جست وجوی «پول مضر» در امارات

رسول خطیبی مهاجم تیم ملی فوتبال ایران كه با تیم ال شارجه مشكل پیدا كرده به الامارات دیگر تیم اماراتی پیوسته است و جایگاه فرهاد مجیدی به رغم گذشت ۵/۶ سال از انتقال او به این كشور و همچنین وضعیت عالی سامره محكم به نظر می رسد اما اگر این موارد را نادیده بگیریم در سایر موارد فوتبالیست های ایرانی مستقر شده در امارات یا از آن جا اخراج شده و بازگشته اند و یا كمترین فاصله را با این امر دارند و حتی تغییر باشگاه دادن خطیبی به جای این كه تعبیر و معنای مثبتی داشته باشد، حاكی از پسروی او و جانیفتادن او در لیگی است كه ویژگی های آن كمتر با فوتبالیست های ما می خواند.
از یك سو لیگ امارات بازیكنان فانتزی و فنی و گلزن را می طلبد و طبق این روال نه می توان از دلایل انتقال نافرجام سه سال پیش حامد كاویان پور به آن جا سر درآورد و نه انتقال توام با شكست حسین كعبی به آن سامان را فهمید و بر آن مهر تایید زد. بازیكنان پست های مدافع و خط میانی یا كلاً مورد نیاز اماراتی ها نیستند و یا اگر هستند باید خصلتی متفاوت با مردان اعزامی ایران داشته باشند.
در سیستم آن ها یا باید فرهاد مجیدی باشید كه همیشه با هوش و گلزن است و یا علی كریمی كه جادو می كند و یا حداقل سامره باشید كه روی یك درصد معین و میزان مشخصی از گلزنی اش می توانید حساب كنید. افرادی به جز این محكوم به شكست و بازگشت اند و اگر تعقل و برنامه فنی درستی پشت قضیه اعزام بازیگران ما به لیگ امارات بود از گسیل بسیاری از آن ها خودداری می شد.
منتها مساله این است كه هم پول كلانی به جیب مدیران باشگاه های ما و دلال ها می رود و هم به خود بازیكن پول قابل توجهی می رسد و بازیكن با این كه می داند به احتمال قوی ۶ یا حداكثر ۹ ماهه دیپورت می شود، از دو جهت پیشنهاد بازی موقتی در امارات را می پذیرد. یكی این كه درآمد خوبی دارد و دوم این كه سطح لیگ امارات زیاد بالا نیست و با كوششی نه چندان زیاد و در یك مدت بالنسبه كوتاه می توان در آن پولدار شد.
● سند ناكامی
آن چه در این میان مورد توجه این فوتبالیست ها و بانیان انتقال آن ها قرار نمی گیرد، اعتبار ورزشی شان است كه با رفتن سریع و برگشت سریع تر مخدوش می شود و آن ها نیز می فهمند كه پول دریافتی «دوزخی» و موجب كاهش منزلت شان است. مورد آرش برهانی، نمونه خوبی است. او به النصر كه از مطرح ترین تیم های امارات است رفت اما در ۱۰ بازی فقط یك گل زد و بسیار بدیهی است كه برای یك بازیكن خط حمله چنین رقمی سند ناكامی باشد. او حالا دوباره در پاس بازی می كند و رفت و برگشت او چنان سریع اتفاق افتاد كه حتی درست به یاد نمی آوریم او واقعاً به امارات رفته باشد!
اكتفای رضا عنایتی به ۷ گل زده در فصل جاری لیگ امارات به ضعف تیم الامارات نسبت داده شده و به هر حال این مساله نمی تواند بی ربط با موضوع باشد، اما وقتی به محاسبات پایان فصل برسیم، قطعاً سران الامارات به این موضوع چنین نگاه نمی كنند و حرف شان این خواهد بود كه چرا مهاجم نوك نامدارشان فقط نصف آن چه آن ها می خواسته اند، گل زده است و به زودی همین سوال را از رسول خطیبی كه پس از اخراج از ال شارجه زوج عنایتی در خط حمله الامارات شده است، خواهند داشت.
جواد كاظمیان هم در الشباب كمتر از آن چه اماراتی ها سند موفقیت می انگارند، گل زده است و با این كه این دومین مرتبه كوچ او به امارات است شاید همكاری او با باشگاهش به فصل بعد نكشد و بسیار بعید است كه مسعود شجاعی هم به فصل آینده برسد. پیشتر هم گفتیم كه سطح بازی ها در لیگ امارات پایین است اما در عین حال مربیان خارجی برخی از تیم های آن جا سختگیری هایی را در كار خود دارند و شدت و جدیتی را در تمرینات تیم خود می طلبند كه فوتبالیست های ما معمولاً به آن اعتقاد و عادت ندارند و این مساله هم در قطع همكاری دو طرف با یكدیگر سهم و نقش زیادی داشته است.
● همچنان ادامه دارد
حاصل كار این است كه در اكثر موارد مدتی ارزشمند از عمر مفید بازیگری فوتبالیست های ما به هدر رفته است و درست است كه با پولی بسیار بیشتر از گذشته بازگشته اند اما آن پول در دراز مدت مضر است و به لحاظ اعتبار و پیشینه صدماتی قابل توجه را متحمل شده اند و این روند همچنان ادامه دارد. تا كی و به چه میزان حاضر به پرداخت بهای آن هستیم؟ بهتر بگوییم مدیران باشگاه های ما تا چه زمانی حاضر به ادامه دادن این معامله غیرمفید و مضر هستند و پول آن را وسیله ای برای توجیه جبران و ضعف ها و ضررهای فنی حاصله می انگارند؟

وصال روحانی

منبع : روزنامه جوان