درباره انیمیشن «والیانت»

درباره انیمیشن «والیانت» هوای تازه «والیانت» انیمیشن کامپیوتری جدید سینما توسط «گری چاپمن» کارگردانی شده است. این فیلم ۱۰۹ دقیقه ای (که در فرانسه به ۷۵ دقیقه کوتاه شده است!) محصول صنعت سینمای انگلیس است و هنرمندان این کشور اروپایی با این اثر انیمیشن می خواهند قدرت خود را در ساخت و تولید این گونه سینمایی به نمایش بگذارند. قبل از این فرانسه و ژاپن چند کار موفق انیمیشن به دوستداران بین المللی سینما ارایه کرده اند و حالا نوبت انگلیس است که بخت خود را در این زمینه بیازماید.
قصه این اثر کمدی ماجراجویانه و جنگی خانوادگی را «جورج وبستر» نوشته و «جوردن کاتز» فیلم نامه فیلم را براساس این قصه کار کرده است. بازیگرانی که به جای کاراکترهای اصلی این انیمیشن صحبت کرده اند عبارتند از: ایوان مک گرگور (به جای والیانت)، ریکی گراویس (باگزی)، تیم کری (ژنرال فون تالون)، جان کلیز (مرکیوری)، جان هارت (فلیکس)، جیم برادنیت (گروهبان تعلیم دهنده کبوتر)، هیولوری (گاتسی)، ریک مایال (کافلینگ)، اولیویا ویلیامز (ویکتوریا)، وپیپ تورنز (لافتی).
در شعار تبیلغاتی فیلم آمده است «بعضی کبوترها حشره ها را می خورند و بعضی دیگر تاریخ را می سازند.» قصه این انیمیشن کمدی جنگی درباره یک کبوتر تنهای جنگلی به نام «والیانت» است که با وجود جثه کوچکش، کارهای بزرگی انجام می دهد. این کبوتر کوچولو خیلی زود تبدیل به قهرمان جنگی می شود. والیانت در طول جنگ جهانی دوم به سرویس «هومینگ پیگن» نیروی هوایی انگلیس می پیوندد. وظیفه کسانی که در این سرویس خدمت می کنند این است که پیام های مهم جنگی را رد و بدل می کنند. تحرکات و نقل و انتقالات نیروهای دشمن به وسیله کبوترهای نامه بَر جنگی به اطلاع نیروهای متفقین می رسد.
والیانت هم مثل بقیه پرندگان شاغل در این سرویس، این پیام ها را از طریق هوا به دست مأموران مربوطه می رساند. اما نیروهای دشمن که متوجه این نکته شده اند، با تشکیل بریگادهای ویژه به مقابله با آن می روند.
شاهین های دست آموزی که در این بریگادها دوره دیده و مشغول فعالیت هستند، وظیفه شکار کبوترها را به عهده دارند. والیانت و دیگر همکارانش در آسمان بی انتها باید با گمراه کردن شاهین ها، پیام ها را به دست نیروهای متفقین برسانند. آن ها با این کار جان خود را به خطر می اندازند. نقد فیلم: اولین سوالی که در رابطه با «والیانت» مطرح می شود این است که آیا باید بچه های خود را به تماشای این فیلم ببریم یا خیر؟ تماشاگران کوچولویی که از دیدن فیلم لذت برده اند پاسخ خوبی برای این سوال هستند. مهم ترین نکته فیلم این است که قصه خود را کاملاً روان تعریف می کند و باعث خستگی تماشاچی نمی شود.
شخصیت های فیلم چیز جدیدی نیستند و مشابه آن ها را در انیمیشن های دیگر هم دیده ایم. به همین دلیل شاید فیلم موفقیت عظیم «شرک»، «پیدا کردن نیمو» و یا «خانواده این کردیپل ها» را کسب نکند. عناصر کمدی و اکشن فیلم و قهرمان و ضد قهرمان آن، تقریباً شبیه شخصیت های دیگر فیلم های انیمیشن هستند.
