رژیم صهیونیستی؛ ارتش یا دولت

این روزها رژیم صهیونیستی در بدترین شرایط و بحرانی ترین وضعیت در طول عمر تقریبا ۶۰ ساله خود به‌سر می برد .بحرانی که هم اکنون اسرائیل با آن دست و پنچه نرم می کند زاییده فلسفه وجودی تشکیل این رژیم و معلول ساختار ناقص و بیمار تشکیلاتی این رژیم است که پس از اولین شکست رسمی این رژیم از یک کشور عربی و اسلامی سر باز کرده و دولت عبری را به چالش کشانیده است.
دیگر نه تنها از پیروزی های زودهنگام ارتش چهارم جهان در منطقه جبری نیست ،بلکه امروزه سکانداران اسرائیلی بر این عقیده اند که‌ارتش با ساختار ناقص کنونی دیگر جوابگوی نیازهای اسرائیل در قرن ۲۱ نخواهد بود و بایستی تغییرات ساختاری هرچه سریعترآغاز گردد.
در واقع اسرائیل ارتشی است که دارای دولت هم می باشد نه دولتی که دارای ارتش باشد.
این عبارت حکایت از ضعف عمیق ساختاری در اسرائیل و رمز ماندگاری آن در منطقه دارد که پس از شکست از لبنان کارایی خود را از دست داده و دیگر توان رویارویی با دولتهای منطقه را ندارد .
کشوری که سیاست خارجی آن به شدت متاثر از سیاست نظامی بوده و مسئله امنیت شاکله اصلی فلسفه سیاسیآن را در دوران معاصر تشکیل می دهد امروز به جایی رسیده که دیگر چیزی برای از دست دادن ندارد.
آهنگ نزولی رشد اسرائیل از سال ۲۰۰۰ میلادی پس از عقب نشینی از جنوب لبنان آغاز گردیده و با شکست آن در مقابل لبنان در سال ۲۰۰۵ میلادی شتاب بیشتری به خود گرفت.
امروز اسرائیل غرق در فساد اداری و سیاسی و اقتصادی است و۸۰% مردم ساکن در آن طبق نظر سنجی اخیر تابعیت قبلی خود را بر تابعیت اسرائیل ترجیح می دهند.
رشد جمعیت در اسرائیلی ها نصف میزان رشد جمعیت در فلسطینیان است و خطر برهم خوردن توازن جمعیت و تغییر ساختار داخلی آن بیش از پیش احساس می گردد.مهاجرت معکوس هرسال با افزایش چشمگیر روبرو است و در مقابل دیگر از شوق یهودیان برای اقامت در اسرائیل خبری نیست.
صنعت توریسم که درآمد سرشاری را برای اسرائیل فراهم می کرد امروز در اوج رکود خود قرار دارد و به دلیل به خطر افتادن امنیت داخلی ،توریستها ترجیح می‌دهند به دیگر نقاط دنیا سفر کنند.
رشد اسلامگرایی در منطقه و همگرایی میان فلسطینیان برای اسرائیل به کابوسی تبدیل گردیده که دیگر نمی تواند با آن به مقابله برخیزد.
سیاستمداران و احزاب تنها به فکر حضور خود در قدرت هستند و فساد اقتصادی به یک امر عادی تبدیل گردیده.در این مقاله بر آنیم تا ضمن اشاره با مشکلات ساختاری در جامعه اسرائیلی به عوامل تسهیل کننده در رساندن این رژیم منحوس به فروپاشی بپردازیم.
● ساختار نظامی در اسرائیل:
همان‌طور که در بالا ذکر آن آمد اسرائیل ارتشی دارای دولت است نه دولتی دارای ارتش.
این عبارت حکایت از سیطره کامل نظامیان بر شئونات سیاسی در اسرائیل دارد و جنگ سالاران قدرت فائقه در احزاب و سیاست خارجی و دستگاههای اطلاعاتی و حتی قضائی به شمار می روند.
