هزینه های یک جنگ بی سرانجام

استیون سیمون كارشناس مسائل خاورمیانه و نویسنده گزارش جدید مركز مطالعاتی شورای روابط خارجی آمریكا، درباره عراق می گوید: آمریكا صرفنظر از این كه سیاست افزایش نیروها در عراق كه از سوی جورج بوش رئیس جمهوری آمریكا اعلام شده موفق بشود یا خیر، باید تا پایان سال ۲۰۰۸ نیروهایش را از این كشور خاورمیانه خارج كند.
سیمون كه در شورای امنیت ملی بیل كلینتون، رئیس جمهوری پیشین آمریكا فعالیت كرده می گوید: اگر سیاست افزایش نیروها موفق می شد، پس هدف حضور بلندمدت آمریكا در عراق چیست؟ اگر این سیاست موفق می شد، این موفقیت به جنگ داخلی پایان می داد و پس از آن زمینه ایجاد یك ارتش چندقومی جدید و واقعی عراقی فراهم می شد و اطمینان حاصل می شد كه ارتش عراق در مسیری قرار گرفته كه به بهترین نحو برای عراق و امنیت منطقه ای مثمرثمر خواهد شد.
به هرحال سؤال بزرگ این است كه نیروهای آمریكایی در خدمت چه هدفی خواهند بود؟ نظرات استیون سیمون و پاسخ های او به این سؤال جالب توجه است:
● شورای روابط خارجی اخیراً گزارش ویژه ای منتشر كرده است با عنوان «پس از افزایش نیرو» این گزارش شرایطی برای خروج ارتش آمریكا از عراق منظور كرده است. خلاصه ای از دیدگاه خود را درباره علت و ضرورت خروج آمریكا از عراق بیان كنید؟
▪ آمریكا هر آنچه را كه احتمالاً به دنبال تكمیل سیاست خود در عراق بود انجام داده است. آمریكا صدام حسین را سرنگون كرد، این هدفی بود كه محقق شد. این امر برای یك مدت زمان مدیدی بر اوضاع عراق تأثیر می گذاشت. عراق دیگر به دنبال دست یافتن به سلاح كشتار جمعی نبود و عراقی ها تشكیل یك دولت جمع گرا و دموكراتیك را نشانه رفتند. دستاوردهای آمریكا در عراق اینهاست. چیز دیگری عاید آمریكا نمی شود و هر روزی كه آمریكا در عراق بماند، بهای بیشتری برای آنچه كه تاكنون دست یافته باید بپردازد.
بنابر یك دلیل دیگر هم من معتقدم كه خروج آمریكا معقول است. مشكلات عراق به طور اساسی سیاسی هستند و حضور آمریكا به حل این مشكلات كمكی نمی كند. در حقیقت سطح نیروهای آمریكا بین ۱۳۰ هزار و ۱۸۰ هزار در سه سال و نیم گذشته، به نسبت شدت و حجم خشونت ها افزایش یافته است. اما خود عراقی ها هنوز به یك گشایش سیاسی دست نیافته اند. روشن است كه مشكلات جدی وجود دارد و راه حل این مشكلات جدی در دستان آمریكا نیست.
هنگامی كه به این امر توجه كنید كه آمریكا هر ماه حدود یك صد نیرو از دست می دهد ـ البته شمار پیمانكاران كشته شده محسوب نشده ـ این بهای سنگینی برای اهدافی است كه در مقطع كنونی قابل دسترسی نیستند.
فكر می كنم بهتر است كه آمریكا در حالی عراق را ترك كند، كه احترامش حفظ شده است. به عبارتی واشنگتن باید در اقدامی سازماندهی شده، معقول و در هماهنگی مناسب با دولت عراق و دولت ها و كشورهای همسایه دست به این كار بزند. آمریكا هر چه زودتر نیروهایش را از عراق خارج كند، زودتر نیز می تواند از خسارت هایی كه تاكنون متحمل شده است، جلوگیری كند و برای اوضاع پس از جنگ خود را آماده كند.
