف نهضت را حفظ می كردند و البته در این راه بسیاری از آنان تبعید و یا حبس شدند و با تحمل شكنجه های سخت شهادت را به جان خریدند. شهادت آیهٔ ا... سعیدی و آیهٔ ا... غفاری در زیر شكنجه مأموران رژیم پهلوی نمونه هایی از آن است.

منبع: دلیل آفتاب:
خاطرات یادگار امام حجهٔ الاسلام و المسلمین حاج سید احمد خمینی

منبع : روزنامه قدس