به دلیل سلطه همین طبقه و شرایط منطقه است که شاهد گره خوردن سیاست خارجی اسرائیل با سیاست دفاعی آن می باشیم و لذا دولت اسرائیل ذاتا جنگ طلب است تا این امر توجیهی برای حضور نظامیان در عرصه قدرت باشد.
میلیتاریزه کردن دولت دارای تبعات بسیار سنگین برای اسرائیل بوده و امروزه شاهد فرار بیش از پیش جوانان اسرائیلی از خدمت سربازی و پیوستن آن به مدارس دینی برای فرار از خدمت و کسب معافیت هستیم که این امر موجب بروز اختلافاتی میان خاخامها و ژنرالها گردیده است.
تا قبل از شکست مدرن ترین ارتش منطقه از لبنان ، تقریبا کسی با این هیمنه سنگین بر کلیه شئونات اسرائیل مشکلی نداشت اما پس از شکست از لبنان و استعفای حالوتس و اثبات ناکارآمدی ارتش امروزه شاهد رویارویی سیاستمداران و ارتشیان و ایجاد بحران در روابط میان آنها می باشیم که ادعای اولمرت مبنی بر مقصر بودن ارتش در این شکست خود نشان از اختلافات عمیق بین این دو طبقه بایکدیگر دارد.
بیشتر بودجه سرانه کشور صرف گذراندن امور نظامی در اسرائیل می شود که این امر نارضایتی اقتصاد دانان اسرائیلی را به د نبال داشته‌است.
نکته دیگر این است که به دلیل گسترده بودن ارتش و عدم توان رژیم در شناسایی عوامل جاسوسی میان ارتش ،مسئله حفاظت اطلاعات در اسرائیل با چالشهای جدی روبروست که در جنگ ۳۳ روزه شاهد استفاده بهینه حزب الله‌ از عوامل اطلاعاتی خود و شناسایی نقاط مورد نظر پیش از عملیات بودیم که این امر باعث غافلگیر شدن نیروی زمینی اسرائیل گردیده بود و آنها نمی دانستند در چه جایی بایستی عملیات کنند تا با پاتک حزب الله مواجه نشوند.
فساد اقتصادی دربین سران ارتش، خود یکی دیگر از چالش های پیش روی ارتش است که فساد مالی دان حالوتس در جریان جنگ و قبل از وی فساد مالی موشه یعلن که در همین سمت حضور داشت نشان دهند بیمار بودن سیستم و نظام در اسرائیل است.علاوه بر ناکارآمدی نیروها در خلال جنگ بایستی به ناکارآمدی تجهیزات نظامی اسرائیل در مواجهه با نیروهای حزب ا.. هم اشاره کنیم.
تقریبا تمام موشکهای شلیک شده از سوی حزب الله به اهداف مورد نظر خود اصابت کردند و خبری از سپر موشکی در برابر آن نبود.تانکهای مرکاوا که مایه افتخار ارتش اسرائیل بوده به دلیل آسیب پذیری در مقابل موشکهای بهینه شده حزب الله ،از خط تولید خارج گردیدند.ناکامی اسرائیل در جنگ الکترونیکی و مخابراتی با حزب الله ،خود باعث لو رفتن بسیاری از عملیاتها گردید.
فلج شدن نیروی دریایی اسرائیل در روزهای اول جنگ به‌دلیل آسیب پذیر بودن ناوها و ناوچه های پیشرفته و جنگی یکی دیگر از عوامل شکست اسرائیل محسوب می شد و در این بین نباید از سرنگونی هلیکوپترهای آپاچی اسرائیلی در آسمان لبنان غافل بود که در نوع خود بی سابقه بوده است.
تنها نقطه قوت ارتش اسرائیل در طول جنگ ،جتهای پیشرفته آن بوده اما به‌دلیل نامتقارن بودن جنگ و متصور نبودن قلب سرزمینی )heartland( برای حزب الله ،در عمل نتوانست به حزب الله آسیب جدی وارد سازد و حملات متوجه مردم لبنان بوده تا نیروهای حزب ا.. هرچند که حزب الله در نهایت برای جلوگیری از کشتار بیشتر مردم توسط ارتش اسرائیل و تخریب بیشتر لبنان حاضر به پذیرش آتش بس گردید.