گزارش شما در حالی منتشر می شود كه سیاست جدید جورج بوش قرار است اجرایی شود كه به موجب آن همكاری نظامی تشدید شده، نیروهای آمریكایی و عراقی به سركوب شورش ها در بغداد و بیرون آن بویژه استان انبار می پردازند. فكر نمی كنید بهتر باشد قبل از آن كه آمریكا به پیشنهادهای گزارش شما توجه كند، به بوش فرصت داده شود تا سیاست جدید خود را اجرا كند؟
درك این مطلب مهم است كه گزارش ما درباره خروج كامل از عراق صحبت نمی كند. منافع آمریكا بشدت در عراق دخیل خواهد بود.
ما صرفاً درباره خروج نظامی آمریكا از عراق صحبت می كنیم. در هر حال، گزارش بیان می كندكه این روند تا زمانی كه نتایج افزایش نیروها در عراق مشهود نشود، آغاز نخواهد شد. افزایش نیرو در این مقطع، انجام كاری ناتمام است. بنابراین، در واقع بی معنی خواهد بود كه خروج از عراق را تأیید كنیم كه با اوضاع كنونی كاملاً غیرقابل درك است. بنابراین افزایش نیروها صورت می گیرد. ژنرال دیوید پترائوس فرمانده جدید نیروهای آمریكایی در عراق اعلام كرده است كه نتایج افزایش نیرو در عراق بزودی مشخص خواهد شد.
● اگر سیاست جدید آمریكا در عراق موفقیت آمیز باشد، آن وقت چه؟
▪ منظور شما باید این باشد كه كاهش سطح خشونت ها در بغداد، روند تعامل سیاسی را در میان رهبران عراقی میسر خواهد كرد كه به اجرای برنامه آشتی ملی واقعی در این كشور منجر خواهد شد. اگر این امر روی دهد، آنگاه فرض را بر این می گذاریم كه می توانیم به خروج نظامی نیز فكر كنیم. در واقع، خود دولت بوش این چنین گفته است. اگر سیاست افزایش نیروها موفق باشد، آمریكا می تواند به خروج نیروهایش از عراق طبق تقویم امسال بیندیشد. من به طور قطع در این صورت از دولت بوش حمایت می كنم.
شما به سیاست خروج آمریكا از عراق اعتقاد دارید. حال ما در عراق پیروز شویم یا نشویم.
دقیقاً. آمریكا به نقطه ای رسیده است كه از سرمایه گذاران نظامی در عراق نتایج قابل توجهی را كسب نمی كند.
● و شما به خروج آمریكا از عراق در ۱۲ تا ۱۸ ماه آینده فكر می كنید؟
▪ خروج از عراق برابر جدول زمانی ۱۲ تا ۱۸ ماه معقول به نظر می رسد. نمی توان از این سریع تر از عراق خارج شد. از آنجایی كه برای تحقق هدف مداخله آمریكا در عراق نیز باید صورتی معقول یابد، خروج آمریكا از عراق باید برنامه ریزی شده و به روشی معقولانه انجام شود و آمریكا نباید سربازانش را در فرودگاه ها برای خروج به صف كند یا آنها را سوار هواپیماهای باری كرده و در كوتاه ترین زمان ممكن راهی آمریكا كند. آمریكا تجهیزات زرهی و توپخانه خود را از عراق بیرون نمی برد. آمریكا تمامی تجهیزاتش را در عراق رها نمی كند.
آمریكا باید برای دوستان و دشمنان خود روشن كند كه این مسیری نیست كه می خواهد طی كند، بلكه می خواهد عراق را طبق یك سیاست معقول و روشی سازماندهی شده ترك كند. بنابراین با توجه به محدودیت ها در ظرفیت فرودگاه ها و بنادر، ظرفیت كشتی ها، واقعیت های لجستیكی خروج ۱۳۰ هزار نیرو از عراق كه در تضاد با اهداف مطرح شده در عراق است، آمریكا نمی تواند در ۵ ماه آینده نیروهایش را از عراق خارج كند.
در هر حالت این امر (خروج ارتش آمریكا) زمان بیشتری را می طلبد. اگر بگوییم كه ۳ یا ۴ ماه هم فرصت داده شده تا نتایج سیاست جدید آمریكا در عراق مشخص شود، آنگاه به طور واقع گرایانه ای می توان به خروج از عراق در پایان سال ۲۰۰۸ توجه كرد.
● درست در زمانی كه انتخابات ریاست جمهوری در آمریكا برگزارمی شود.
