نبرد برای الیزه

امروز نبردی دیگر برای گرفتن كاخ الیزه آغاز شده و فرانسوی های دموكراسی مدار به پای صندوق های رای می روند تا از میان ۱۲ نفر نامزد این دوره از انتخابات فرانسه یكی را انتخاب كرده و فرمان ماشین قدرت را در اختیار او قرار دهند. ‏
انتخابات امروز فرانسه در حالی شروع می شود كه طی ۵۰ سال اخیر به هیچ عنوان انتخابات ریاست جمهوری این كشور تا این میزان غیر قابل پیش بینی نبوده است. نظرسنجی های اخیر این رقابت از افزایش ۴ درصدی رای دهندگان نسبت به انتخابات قبلی خبر می دهد و این امر در نگاه كارشناسان سیاسی فرانسوی یعنی اینكه فرانسوی ها با ذوق و شوق خاص نسبت به گذشته‏‌،امروز به استقبال انتخابات می روند. ‏
رقابت امروز در حالی آغاز می شود كه از میان ۱۲ نامزد شركت كننده، ۴ نفر بیشتر از دیگران شانس رسیدن به قدرت را دارند. ‏
در نظرسنجی های اخیر فردی كه بیشتر از دیگران و به عنوان نفر اول معرفی شده نیكولاس ساركوزی نماینده حزب اتحاد برابر جنبش مردم (‏ump‏) است. ‏
وی را كه در فرانسه به عنوان شاگرد شیراك می شناسند به عنوان نماینده راستهای میانه رو در این رقابت شركت كرده شانس زیاد برای رسیدن به كاخ الیزه دارد. ‏
وی در سالهای اخیر پست های مختلفی از جمله وزارت كشور را در دولت شیراك بر عهده داشته با بحران های بسیار عظیمی روبرو شده است كه می توان گفت بخشی از محبوبیت وی را نزد فرانسوی ها از بین برده است اما از سوی دیگر تحلیلگران فرانسوی معتقدند ساركوزی از دوران وزارت كشور ی خود سربلند بیرون آمده و كارنامه درخشانی را از خود به جای نهاده است. ‏
در همین حال در جناح مقابل (چپ ها) سگولن رویال به عنوان نماینده حزب سوسیالیست فرانسه پابه عرصه انتخابات گذاشته و از وی نیز به عنوان شالگرد فرانسوا میتران رئیس جمهوری اسبق این كشور نام برده می شود. ‏
وی همواره در دوران تبلیغات خود سعی در نشان دادن چهره ای موجه و منطقی از خود داشته است. سگولن رویال می داند اگر بخواهد در این رقابت پیروز میدان باشد باید تمام تلاش خود را انجام داده تا بتواند از دور اول این انتخابات با رای بالایی خارج شده، زیرا در مقابل مرحله ای سخت تر به عنوان مرحله دوم را پیش رو دارد. ‏
اما از سوی دیگر فردی به عنوان بر هم زننده وزنه تعادل میان ساركوزی و رویال در این انتخابات حضور دارد كه شخصی نیست جز فرانسوابایرو. وی كه به عنوان كاندیدای حزب اتحاد برای دموكراسی فرانسه پا در این انتخابات گذاشته در تمامی سخنرانی های تبلیغاتی خود بسیار مغرورانه سخن از پیروزی و وعده برنده شدن را داده است. بایرو در دوران تبلیغات توانسته همانند دیگر كاندیداهای شركت كننده در این دوره از انتخابات دست به تخریب شخصیت زده و تا حدودی توانسته از محبوبیت راستها و چپ ها در میان فرانسویان بكاهد. ‏
ماری لوپن چهارمین فردی است كه شانس پیروزی را داشته و به عنوان پیرترین كاندیدا در این انتخابات شركت كرده است. وی كه ۷۸ سال سن دارد به عنوان نامزد جبهه ملی فرانسه بوده و چندین بار در این انتخابات شركت كرده است. ژان ماری لوپن در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۰۲ میلادی در آستانه پیروزی و رسیدن به كاخ الیزه بود اما با كمی بدشانسی در مقابل ژاك شیراك شكست خورد و اینبار آمده تا با شكست دادن رقبا، خود را به راس هرم قدرت برساند. ‏
اولیویه بوسانو (اتحادیه كمونیست های انقلابی فرانسه)، ماری ژرژ بوفه (جناح چپ ضد لیبرال مردمی فرانسه)، ژرارد شیواردی (حزب كارگران فرانسه)، خوزه بووه (فعالان اصلاحات جهانی سازی)، دومینیك وینه (كاندیدای حزب سبزها)، فیلیپ دو ویلیه (حزب اقدام برای فرانسه)، فردریك نی او (حزب شكار، ماهیگیری، طبیعت و سنت فرانسه) و ارلت گلیله (كاندیدای حزب نبرد كارگران فرانسه) نیز دیگر شركت كننده در این انتخابات حساس می باشند كه از شانس كمتری برای رسیدن به ریاست جمهوری برخوردارند مگر آنكه اتفاق خاصی در این انتخابات رقم خورده و یكی از این هشت نفر به قدرت برسد. ‏
اما آنچه كه بیش از پیش در نگاه تحلیلگران و كارشناسان مسایل بین الملل حائز اهمیت است و به انتخاب فرانسه، جنبه‌ای جدید می دهد، فعل و انفعالاتی است كه در طول چهار سال گذشته و حمله ایالات متحده آمریكا به عراق رخ داده است. نظرسنجی‌هایی كه در طی این سالها از ملت فرانسه در خصوص اشغال نظامی عراق و حضور آمریكا در منطقه استراتژیك خاورمیانه انجام شده است موید این مساله است كه فرانسوی ها مخالف همراه شدن فرانسه با سیاست های زورگویانه آمریكایی ها هستند. اگر چه شیراك دراین سال ها بیش از آنكه به خاطر موضع گیری های خود در این خصوص پاسخگو باشد، با مشكلات اجتماعی و اقتصادی فراوانی مواجه بود كه همین مساله تا حدود بسیار زیادی از محبوبیت شیراك و حزب متبوع وی كاست اما باز هم اعتقاد بسیاری از كارشناسان سیاسی این كشور نماینده كنونی این حزب با شعارهای اجتماعی و بهبود وضعیت اقتصادی و بازگشت فرانسه به دوران اوج خود در سالهای گذشته را شانس اول رسیدن به كاخ پرزرق و برق الیزه می دانند. ‏
كاخی كه اگر چه از زیبایی و شكوه خاصی برخوردار است اما مردم این كشور خواهان آنند كه كاخ الیزه نباید با كاخ سفید همسو و هم جهت حركت كند. ‏
اینچنین است كه به نظر می رسد از میان ۱۲ رقیب انتخاباتی ریاست جمهوری فرانسه آن كسی كلید ورود به كاخ الیزه را در دستان خود خواهد دید كه نگاهش به كاخ سفید نباشد چرا كه كاخ الیزه نظر و نماد دموكراسی فرانسوی است و كاخ سفید نظر دیكتاتوری و امپراطوری نوین جهان و چه تفاوتی است میان این دو كاخ. ‏

مصطفی حسینی