البته اگر قصد مقایسه داشته باشیم، این کاراکترها فرق هایی هم با همکاران خود در دیگر فیلم های انیمیشن دارند و همین نکته است که تماشای فیلم را جذاب می کند با این حال چنین احساس می شود که فیلم دارد زیادی برای نیروی هوایی ارتش انگلیس تبلیغ می کند! فیلم با وجود جنبه های سرگرم کننده اش، بعد آموزشی هم دارد و بخشی از تاریخ اروپا را (که البته جزو دوران تلخ این تاریخ است) به بینندگان کوچولوی خود آموزش می دهد.
سازندگان فیلم با رعایت حدود سنی تماشاگران خود، لحن کمدی را به آن افزوده اند تا مانع از تلخ و سیاه شدن قصه و رویدادهای آن شوند. بچه ها با تماشای فیلم متوجه این نکته می شوند که در دوران جنگ و در نبود کامپیوتر و تلفن های موبایل (که این روزها در اتاق هر بچه کم سن و سالی می توان آن ها را پیدا کرد) این کبوترهای کوچک و بی زبان بودند که به عنوان پیغام بَر جنگی مورد استفاده قرار می گرفتند.
منتقد نشریه انگلیسی «شدو آن دوال» در نقد خود بر فیلم می نویسد: «این انیمیشن ماجراجویانه انگلیسی زنده و احیا کننده ژانر انیمیشن در سینمای انگلیس است. این فیلم با سنت شکنی های خود، روحیه و حال و هوای تازه ای به صنعت انیمیشن سازی کشور می دهد، صنعت سینمای انگلیس باید از این هوای تازه بهره لازم را ببرد. فیلم یک اثر سرزنده و لذت بخش است که کاراکترهایی فعال و پویا دارد. قصه فیلم برگرفته از یک سری مستندات تاریخی است و در طول دوران جنگ اتفاق افتاده اند.
سازندگان فیلم این قصه و کاراکترهای واقعی را به شکلی زیبا، به صورت یک کار انیمیشن درآورده اند. جذابیت کار آن ها در این است که قصه ای را به زبان انیمیشن تعریف کرده اند که می تواند به شدت تلخ و غمناک باشد. خط اصلی قصه فیلم چندان شگفت آور و یا تعجب برانگیز نیست. اما سازندگان فیلم در طول قصه پیچ و خمهای پیش بینی نشده ای به آن اضافه می کنند که باعث شگفتی و همراهی بیشتر تماشاچی با ماجراهای آن می شود.
شوخ طبعی موجود در قصه به جذابیت بیشتر آن کمک می کند. «والیانت» محصول کمپانی دیزنی یا شرکت کامپیوتری پیکسار نیست و تکنیک انیمیشن به کار رفته در آن هم عالی و شگفت انگیز نیست. اما با یک احساس قلبی کامل و از صمیم قلب ساخته شده است و به همین دلیل نمی توان آن را دوست نداشت و به سادگی از کنارش گذر کرد.
بزرگ ترین حسن فیلم توانایی سازندگان آن در خلق یک انیمیشن تماشایی است که براساس رویدادها و ماجراهای واقعی ساخته شده است. انیمیشن های موفق آمریکایی قصه هایی خیالی و رویایی دارند و همین نکته باعث می شود تا فیلم های آنان جذاب و دیدنی به نظر برسند.
کاراکتر والیانت را در این فیلم نمی توان با کاراکترهایی مثل شرک یا نیمو مقایسه کرد. برخلاف این شخصیت های دوست داشتنی و خیالی، والیانت یک کاراکتر واقعی است که سازندگان فیلم «والیانت» تلاش کرده اند هم واقعیت های مربوط به او را به تصویر بکشند و هم او را به صورت کاراکتری جذاب و مقبول ارایه دهند تا باعث تفریح تماشاگران شود.

بانی فیلم – کیکاووس زیاری

منبع : پیلبان انیمیشن