از سوی دیگر حزب الله نشان داد که در جنگ شئونات اخلاقی را رعایت می کند و به عنوان مثال از مورد هدف قرار دادن کارخانه تولید کننده مواد شیمیایی خودداری کرد و نیز نشان داد که توان حمله موشکی به تل آویو را دارا است که این خود باعث سنگینی سایه ترس از حزب ا.. در میان اسرائیلی ها گردید.
همه این موارد باعث بی اعتمادی مردم به ارتش گردیده و آنها امروزه امنیت خود را ازدست رفته تلقی می کنند و این خود بحران مشروعیت برای ارتش را در پی داشته است.
در نهایت باتوجه به گزارش منتشر شده وینوگراد و دعوت این گزارش برای راه انداختن جنگی دیگر و پیروزی در آن برای بازسازی وجهه ارتش نزد مردم ،بایستی انتظار آغاز یک جنگ دیگر را از سوی اسرائیل داشته باشیم که البته حمله مجدد آن به لبنان با توجه به ریسک بالای آن و احتمال بسیار زیاد رقم خوردن شکستی دوباره ،تقریبا غیر محتمل می باشد و حمله سوریه هم با توجه به اولتیماتوم ایران به اسرائیل و نیز برآورد استراتژیک اسرائیلی ها برای صلح با سوریه و مذاکره با آن بعید به نظر می رسد که عملی گردد و رای بیاورد.
اما حمله به نوار غزه بسیار محتمل خواهد بود و با توجه به قدرت یافتن مقاومت و ترس از سبز شدن حزب اللهدوم در نزدیکی عمق استراتژیک اسرائیل می تواند در دستور کار جنگ سالارها قرار گیرد و علاوه بر آن بایستی به این دلایل برای اغاز حمله به غزه هم اشاره نمود:
▪ خلاصی از سرخوردگی دولت و ملت رژیم اسرائیل با فتح نوار غزه
▪ ریشه کن کردن مقاومت اسلامی در نوار غزه و تحقق صلح با فلسطینیان
▪ تامین امنیت برای شهرک های همجوار نوار غزه که هم اکنون در تیر رس نیروهای جهاد اسلامی و دیگر گروههای مقاومت قرار دارند
▪ استفاده از حمله به مثابه یک امر برون رفت از فشارهای داخلی که کابینه را تا مرز فروپاشی پیش برده
▪ بهره برداری انتخابی که در آینده مورد استفاده قرار خواهد گرفت
▪ بازسازی چهره حزب کادیما به عنوان سکاندار دولت و بالا بردن محبوبیت اولمرت در نزد مردم
▪ برهم زدن توازن قوایی که پس از پیروزی حزب ا.. به نفع مقاومت اسلامی اعم از حزب ا..، حماس ،ایران و سوریه به‌وجود آمد
▪ جلوگیری از شکل گیری حزب ا... دوم در کنار مرزهای اسرائیل
▪ تفوق و برتری اسرائیل در میز مذاکره برای صلح با اعراب
▪ شکست حماس و انجام کودتا در خلال جنگ و روی کار آوردن دولتی دست نشانده به سرکردگی دحلان
▪ تغییر محتوا در شروط مندرجه برای صلح که به‌وسیله اعراب در ۲۰۰۲در بیروت به تصویب رسد و حذف حق بازگشت آوارگان و ...
لذا باید منتظر ماند تا تکلیف دولت فعلی مشخص گردد و مطمئنا ترکیب دولت جدید و ائتلاف جدید می تواند مارا در پیش بینی وقوع جنگی دیگر در منطقه یاری رساند.
● وضعیت نابسامان سیاسی در اسرائیل
نگارنده معتقد است که نخست وزیری ایهود اولمرت نهایتا تا پایان فصل تابستان ادامه خواهد یافت و پس از سپری شدن تعطیلات کنست (مجلس) ،ترکیب دولت به سرعت تغییر می یابد.
