برای فوتبال ایران و آرزوهایش

خرداد ماه سال ،۱۳۸۴ محمد نصرتی كه توپ را با ضربه سر به تور دروازه بحرین چسباند برای سومین بار به سقف آرزوهای فوتبالیمان رسیدیم.خوشحال بودیم، نه فقط از اینكه به جام جهانی صعود كرده ایم كه این بار اگر مسافر این جام افسانه ای شدیم، بی دغدغه بود و خون دل.نقاره ها كه خبر حلول سال ۱۳۸۵ را به گوشمان رساندند لحظه ها را می شمردیم تا به جام جهانی برسیم. كسی نمی داند اگر برانكو نبود و لجبازی های دادكان، بهتر از آنچه همه شاهدش بودیم نتیجه می گرفتیم یا نه؟
هر چه هست انتظاراتمان به حق یا ناحق برآورده نشد كه نشد.سال گذشته در چنین روزهایی دم از این می زدیم كه فوتبالمان نسبت به گذشته رشد كرده است. آن روزها اگر نتوانستیم دلایلی اصولی برای توهم خود پیدا كنیم به خاطر این بود كه در كمال آگاهی این حقیقت كه فوتبال ایران مدیر مدار است نه سیستم مدار، را كتمان كردیم.آهای فوتبال ایران! روی سخن با توست. پارسال جام جهانی را برایمان به ارمغان آوردی، امسال چه؟
برای سال آینده به چه چیز تو دلخوش كنیم؟ به فدراسیون بی رییست؟ به تعلیق شدنت؟ به چه چیز تو دلخوش كنیم فوتبال ایران؟راستش امسال به تو دلخوش كرده بودیم اما قلبمان را شكستی! چشم داشتیم سرفرازیت را در جام جهانی ببینیم كه ندیدیم امیدوار بودیم به تكرار قهرمانی در بازی های آسیایی كه مأیوس شدیم. ما ماندیم و استقلالی كه دوران شكوهش در آسیا را تكرار كند اما نه تنها نكرد بلكه داغ ننگی شد بر پیشانیت! پیشانی به زعم ما بلند و به زعم رقبا، پرچین و شكنجت!
حالا كه خوب فكر می كنیم به این نتیجه می رسیم، قضاوت های دست بالا و بیش از حد مثبت در مورد تو فقط خوش خیالی مقطعی است. سراب است، سراب!فوتبال ایران، با تو پرسشی را در میان می گذاریم، دوستانه! خشمی نسبت به تو نداریم كه با همه ضعفت خشم و خصم را نمی شناسی. سؤال این است كه ما به تو چه داده ایم و تو به ما و دوستدارانت چه بخشیده ای؟همیشه خود را كنار كشیدن و دیگران را متهم كردن آسان ترین كارها است و معمولاً هم آسان ترین ها، درست ترین نیست. حكم ما با تو در این نوشتار همین است. ما هزار «جوالدوز» به تو می زنیم و دریغ داریم از یك سوزن زدن به خودمان! حرف همین است.
این آخر سالی عقده گشایی می كنیم. زبان بسته تر از تو سراغ نداریم. فقط تویی كه هم حاكمی و هم محكوم! از گله گذاری با تو خم هم به ابرو نمی آوریم كه بعد از یك سال بالا و پایین رفتن با هر موجت حالا خسته ایم و دل شكسته!قصه ها و غصه های تو را می شناسیم اما جز تو مگر با كس دیگری هم می توانیم درافتاد؟ فقط تویی كه به اندازه همه ما و همه آنهایی كه تو را به این روز انداخته اند بزرگی و وسیع!آخر این روایت تلخ را به خواهشی باز هم دوستانه به هم می آوریم و آن، اینكه بیا و غیرت كن و سال نو را «طرحی دگر انداز». دل به تو بسته ایم، دل شكسته مان نكن. پرفروغ باش و سرافراز و موفق تا به تو ببالیم و همپای تو سری میان سرهای عالمیان درآوریم.

منبع : روزنامه ابرار ورزشی