▪ البته.
● درحال حاضر، مسأله حضور نیروهای آمریكایی در عراق یك موضوع سیاسی داغ است و به یقین این امر در جریان مبارزات انتخاباتی بیشتر خودنمایی خواهدكرد، زیرا شاهد حضور نامزدهای جدید از هردو حزب هستیم. این مسأله به پیچیدگی موضوع خواهدافزود. آیا شما باتوجه به مبارزات انتخاباتی توصیه ای به یكی از نامزدها ندارید؟
▪ خیر.
● شما فكر می كنید مردم آمریكا باید تا انتخابات صبر كنند و آنگاه آنچه را كه شما درباره خروج نیروها صحبت كردید، روی دهد؟
▪ شما باید به مسأله تلفات نیروها هم توجه كنید. من نیز مانند بسیاری از مردم آمریكا از هزینه یا خونی كه برای جنگی داده می شود كه هیچ امید موفقیتی به آن وجودندارد، ناراحت هستم، موفقیت در روشی كه من تشریح كردم قابل دستیابی است.
● اما هنگامی كه از شما پرسیده شد كه آیا شما به افزایش نیروها در عراق فرصتی می دهید شما از ژنرال پترائوس نقل كردید كه گفته است: ما طی چندماه خواهیم دانست كه آیا این افزایش موفق خواهدبود یا نه. و از شما پرسیده شد در صورتی كه افزایش نیروها موفق شود آن وقت چه؟ كه شما گفتید به هرحال آمریكا باید از عراق خارج شود. به عبارت دیگر، شما می گویید سیاست جدید بوش در عراق هیچ شانس موفقیتی ندارد. اما بازهم می پرسم اگر این سیاست موفق شد، آن وقت چه؟
▪ اگر این سیاست موفق شود، هدف حضور طولانی آمریكا درعراق چیست؟ اگر این سیاست موفق شود، موفقیت یعنی پایان دادن به یك جنگ داخلی، موفقیت یعنی ایجاد یك ارتش جدید، واقعاً ملی و چندقومی در عراق، در آن صورت دلایل حضور نیروهای آمریكایی در عراق صرف آموزش نیروها و اطمینان یافتن از این كه ارتش عراق به نحوی ایفای نقش كند كه بهترین نتیجه را برای عراق و امنیت منطقه داشته باشد، خواهدبود. اما صرفنظر از این مسائل، نیروهای آمریكایی واقعاً در خدمت چه هدفی خواهندبود؟
به عبارت دیگر، برد یا باخت، موفقیت یا شكست، هیچ دلیلی برای چنین حضور گسترده آمریكا در عراق وجودندارد و آمریكا باید نیروهایش را درمدت ۱۲ تا ۱۸ ماه از عراق خارج كند.
بله، همینطور است. لطمه ای كه به وجهه آمریكا و اعتبار دیپلماتیك و جهانی آن وارد می شود، یك ضربه جدی است آن هم به خاطر جنگی كه در آن موفقیتی در قبال آنچه كه مترصد كسب آن هستیم، وجودندارد و این خود تبعات دیگری درپی دارد. از یك سو، ما مجموعه ای از نیروهای زمینی خود را در عراق زمین گیر كرده ایم كه توان و كارایی آنها را از بین می برد تا نتوانند در مأموریتی دیگر مورداستفاده قرارگیرند. این پیامدی است كه ما باید آن را جدی بگیریم.
تا زمانی كه آمریكا در عراق حضور دارد، كاخ سفید نیز با دلمشغولی های این بحران گریبانگیر است و قادر نیست به چالش ها و مناقشات دیگر رسیدگی كند.
بحثها عمدتاً به هزینه های خروج و عقب نشینی متمركز بوده است تا هزینه های ماندن و البته نمی توان گفت كه خروج هم هزینه ای ندارد. خروج هم هزینه های سنگینی دارد كه ریشه در مداخله بی برنامه دارد. امروز آمریكا باید گام هایی را برای بهبود اعتبارش بردارد. خروج از عراق هزینه های جدی دارد و نباید آن را انكاركرد. اما هزینه ماندن در حال افزایش است و این هزینه ها فراتر از تصور خواهدرفت.

ترجمه : حامد شهبازی

منبع : روزنامه ایران