▪ حزب کادیما:
انتخابات زودهنگام در حزب کادیما هرچند از نظر قانونی نمی تواند باعث تغییر نخست وزیر گردد ولی با جلب حمایت از احزاب موتلف می توان مقدمات سقوط اولمرت را هرچه زودتر فراهم نمود.
لیونی (وزیر خارجه کنونی)، مئیر شطریت (وزیر مسکن) و شائول موفاز (وزیر راه و ترابری) و شیمون پرز، نامزدهای اصلی تصدی منصب ریاست حزب هستند و قرار است که انتخابات برای این منظور در آغاز سال ۲۰۰۸ برگزار شود.
▪ حزب کار:
از سوی دیگر در انتخابات داخلی حزب کار که بزودی برگزار خواهد شد ،شانس ایهود باراک برای کسب مقام ریاست حزب بسیار افزایش یافته و وی عنوان کرده پس از کسب ریاست حزب در صورت عدم کناره گیری اولمرت از سمت خود ،موجبات انتخابات سراسری در اسرائیل را فراهم خواهد کرد و به ائتلاف فعلی پایان می بخشد که این امر خود به عنوان بحرانی گسترده برای اولمرت به شمار می رود.
اما نباید از دیگر رقیب وی یعنی عامی ایالون که هم اکنون در کنست حضور دارد غافل ماند. وی تاکنون در نظر سنجی ها در مقام اول قرار داشته و ممکن است از سوی هم حزبی های خود به عنوان رئیس حزب کار انتخاب گردد که در صورت انتخاب وی بعید به نظر می رسد تا حزب کار را از ائتلاف خارج سازد.
▪ حزب لیکود:
حزب لیکود که ازآغاز تشکیل کابینه در موضع اپوزیسیون قرار داشت تمام تلاش خود را به‌کار بسته تا از پیوستن دیگر احزاب دست راستی به کابینه جلوگیری کند و لذا بنیامین نتانیاهو بر آن است تا با جلب حمایت احزاب مذهبی و دست راستی ها به چینش ترکیب جدید دولت و احزاب موتلف آن دست یابد.
در صورت پیوستن حزب یهدوت هتورات به کابینه ،حتی اگر حزب کار هم از ائتلاف خارج گردد باز هم ائتلاف پابرجا خواهد بود چراکه در این صورت حد نصاب آرا به ۶۱ رای از ۱۲۰ رای می رسد و در این صورت اولمرت می تواند به کار خود هرچند با یک ائتلاف شکننده و ضعیف ادامه دهد.
● نتیجه گیری و جمع بندی
به نظر می رسد که اسرائیل در آخرین سالهای حضور در منطقه به سر می برد و درجا زدن سیستم و رشد روز افزون جنبش های پست صهیونیستی (گسستی) در اسرائیل نهایتا منجر به فروپاشی این رژیم منحوس در منطقه خواهد شد.
امروزه هزینه حضور اسرائیل در منطقه برای آمریکا بسیار بالا رفته و هرچند که لابی یهود در آمریکا از نفوذ زیادی برخوردار است اما مشکلات اسرائیل در منطقه تنها با پول حل نمی شود و بارشد روز افزون اسلامگرایی در منطقه و برهم خوردن توازن به نفع اسلامگرایان می توان به فروپاشی این رژیم در همین دهه بیش از پیش امیدوار بود.
به اعتقاد نگارنده جنگ آتی برای اسرائیل فوق العاده حیاتی خواهد بود و در صورت شکست اسرائیل در جنگ آتی ،شاهد تسریع در پروسه فروپاشی این رژیم از درون خواهیم بود،انشاءا...
بر نظام مقدس ج.ا.ا است تا با پیگیری همین سیاست در قبال اسرائیل و حمایت جدی از هسته های مقاومت در منطقه نقش کلیدی خود در منطقه به عنوان ام القرای جهان اسلام را ایفا کند و بایستی به تهدید اسرائیل به عنوان فرصتی برای فراهم آوردن وحدت اسلامی که در دستور کار دولتمردان قرار دارد نگریسته شود.

کسری صادقی زاده

منبع : روزنامه رسالت