طراحی و ساخت دستگاه اکسترنال فیکساتور از جنس تیتانیوم و آلومینوم

شكستگی‌های دست و پا یكی از شایع‌ترین شكستگی‌های استخوان‌های بلند در بدن است كه برای درمان این شكستگی‌ها روش‌های درمانی مختلفی پیشنهاد می‌شود كه شامل جا اندازی و گچ‌گیری با استفاده از پلاك راد (‏Rod‏) با تراش (‏Ream‏) و بدون تراش (‏unream‏) كانالی استخوان و اكسترنال فیكساتور است.
انتخاب نوع درمان پس از تحلیل فاكتورهای مرفولوژی شكستگی، مشخصات مكانیكی استخوان به خصوص وضعیت آسیب بافت نرم (پوست،‌ عضله، عصب و عروق) و حال عمومی بیمار صورت می‌گیرد.
هدف از درمان‌های مدرن برگرداندن حداكثر قدرت فعالیت به عضو و محدود كردن عارضه اندام دچار شكستگی است و به دلیل درمان نامناسب این شكستگی‌ها باعث ناتوانی شدید خواهد شد. در شكستگی‌های درشت‌نی اگر چه روش درمان به سمت استفاده از تكنیك‌های میله‌های داخل كانال بودن ‏Ream‏ كردن به علت آسیب كمتر به میكروسیركولاسیون استخوان در محل شكستگی می‌رود ولی در مقایسه با اكسترنال فیكساتور باعث آسیب كمتر به میكروسیركولاسیون استخوان می شود و از این نظر به تكنیك‌های رادهای داخل كانال ‏unream‏ كردن مزیت دارد.
اكسترنال فیكساتور یك سیستم آسان در درمان شكستی‌های تیبیا است و روش دوم استفاده از اكسترنال فیكساتور به صورت درمان نهایی تا ترمیم كامل شكستگی و راه‌اندازی بیمار است. با توجه به شیوع بالای شكستگی‌های استخوان درشت نی اهمیت انتخاب روش مناسب در كاهش عوارض و سرعت جوش خوردن شكستگی ضروری است. شكستگی‌ها باز بر اساس وسعت زخم و وجود بافت نكروتیك و اجسام خارجی طبق بسته‌ بندی گاستیلو مشخص می‌شود.
عمل جراحی بعد از اطمینان از عدم ضایعات همراه (قفسه سینه- شكم) و كسب اجازه از همراه انجام می‌شود.
بعد از بیهوشی عمومی یا اسپینال با گسترش زخم اولیه در زخم‌های با طول كوتاه و در زخم‌های بلند بعد از ؟؟ وسیع اقدام به جااندازی آناتومیك و یا نزدیك به آناتومیك می‌شود و سپس اكسترنال فیكساتور با ۶ عدد پین میان رزوه و دو طرف داخلی و خارجی ساق با تكنیك ‏Bilateral-one-plane‏ گذاشته می‌شود. در بعضی مواقع احتمال فلپ عضلانی- پوستی می‌رود كه اقدام به گذاشتن اكسترنال فیكساتور با پین نوك رزوه (۶ عدد) ۳ عدد در بالای خطوط شكستگی و ۳ عدد در پایین شكستگی می‌گردد. بعد از عمل جراحی زخم كاملاً شسته شده و بخیه می‌گردد و تا زمان بهبودی بافت نرم آتل خلفی به مدت ۵-۲ هفته گذاشته می‌شود و پس از طی این مدت آتل حذف می‌شود. در شكستگی‌های كه تأخیر در ترمیم محل شكستگی داشته اقدام به گذاشتن گرافت استخوان از استخوان ایلیاك می‌شود و در هفته‌های دوازدهم ‏Dynamization‏ با شل كردن پیچ‌های اسكترنال فیكساتور به صورت ضربدری بسته می‌شود.
● هدف از اجرای این طرح
در صنعت پزشكی ابزارآلات و تجهیزات پزشكی معمولاً از فلزات غیرآهنی تهیه می‌شود كه این فلزات نباید تحت هیچ شرایط اكسید یا اصطلاحاً زنگ بزنند.
در این طرح از فلز استینلس استیل كه جرم مخصوص آن ۷/۸ است از آلومینیوم كه جرم مخصوص آن ۷/۲ است استفاده شده است و در قسمتی دیگر از این دستگاه به جای استیل از كامپوزیت‌های كربنی مورد استفاده قرار گرفته است كه خود دارای مزیت‌هایی است.
● مزیت‌های این طرح
۱) با توجه به طراحی مكانیكی خوبی كه در این طرح صورت گرفته این دستگاه نسبت به نمونه‌های داخلی و خارجی خود كاربری فوق‌العاده آسانی را برای پزشك فراهم می‌سازد.
۲) به دلیل استفاده از كامپوزیت‌هایی كه ؟؟ مقدار ‏F.S‏ یا ضریب اطمینان بالاتری وجود دارد.
۳) این طرح دارای تنوع رنگ است كه هر شخصی بر اساس سلیقه خود رنگ دستگاه را انتخاب كرده.
۴) این وسیله آنقدر است كه مانع اعمال نیرو به محل شكستگی شده و موجب تحریك تولدی كانال نمی‌شود.
هزینه مناسب را نیز می‌‌توان یكی از مزایای مهم این فیكساتورها دانست.
● معایب اكسترنال فیكساتورها
۱) عفونت در مسیر پین‌ها و در نهایت منجر به استئومیلیت می‌گردد و
۲) لق شدن پین‌ها، آسیب پرونئال دایمی و جوش نخوردن استخوان را به همراه دارد و احتمال refracture‏ بعد از خروج اسكترنال فیكساتور حتی اگر دینامیزاسیون هم انجام گردد هم هست‏
● اجزا و مواد تشكیل‌دهنده طرح
اكسترنال فیكساتور معمولاً به صورت ست مصرف می‌شود این ست تشكیل شده از :
۱) ‏clamp‏ (كلمپ)
۲) ‏Rod‏ (راد)
۳) ‏Schanz ‎‏ (شانز)
در این طرح كلمپ‌ها از جنس تیتانیوم و آلومینوم آلیاژی تهیه شده‌ است، رادها از كامپوزیت‌هایی كربنی و شانزها طبق استاندارد بدون هیچ‌گونه تغییری از استیل تهیه شده‌ است.
● نتیجه‌گیری
دستگاه اكسترنال فیكساتور روش مناسبی برای شكستگی‌های تیبیا، درشت‌نی و دست است. در برآورد هزینه‌ها این طرح با صرفه‌تر از نمونه‌های خود است. زیبایی و شكیل‌تر بودن آن دارای ضریب اطمینان بالا و كاربری آسان.‏

نویسنده:
حامد داداش‌پور مقدم تهرانی ‏
عضو باشگاه دانش‌پژوهان جوان
دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر

منبع : ماهنامه مهندسی پزشکی و علوم آزمایشگاهی