پرنده بهشتی

نام علمی این گیاه از نام ملکه شارلوت مکلامبورگ استرلیتز همسر ژرژ سوم پادشاه انگلستان گرفته شده است .
این جنس که از گیاهان خانواده موز Musacees است در تمام دنیا فقط دارای پنج گونه دائمی همیشه سبز می باشد که فقط یک گونه آن به نام پرنده بهشتی رژینه S.reginae در باغبانی استفاده می شود و چهار گونه دیگر به صورت وحشی میباشند .
گونه مورد نظر بومی جنوب آفریقا ( کاپ) است .
بلندی آن در حدود یک متر می رسد . این گونه دارای برگهای نسبتا روشن ، چرمی و تخم مرغی شکل که بر روی دمبرگی به طول ۴۵ سانتیمتر قرار می گیرند .
گل آذین آن به طول ۱۵ سانتیمتر در بهار در انتهای ساقه گل دهنده به طول یک متر تا یک متر و نیم ظاهر میشود .
گل آذین شامل اسپات سبز با با رگه های ارغوانی و قایق مانند است که در هنگام باز شدن گلها به صورت افقی درآمده و در آن ۴ – ۱۰ گل قرار می گیرد .
گل ها دارای کاسه نارنجی و جام آبی رنگ بوده و روی هم رفته شباهت به سر پرندگان پیدا می کند .
از این رو در زبان انگلیسیBird of paradise و فرانسه Oiseau du paradis بنام پرنده بهشتی نامیده می شود .
معمولا گل ها بتدریج باز می شوند و بیشتر به صورت گل بریده در گل فروشیها به فروش می رسد .
ولی می توان خود گیاه را در گلدان های بزرگ در آپارتمان پرورش داد .
در گلخانه بر اثر فورساژ میتوان در تمام فصول آن را گلدار کرد .
● اقسام مشهور این گونه عبارتند از:
۱) پرنده بهشتی پرولیفرا S.Prolifera :
دمبرگها در این گونه بسیار دراز بوده و گل آذین دارای دو اسپات است .
۲) پرنده بهشتی پومیلا S.Pumila :
گیاه کوتاه و گل ها دارای کاسبرگ هایی به رنگ نارنجی تند می باشند .
● مراقبت های لازم :
۱) نور :
این گیاه به نور زیاد ( تابش مستقیم خورشید ) احتیاج دارد .
بنابراین چنانچه در آپارتمان پرورش داده می شود باید آن را نزدیک پنجره جنوبی که فاقد پرده است قرار داد .
ولی چون در تابستان شدت نور زیاد است باید آن را در جلو پنجره جنوبی که پرده داشته باشد و یا کمی دورتر از پنجره جای داد .
۲) حرارت :
درجه حرارت مناسب برای گیاه بین ۱۶ – ۱۹ درجه سانتیگراد است و درجه حرارت کم تر از ۳- و بیش از ۳۰+ را تحمل نکرده و از بین میرود .
۳) آبیاری :
در هوای معتدل هفته ای دو روز باید آبیاری شود ولی در هنگام استراحت گیاه که از اواسط تیرماه تا اواخر مردادماه است باید آبیاری را بکلی قطع کرد و یا به ندرت انجام داد .
۴) نوع خاک :
خاک باید قوی ( دارای کود حیوانی « پودر گوشت و غیره ) و کمی ماسه ای باشد .
برای زود به گل نشاندن گیاه باید در مردادماه زمین را به عمق ۸۰ سانتیمتر شخم زده و به آن کود حیوانی اضافه کرد .
اسیدیته مناسب برای گیاه در حدود ۷ – ۸ میباشد .
۵ ) کود :
میتوان از کودهای مختلف موجود در بازار طبق دستورالعمل هریک که معمولا در روی جعبه نوشته شده است استفاده کرد .
ولی بهترین کود ، مخلوطی از ۱۰۰ گرم نیترات پتاسیم ۱۰۰ گرم فسفات کلسیم و ۲۰۰ گرم سولفات آمونیم میباشد که به مقدار ۲ گرم در لیتر ، هر هفته یک بار از فروردین تا مهرماه باید به گیاه داده شود .
● روش کشت و ازدیاد :
یکی از روش های تکثیر این گیاه کشت بذر آن است .
ولی برای بدست آوردن بذر باید به تلقیح مصنوعی اقدام کرد .
معمولا هر گل آذین در حدود ۵۰ دانه ایجاد می کند .
عمل کشت معمولا در بهار در حرارت ۱۸ – ۲۱ درجه سانتیگراد صورت می گیرد .
رویش دانه نامنظم و ۳ تا ۵ ماه طول می کشد .
در سال اول گیاه ضعیف میماند و بهتر است آن را به گلدان منتقل کرده و در گلخانه نگاهداری کرد . ولی در سال دوم و یا سوم میتوان آن را به محل مورد نظر انتقال داد .
این گیاهان جدید در سال چهارم پاجوش تولید کرده و در سال ششم یا هفتم گل می دهند .
روش دیگر تکثیر ، تقسیم بوته است . که از بهار تا تابستان میتوان انجام داد .
پایه های حاصل به کندی رشد می کنند و پس از دو یا سه سال گل می دهند وبه نوبه خود دو سال پس از تکثیر ایجاد پاجوش می کنند .
معمولا روی پایه های جوان سه ساله ۶ – ۱۰ گل آذین به وجود می آید و در صورتی که در پایه های مسن ممکن است تا ۵۰ گل آذین ظاهر شود .

برگرفته از کتاب : گلها و گیاهان زینتی
نوشته : مهندس منوچهر کارگر

منبع : سایت آموزشی - اطلاع رسانی هرس