بیماری قلبی پایان راه نیست

زمانی كه از بیماری قلبی صحبت می شود، تصور این كه این عضو حیاتی نتواند ما را در ادامه زندگی همراهی كند، بسیار آزاردهنده خواهد بود.فرد بیمار كه به علت سكته قلبی، نارسایی قلبی و یا عمل جراحی قلب به یك باره متوجه می شود كه قلب بیماری دارد، افزون بر ناتوانی های جسمی كه به دنبال این بیماری ها رخ می دهد، از نظر روحی نیز صدمه فراوانی می بیند. گاهی بیماران تا روز قبل از بروز یك حادثه قلبی، به ظاهر هیچ گونه مشكلی نداشته اند و همه چیز به طور ناگهانی و غافلگیرانه اتفاق افتاده است. چه بسا فرد تا مدت ها نتواند بپذیرد كه مدتی قادر به انجام بخشی از فعالیت های قبلی خود نخواهد بود.
از سوی دیگر مشاهده شده كه تصورات نادرست و اطلاعات بی پایه و اساس ارائه شده از سوی برخی اطرافیان و افراد غیرمتخصص نیز به مشكلات بیمار دامن می زند. در چنین مواقعی بیمار همه چیز را پایان یافته و بقیه زندگی خود را تاریك می بیند. چنین احساسی نه تنها زندگی شخصی او را مختل می كند، بلكه عرصه را بر خانواده و بستگان نیز تنگ خواهد كرد. حال آن كه بیماران قلبی باید بدانند كه بروز بیماری به معنای پایان دنیا نیست و با استفاده از روش ها و دستورات نوین علمی كه در سراسر دنیا برای بیماران قلبی ارائه می شود می توانند زندگی جدید خود را بر پایه اصول صحیحی بنا گذاشت و از ادامه آن لذت ببرد.
در قدم نخست توصیه می شود فاكتورهای خطرساز برای بروز بیماری های قلبی را بشناسید، چرا كه آگاهی نسبت به آن ها برای پیشگیری لازم است. برخی از این عوامل مانند ارث، جنس و سن در اختیار شما نبوده و قابل تغییر نیستند. اما برای جلوگیری از بروز بیماری های قلبی، باید دیگر عوامل خطرساز را تحت كنترل خود درآوریم.
بنابراین با حذف دخانیات، متناسب كردن فشار، قند و چربی خون، استرس، چاقی (خصوصاً چاقی شكمی) و كم تحركی می توان نخستین گام ها را برداشت.
بیشتر این عوامل را می توان از دوران كودكی و نوجوانی كنترل كرد تا احتمال بروز بیماری های قلبی در دوران بزرگسالی كاهش یابد. برخی از این فاكتورهای خطرساز ارثی هستند و در خانواده از والدین به فرزندان منتقل شده و یا ناشی از یك بیماری دیگر هستند. این ها را نیز تا حدی می توان كنترل كرد. بیماری های مادرزادی قلب، گروه جداگانه ای هستند كه با پیشرفت در امر تشخیص و درمان به میزان قابل توجهی كنترل می شوند.
همچنین هر روز گزارش هایی را از رادیو، تلویزیون و یا مجله های پزشكی می شنوید كه كسانی كه شب ها خر خر می كنند، طاسی جلوی سر دارند و یا موی زایدی روی لاله گوش دارند، بیشتر به بیماری های قلبی مبتلا می شوند اما باید به خاطر داشته باشیم كه ابتلا به این نوع عوارض به معنی آن نیست كه به حتم به بیماری قلبی مبتلا می شویم، بلكه به شما این هشدار را می دهند كه اگر فاكتورهای خطر اصلی (چاقی، دیابت، سیگار، فشار خون بالا، سن، جنس و ارث) را دارید، بیشتر در معرض خطر خواهید بود و باید با كنترل آن ها، خطر بیماری های قلبی را مقدار زیادی كاهش دهید.
بنابراین فكر خود را زیاد به اخباری كه هر روز می شنوید، مشغول نكنید.به خاطر داشته باشید كه تصمیم به عمل جراحی قلبی، برای یك بیمار نیاز بیشتری به بررسی های مختلف و مشورت میان جراح قلب و متخصص داخلی قلب دارد. پزشكان هم زمانی توصیه به عمل جراحی می كنند كه روش های دیگر مانند درمان دارویی و آنژیوپلاستی و استنت گذاری (برای بیماران عروق كرونر) و یا والولدپلاستی (از راه شریان یا ورید برای بیماران دریچه ای)، برای بیمار مناسب نباشد.
توانبخشی قلب نیز برنامه ای است كه به طور اختصاصی برای هر بیمار و نیازهای طبی وی طراحی می شود كه شامل ورزش، تغییر در روش زندگی، تغذیه صحیح و حمایت های روانی از بیماران قلبی است. برنامه های توانبخشی قلب، فعالیت های بدنی و سلامت روانی را، بدون آن كه خطر عوارض مهم را افزایش دهند، بهبود می بخشند.
امروزه با توجه به نتایجی همانند بهبود كیفیت زندگی بیمار، افزایش فعالیت بدنی، رضایت از تغییر فاكتورهای خطرساز، تطابق روانی در برخوردهای اجتماعی و امكان پیشرفت در فعالیت های كاری بیمار، براساس مهارت قبلی او (نه فقط حضور در محل كار) می توان میزان موفق بودن برنامه های توان بخشی را اندازه گرفت. پاسخ هر بیمار به بیماری قلبی و یا عمل جراحی قلب، با بیمار دیگر متفاوت است و بدن هر بیمار به روش خودش عمل خواهد كرد. همچنین دوران نقاهت برای عمل های جراحی مختلف متفاوت خواهد بود.
● مهم ترین اهداف توانبخشی بیماران قلبی
كاهش اثرات فیزیكی و روحی بیماری های قلبی، كاهش خطر انفاكتوس مجدد و یا مرگ ناگهانی، كاهش علائم بیماری، به تأخیر انداختن روند «آترواسكلروز» با ارائه برنامه های ورزشی، آموزش و مشاوره ها و تغییر فاكتورهای خطر و بازگرداندن بیماران قلبی به وضع مطلوب در روابط خانوادگی واجتماعی از مهم ترین اهداف توانبخشی است.

منبع: زندگی،سلامتی، قلب
دكتر داریوش جاویدی

منبع : روزنامه ایران